คือกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกเลยค่ะ(แอบกลัวหลายอย่างกว่าจะพิมพ์จบ) ยาวหน่อยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า พ่อกับแม่เราไปทำงานในกรุงเทพค่ะเราเลยเลือกที่จะอยู่กับตายายแล้วยายเราเป็นคนอบอุ่นนะคะแต่ท่านเคยถูกคุณทวด(แม่ของยาย)ตีมาก่อนค่ะ(ก็แบบสมัยก่อนอ่ะเนอะ) ท่านเลยมีนิสัยเหมือนจะเป็นสองบุคลิกแล้วก็อาจจะรวมกับที่เป็นวัยทองด้วยล่ะมั้งคะอารมณ์เลยฉุนเฉียว แต่มันมีเหตุการณ์ที่เกิดจากประเด็นเดียวทั้งหมดเลยคือเรื่องเงินภายในบ้าน พ่อกับแม่ทำงานเป็นกรรมกรค่ะเงินเดือนก็ไม่ได้มากอะไรบวกกับที่ท่านทั้งสองออกรถกระบะด้วยเงินที่ส่งมาทางบ้านเลยไม่ค่อยเยอะ แล้วยายท่านเป็นคนที่ใช้เงินเก่งมากอยากได้อะไรก็จะแอบไปซื้อมาบ้างทั้งที่ของชิ้นนั้นเป็นของใช้ของท่านเองแต่พอเงินที่พ่อแม่ส่งมาให้หมด ท่านก็จะเริ่มโวยวาย หาว่าเราใช้เงินเปลืองบ้าง บอกว่าเงินทั้งหมดเอาไปซื้อให้น้องเรากินบ้างทั้งๆที่เราก็บอกแล้วว่าน้องเราตัวเล็กเหมือนแม่น้องกินไม่เยอะแต่ก็ยังซื้อมาพอกินไม่หมดก็ทิ้ง น้องเราอายุ 4 ปีค่ะรู้เรื่องหลายอย่างแล้วเวลายายตีน้องก็คิดว่ายายหยอกบ้าง ยายเราชอบเอาผ้าหรือไม่ก็สิ่งของใกล้มือมาโยนใส่เราค่ะ บางทีแอบช้ำก็มี เราพยายามที่จะไม่โวยวายไม่หลุดคำหยาบคาย จนเราคิดว่าเราเก็บเรื่องทั้งหมดไว้มากเกินไปจนเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เราเคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งมากแต่พอนึกถึงหน้าพ่อแม่น้องแล้วก็ทำไม่ลงเคยทำไปแล้วแต่ก็ประถมพยาบาลก่อนตายค่ะ แล้วแม่เราเป็นคนมีเหตุผลค่ะแต่แม่ก็เคยสร้างเหตุการณ์ที่เราไม่เคยลืมเลยคือตอนนั้ยเราอาบุ4ปีจำความได้ว่าเราปวดฉี่เราพยายามถอดกางเกงแล้วแต่เชือกผูกแน่นมากเราเลยฉี่รดกางเกง555+แล้วก็มือไม้ฟืนอันเท่าแขนได้เขวี้ยงมาโดนขาเราคือเรากลัวมากร้องไห้หนักมากด้วยจนอาจเป็นปมในใจ เราคิดเสมอนะว่าถ้าเราฆ่าตัวตายไปมันคงโล่งสบายแต่ก็ที่บอกไปนั่นแหละค่ะคิดถึงแม่ รักแม่มาก เราเคยร้องไห้คนเดียวหลายครั้งและบ่อยมากด้วยไม่รู้จะทำไงเลยไปลงที่โทษตัวเองซะงั้น
   
   เราเคยประจำเลยคือโดนไล่ให้ไปตายตลอดหลายๆครั้งที่เราคิดว่าถ้าอยากให้เราตายมากนักทำไมถึงไม่ฆ่าเราตั้งแต่เราลืมตาดูโลกไปเลยล่ะหรือว่าชอบให้เรามาเจ็บปวดเอง ไม่ใช่แค่เราเท่านั้นที่โดนด้วยนะคะ น้องเราก็โดนเด็กเล็กๆจะสู้อะไรได้บางทีท่านก็กดตัวน้องลงบ้างแบบนั้นเรารู้ว่ามันจะจุกมากเลยเพราะเราก็เคยโดน บางที่ก็ถีบบ้างด่าด้วยถ้อยคำที่รุนแรง ผลักหัวบ้างจนบางที่มีมึนไปเลย เราเลยอยากได้คำแนะนำหลายๆคนว่าเราควรทำยังไงดี มันทนมามากแล้วจริงๆสำหรับเรื่องนี้

ปล.เราไม่เคยทำร้ายตัวเองหรือคนรอบข้างจนบาดเจ็บหนัก ถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล