https://m.ppantip.com/topic/38106042?
- จากหมาน้อยกลายเป็นนก...ได้กลับเข้ามาในหมู่บ้าน พร้อมป่าวประกาศ "ข้าไม่ใช่หมาน้อยแล้วนะ ข้าจะไม่เฝ้าบ้าน ข้าคือนก"เพื่อนๆ เห็นแต่ผิวหนังแดงๆเพราะขนร่วงเกือบหมด จึงเรียกร่างนกนั้นว่า ไอ้นกแดงขนร่วง. "ไอ้นกแดงขนร่วง ถ้าเอ็งไม่เฝ้าบ้านแล้วจะทำหน้าที่อะไร" เพื่อนๆ ถาม
- นกแดงขนร่วงตอบ"ข้าไม่ได้มีจมูกที่ดี เห่าหอนไม่ได้ แต่ข้ามีดีที่ปาก. จิ๊บ จิ๊บ ข้าขอใช้ปาก ในการพูดเรื่องขบขันให้เพื่อนๆ มีความสุขนะ" ...ตั้งแต่นั้นนกแดงขนร่วงก็มีหน้าที่เล่าเรื่องขบขัน ซึ่งเพื่อนๆ ฟังแล้วก็ขำในระยะแรก แต่เล่าไปเล่ามา ชักไม่ค่อยขำ มีแต่มุกเดิมๆ เวียนไปเวียนมา...ในแต่ละวันเจ้านกแดงขนร่วง. แม้จะมีเรื่องเศร้าในใจ...แต่ก็ต้องพยายามเล่าเรื่องให้ขำ....ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ เพื่อนๆ เริ่มไม่ชอบแล้ว "เห้ยไอ้เหี้ยม...เล่าเรื่องใหม่ๆ บ้างซิ วนซ้ำซาก ไม่มีสาระเลย" เจ้านกแดงขนร่วง...เริ่มเป็นทุกข์อีกแล้วจะขอมีตัวตนบ้าง. ก็สมองมีเท่านี้นี่นา
- เจ้านกแดงขนร่วงเริ่มคิดถึงเพื่อนต่างหมู่บ้าน จะชวนให้มาอยู่ช่วยคิดมุกใหม่ๆบ้าง จึงเดินทางไปขอความช่วยเหลือ และได้พบเพื่อนเก่า เจ้าหมาเยอรมันเชพเพิด จึงได้ชวนมาทำหน้าที่เฝ้าหมู่บ้านและคอยปรึกษาเรื่องมุกให้ขำ....หลังจากเดินทางมายังหมู่บ้านนี้ เยอรมันเชพเพิด. ได้พูดว่า"บ้าน ถนน รถ ไม่มีคลาสเลย สู้หมู่บ้านเก่าข้าไม่ได้" สัตว์ต่างๆ ที่ต้อนรับอยู่นั้น ถามกลับ หมู่บ้านท่านคลาสกว่าตรงไหน" เยอรมันเชพเพิด นึกไม่ออกเหมือนกันแต่กลัวเสียหน้า"เอาหน่า..คลาสกว่าแล้วกัน."แล้วก็เป็นสมาชิกใหม่ที่ต้องเฝ้าหมู่บ้านนี้แทนเพื่อนเก่าเจ้าหมาน้อย
- จากวันนั้น ไม่ว่าเจ้านกแดงขนร่วงจะเล่าอะไร แม้เรื่องไม่ขำ แต่ก็จะมีเยอรมันเชพเพิดเป็นลูกคู่ตลอด "เยี่ยม ใช่ ถูกต้อง เห็นด้วย" เข้ากันเป็นขี้หมากับแมลงวัน....ชีวิตดำเนินผ่านไปวันๆ ...
- จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ทั้งนกแดงขนร่วงและเยอรมันเชพเพิดปรับทุกข์กันอยู่ เจ้าเยอรมันเชพเพิดได้กลิ่นมนุษย์ จึงชวนนกแดงขนร่วงไปหน้าหมู่บ้าน พบเห็นโจรปลอมเป็นหญิงชราเดินถือค้อนงัดแงะ จึงต่อสู้ขัดขวางไม่ให้เข้าหมู่บ้านได้ เยอรมันเชพเพิดถนัดเปิดบุกโจมตีก่อน โดนหญิงชราฟาดไป2ที ส่วนหมาน้อยร่างนก. ถนัดในการตั้งรับ หลอกล่อให้โจรเข้ามาก่อนแล้วจะกัด แต่ตัวเองลืมไป ร่างกลายเป็นนกแล้ว. จึงโดนค้อนฟาดไป3ที เพื่อนๆ ตัวอื่นๆ มาช่วยไว้ทัน โจรหนีไปได้.
- เพื่อนๆ เห็นการปกป้องหมู่บ้านอย่างสุดกำลัง ของนกแดงขนร่วง ถึงแม้สภาพร่างกายจะไม่สมประกอบ กัดเห่าหอนไม่ได้ ขนก็ค่อยๆ หลุดเกือบจะหมดตัวแล้ว...แต่ก็เป็นฮีโร่. นี่ถ้าเป็นหมาน้อยอย่างเดิมน่าจะบุกโจมตีได้ดีกว่านี้ และมีการพูดคุยกันในกลุ่มไก่ หงส์ หมาป่า และ แกะ ว่า"ไม่รู้เจ้านกขนร่วงจะคิดกลับตัวกลับใจไปเป็นหมาน้อยอย่างเดิมเมื่อไร....หรือวันนั้นจะมีไหม"
- เรายังคงรอคอยให้หมาน้อยคืนชีพด้วยความเป็นห่วง เวทนาและสงสาร. จริงๆ
จบภาค2
- นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..เจ้านกแดงขนร่วง อย่าคิดดูถูกหมาน้อยเลย กลับไปเป็นหมาน้อยซะ ทำหน้าที่เฝ้าบ้านดีกว่าหน้าที่เล่าเรื่องอะไรที่ไม่ขำ มุกเก่า...กลับตัวกลับใจ สังคมยังให้อภัย
ชีวิตไม่ได้มีแต่ลูกกลมๆ นิทานสอนใจ...ภาค2 ยังไม่มีชื่อเรื่อง ชื่อไรดี
- จากหมาน้อยกลายเป็นนก...ได้กลับเข้ามาในหมู่บ้าน พร้อมป่าวประกาศ "ข้าไม่ใช่หมาน้อยแล้วนะ ข้าจะไม่เฝ้าบ้าน ข้าคือนก"เพื่อนๆ เห็นแต่ผิวหนังแดงๆเพราะขนร่วงเกือบหมด จึงเรียกร่างนกนั้นว่า ไอ้นกแดงขนร่วง. "ไอ้นกแดงขนร่วง ถ้าเอ็งไม่เฝ้าบ้านแล้วจะทำหน้าที่อะไร" เพื่อนๆ ถาม
- นกแดงขนร่วงตอบ"ข้าไม่ได้มีจมูกที่ดี เห่าหอนไม่ได้ แต่ข้ามีดีที่ปาก. จิ๊บ จิ๊บ ข้าขอใช้ปาก ในการพูดเรื่องขบขันให้เพื่อนๆ มีความสุขนะ" ...ตั้งแต่นั้นนกแดงขนร่วงก็มีหน้าที่เล่าเรื่องขบขัน ซึ่งเพื่อนๆ ฟังแล้วก็ขำในระยะแรก แต่เล่าไปเล่ามา ชักไม่ค่อยขำ มีแต่มุกเดิมๆ เวียนไปเวียนมา...ในแต่ละวันเจ้านกแดงขนร่วง. แม้จะมีเรื่องเศร้าในใจ...แต่ก็ต้องพยายามเล่าเรื่องให้ขำ....ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ เพื่อนๆ เริ่มไม่ชอบแล้ว "เห้ยไอ้เหี้ยม...เล่าเรื่องใหม่ๆ บ้างซิ วนซ้ำซาก ไม่มีสาระเลย" เจ้านกแดงขนร่วง...เริ่มเป็นทุกข์อีกแล้วจะขอมีตัวตนบ้าง. ก็สมองมีเท่านี้นี่นา
- เจ้านกแดงขนร่วงเริ่มคิดถึงเพื่อนต่างหมู่บ้าน จะชวนให้มาอยู่ช่วยคิดมุกใหม่ๆบ้าง จึงเดินทางไปขอความช่วยเหลือ และได้พบเพื่อนเก่า เจ้าหมาเยอรมันเชพเพิด จึงได้ชวนมาทำหน้าที่เฝ้าหมู่บ้านและคอยปรึกษาเรื่องมุกให้ขำ....หลังจากเดินทางมายังหมู่บ้านนี้ เยอรมันเชพเพิด. ได้พูดว่า"บ้าน ถนน รถ ไม่มีคลาสเลย สู้หมู่บ้านเก่าข้าไม่ได้" สัตว์ต่างๆ ที่ต้อนรับอยู่นั้น ถามกลับ หมู่บ้านท่านคลาสกว่าตรงไหน" เยอรมันเชพเพิด นึกไม่ออกเหมือนกันแต่กลัวเสียหน้า"เอาหน่า..คลาสกว่าแล้วกัน."แล้วก็เป็นสมาชิกใหม่ที่ต้องเฝ้าหมู่บ้านนี้แทนเพื่อนเก่าเจ้าหมาน้อย
- จากวันนั้น ไม่ว่าเจ้านกแดงขนร่วงจะเล่าอะไร แม้เรื่องไม่ขำ แต่ก็จะมีเยอรมันเชพเพิดเป็นลูกคู่ตลอด "เยี่ยม ใช่ ถูกต้อง เห็นด้วย" เข้ากันเป็นขี้หมากับแมลงวัน....ชีวิตดำเนินผ่านไปวันๆ ...
- จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ทั้งนกแดงขนร่วงและเยอรมันเชพเพิดปรับทุกข์กันอยู่ เจ้าเยอรมันเชพเพิดได้กลิ่นมนุษย์ จึงชวนนกแดงขนร่วงไปหน้าหมู่บ้าน พบเห็นโจรปลอมเป็นหญิงชราเดินถือค้อนงัดแงะ จึงต่อสู้ขัดขวางไม่ให้เข้าหมู่บ้านได้ เยอรมันเชพเพิดถนัดเปิดบุกโจมตีก่อน โดนหญิงชราฟาดไป2ที ส่วนหมาน้อยร่างนก. ถนัดในการตั้งรับ หลอกล่อให้โจรเข้ามาก่อนแล้วจะกัด แต่ตัวเองลืมไป ร่างกลายเป็นนกแล้ว. จึงโดนค้อนฟาดไป3ที เพื่อนๆ ตัวอื่นๆ มาช่วยไว้ทัน โจรหนีไปได้.
- เพื่อนๆ เห็นการปกป้องหมู่บ้านอย่างสุดกำลัง ของนกแดงขนร่วง ถึงแม้สภาพร่างกายจะไม่สมประกอบ กัดเห่าหอนไม่ได้ ขนก็ค่อยๆ หลุดเกือบจะหมดตัวแล้ว...แต่ก็เป็นฮีโร่. นี่ถ้าเป็นหมาน้อยอย่างเดิมน่าจะบุกโจมตีได้ดีกว่านี้ และมีการพูดคุยกันในกลุ่มไก่ หงส์ หมาป่า และ แกะ ว่า"ไม่รู้เจ้านกขนร่วงจะคิดกลับตัวกลับใจไปเป็นหมาน้อยอย่างเดิมเมื่อไร....หรือวันนั้นจะมีไหม"
- เรายังคงรอคอยให้หมาน้อยคืนชีพด้วยความเป็นห่วง เวทนาและสงสาร. จริงๆ
จบภาค2
- นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..เจ้านกแดงขนร่วง อย่าคิดดูถูกหมาน้อยเลย กลับไปเป็นหมาน้อยซะ ทำหน้าที่เฝ้าบ้านดีกว่าหน้าที่เล่าเรื่องอะไรที่ไม่ขำ มุกเก่า...กลับตัวกลับใจ สังคมยังให้อภัย