เราแอบปลื้มคนๆหนึ่งและหวังให้เค้าจำเราได้บ้างหรือ เราอยากได้เข้าไปอยู่ในสายตาเค้าบ้างนั่นแหละ จนมันทำให้เราคิดไปเองจนสมองเชื่อในความคิดไปเองของตัวเองเหมือนเราหลอกสมองตัวเองได้สำเร็จ คือ เวลาเจอเค้าใกล้ๆ แบบนั่งใกล้ๆ พอจะเห็นหน้ากันและเค้ามองมาทางเรานั่งหลายหน เราชอบคิดเองว่าเค้ามองเรา จนเราคิดไปเองจนสมองเชื่อว่าเค้าอาจมองเรา และมันทำให้เรารู้สึกสดชื่นขึ้นเองเฉยเลย ทั้งที่ความเป็นจริงถ้าเราหยุดอาการหลอกสมองด้วยการคิดไปเองและดึงสติกลับคืนมา เราก็แค่ไปอยู่บริเวณสายตาเค้าคนนั้นเฉยๆ ซึ่งไม่ได้หมายความว่าเค้าจะมองเรา เค้าอาจมองอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เรา แต่ก็ไม่รู้ทำไมเราถึงชอบคิดไปเองเก่งจัง และพอสมองเชื่อในความคิดไปเอง ร่างกายมันก็เหมือนมีแรงทั้งที่กำลังรู้สึกเหนื่อย  และที่สำคัญเราก็ได้รู้แล้ว ว่าคนที่เราแอบปลื้มและชอบเค้ามีแฟนแล้ว แค่ยังไม่แต่งงาน แล้วเค้าจะมามองเราได้อย่างไร มันทำให้เราตื่นขึ้นหลังจากตกอยู่ในภวังค์ความคิดไปเองมานานหลายสัปดาห์ แต่เราก็รู้สึกเหมือนคนอกหักพอรู้ว่าแม้แต่แอบปลื้ม ก็ยังไม่มีสิทธิ์เลย เค้ามีเเฟนแล้ว มันทำให้เรารู้ว่า เราไม่ควรคิดไปเองจนทำให้สมองมันเชื่อ และร่ายกายดูสดชื่น เพราะพอความจริงปรากฎ เราก็กลับไปเหมือนคนหมดเเรงอีกครั้ง ใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง คิดไปเองเก่งและทำให้ตัวเรารู้สึกมีพลังงานความหวังและความสดชื่น แต่ทุกๆครั้ง เราก้ได้แค่คิดไปเอง เราจึงอยากเลิกรู้สึก คิดไปเอง หรือไม่อยากรู้สึกชอบใครอีกแล้ว
มันรู้สึกเจ็บเมื่อเค้ามีแฟนแล้ว ใครเคยมีเหตุการณ์แบบนี้ก็มาแชร์กันได้นะ และอยากรู้ว่า คุณทำอย่างไรกัน ?