ชีวิตไม่ได้มีแต่ลูกกลมๆ...ในนิทานและคำสอนเรื่องนี้ เพื่อนๆ คิดว่ามีประโยชน์ไหมครับ

-  ในหมู่บ้านเล็กๆ  เป็นที่อยู่ของนานาสัตว์ มีการแบ่งงานกันทำ...ไก่ มีหน้าที่ปลุกสมาชิกทุกตัว หมาป่า มีหน้าที่หาอาหาร  หงส์  มีหน้าที่หาน้ำดื่ม แกะ มีหน้าที่สร้างและซ่อมแซมที่อยู่อาศัย และหมาน้อย มีหน้าที่เฝ้าระวังความปลอดภัย...ทุกตัวอยู่อย่างมีความสุข ดูแลซึ่งกันและกัน

-  ตามหน้าที่และบทบาทของแต่ละตัว เมื่อเสร็จธุระของตนก็สามารถออกไปท่องเที่ยวนอกหมู่บ้านได้  ยกเว้นเจ้าหมาน้อย..ที่ต้องเฝ้าบ้านให้กับเพื่อนตลอด.ไม่สามารถออกไปไหนได้    จนเจ้าหมาน้อยมีความรู้สึกว่า งานของตนนั้นทำไมมันลำบากกว่าตัวอื่นๆ  เทียบกับตำแหน่งของเพื่อนๆแล้วต่ำต้อยนัก

-   ความเก็บกดในใจของเจ้าหมาน้อย  ทำให้เริ่มมีปากเสียงและทะเลาะกับเพื่อนๆ จนถึงขั้นลงไม้ลงมือ วันหนึ่ง ในกรงของหมาน้อย. เจ้าไก่ผ่านมา จึงมีการสนทนากัน
   "เอ้ยไอ้ไก่. ทำไมเอ็งสบายจังวะ ขันตอนเช้านิดเดียวเอง ข้าขอเปลี่ยนไปขันบ้างได้ไหม"หมาน้อยถาม
   "เอ็งขันไม่ได้อย่างข้าหรอกนะ  ไม่ต้องเปลี่ยน"ไก่ ตวาดกลับ  หมาน้อยไม่พอใจตรงเข้าต่อสู้กัน..คิดว่าในกรงของข้าข้าชนะแน่ๆ  แต่หลังการชุลมุนหมาน้อยโดนไก่จิกไป3ครั้ง แต่กัดไก่ไม่เข้าเลย ...สุดท้ายต้องยอมไก่. แต่ก็คิดแค้นในใจ

-   ขณะที่ไก่เดินจากไป  หมาป่าแวะมาเอาอาหารมาให้  "ข้าอยากออกไปหาอาหารบ้างได้ไหม" หมาน้อยถามหมาป่า "เจ้าไม่ว่องไวและล่าฉลาดเท่าข้า อย่าเลย" หมาป่าหมาตวาดกลับ  หมาน้อยโมโห. เข้าต่อสู้กันอีก หมาน้อยกัดได้1ครั้ง เหมือนจะได้เปรียบแต่ก็โดนหมาป่ากัดคืน1ครั้ง ไม่มีใครชนะทั่งคู่จึงแยกย้ายไป.  หมาน้อยยังคงทำหน้าที่เฝ้าบ้านเช่นเคย

