ผมแอบชอบรุ่นพี่คนนึงที่ทำงาน ตอนเขามีเเฟนเราก็ชอบ เเล้วเคยบอกชอบไปแล้วด้วย
เขาเอ่ยคำนึง ทำให้ผมรู้สึกมีหวัง เขาบอกถ้าเขาเลิกกับเเฟนเก่าจะลองเปิดโอกาศ ให้ผมเข้าไปจีบ ผมไม่เคยมีเเฟนมาก่อนไม่เคบจีบใครก่อน ทำให้รู้สึกรักเขามากเเบบบอกไม่ถูก
พอวันนึงเขาดันเลิกกับเเฟนจริงๆ (เหตุผลคือเเฟนเขานอกใจไปนอนกับผู้หญิงอื่น) เเต่คำพูดที่เขาเคยบอกเรากับกลายเป็นว่าเขาพูดไปงั้นๆ เราพยายามทำดีกับเขามาตลอด เเต่เขาไม่แม้เเต่จะสนใจเราเลย ถึงขั้นตอนเขาตกงาน เราเป็นคนหางานให้เขา เเล้วบอกเขาว่าอยากทำที่เดียวกัน เเต่เขาบอกไม่ต้องตามมาให้ไปที่อื่น คล้ายกับเบื่อหน้าผม เวลาเขาย้ายของออกจากบ้านผมเป็นคนช่วยเขายกของ โดยไม่อยากเอาเงินเขาสักบาทเพราะรู้ว่าเขาย้ายหอต้องเสียเงินไม่ใช้น้อยๆ เเต่ทุกวันนี้เขากลับเย็นชาใส่ผม ผมที่เคยสงสัยว่าคนที่เลิกกันจะร้องไห้เสียใจทำไม เเค่หาใหม่
เเต่ตอนนี้เข้าใจความรู้สึก ของคนที่เลิกกันเเล้วร้องไห้ มันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับหน้าอก มันเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออก ทั้งเจ็บ
ทั้งปวด อาจจะฟังดูไร้สาระ เเต่ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน รักมากก็เจ็บมากพึ่งเข้าใจคำนี้
ทำดีเเค่ไหนก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเธอเลย
แค่ออกมาระบายความรู้สึกที่มันบอกใครไม่ได้เฉยๆนะครับ เเค่ความในใจที่ไม่สามารถบอกกับใครได้