-   เมื่อไม่ได้เปลี่ยนหน้าที่กับไก่และหมาป่า  หมาน้อยยิ่งเก็บกด  วันต่อมาเพื่อนแกะก็เดินเอาเศษขนมาให้ในกรงกันจะได้อบอุ่น"เอ้ย ข้าอยากไปหาขนอย่างเจ้าบ้าง.. เปลี่ยนงานกันไหม"หมาน้อยถามเพื่อนแกะ "เจ้าไม่มีขนมากพอและข้าก็ไม่มีจมูกดมกลิ่นดีแบบเจ้านะ" เพื่อนแกะตวาดกลับ  หมาน้อยมั่นใจในพลังตัวเองมาก แกะเจ้ามันอ่อนแอกว่าข้า จึงเข้าต่อสู้หวังจะชนะได้อย่างง่ายดาย  หลังชุลมุน ปรากฎว่าหมาน้อยแพ้อีกแล้ว. ถึงแม้จะกัดได้2ครั้ง แต่ก็โดนแกะพุ่งชนไป2ครั้ง. และที่ต้องยอมก็เพราะแกะดีดขาใส่อีก8ครั้ง ..ชีวิตหมาน้อยเริ่มครุ่นคิด ทำไมเรามันกระจอกสิ้นดี ไม่มีปัญญาชนะไก่ หมาป่าหรือแกะได้เลย

-   หลังการต่อสู้ที่ผ่านมา ส่งผลให้ จมูกอวัยวะสำคัญที่ต้องทำหน้าที่ดมกลิ่นศัตรูที่จะมารุกราน เริ่มมีบาดแผล  หมาน้อยเองนึกตำหนิขาซ้าย ขาขวาทั้งขาหน้าขาหลังตัวเอง ทำหน้าที่ไม่ดีทำให้พ่ายแพ้.

-   หมาน้อยจิตใจแย่ลง อวัยวะเริ่มแตกสามัคคี ความกดดันจากความพ่ายแพ้และสถานะที่ต่ำต้อย ความหวังสุดท้ายอยู่ที่เพื่อนหงส์  หมาน้อยจึงคิดจะเปลี่ยนเป็นหงส์.....
   ครั้งนี้หมาน้อย  หาวิธีจะเปลี่ยนเป็นหงส์  โดยไม่ต่อสู้. ช่วงนี้หงส์ออกกำลังบ่อย ท่าจะแข็งแรง. จึงเดินทางไปขอพรจากเทพเจ้าแห่งขุนเขา. "จากชีวิตที่ต่ำต้อยของหมาน้อยอย่างข้า ทำงานก็หนักกว่าใคร แต่ไม่มีใครเห็นความสำคัญ. ข้าอยากกลายร่างตัวเองเป็นหงส์...จะได้มีโอกาสชูหน้าชูตาบ้าง" ทันใดนั้นมีแสงสว่าง.....หมาน้อยกลายร่างเป็นนก....เป็นนก

-  ใจเป็นหมาน้อยแต่ร่างเป็นนก  ตกใจสอบถามกับเทพว่า"ไฉนเลยข้าไม่กลายเป็นหงส์  ทำไมเป็นนกแถมขนร่วงอีกด้วยแบบนี้"  เทพบอกกับหมาน้อยร่างนกว่า"เจ้ามันขี้อิจฉาริษยายิ่งนัก  เห็นใครยิ่งใหญ่เจ้าก็อยากจะเป็นอย่างเขา  ความจริงหมาน้อยอย่างเจ้าก็มีหน้าที่และความสำคัญเท่ากับเพื่อนๆอยู่แล้ว. ถ้าเขาขาดเจ้า ทุกตัวในหมู่บ้านก็อยู่ไม่ได้  แต่เจ้ามันไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง....ข้าจึงให้เจ้าเป็นได้แค่นกเท่านั้น"

-   จากเหตุครั้งนั้น..หมาน้อยยังคงครุ่นคิด เราจะขอกลับเป็นหมาหรือเป็นนกต่อไปดี ...วังวนความคิดจะอยู่อย่างนี้ในใจตลอดกาลนาน. จนกว่าจิตใจหมาน้อยจะเข้าใจตัวเอง....

-  จบภาค1

-   นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าจงภูมิใจกับหน้าที่และตัวตนของตัวเอง แต่ละคนมีความสำคัญเท่ากัน  ขาดใครไม่ได้ ..อย่าคิดเป็นแบบใคร คุณเป็นอย่างเขาไม่ได้หรอก
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่