สวัสดีครับ คือวันนี้ผมจะมาคำปรึกษากับผู้ที่เคยประสบการณ์การดูแลผู้ป่วยที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้(ตาบอด : ผลกระทบจากคีโม) แล้วคนในบ้านต้องหันมาช่วยกันดูแล โดยส่วนมากจะเป็นยาย  หลังๆมานี้ผมเริ่มที่จะมีอารมที่ ฉุนเฉียวแล้วก็อารมณ์ร้อนง่ายมากๆๆ สาเหตุก็เกิดจากการที่ต้องมาดูแลตาที่ป่วยแล้วช่วยเหลือตนเองไม่ได้ โดยส่วนตัวผมเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่งนะ หรือทำตามคนอื่น คือมีความเป็นอิสระกับตนเอง ไม่ชอบการผูกมัด ซึ่งผมคืดว่าน่าจะเป็นส่วนหนึ่งของสาเหตุที่ผมชอบตะคอกหรือมีอารมณ์ฉุนเฉียว โดยใช้คำพูดแรงๆกับตา ซึ่งผมพยายามยับยั้งตัวเองไม่ให้พูด แต่ทนไม่ได้ที่ตัวเองถูกใช้งาน(มีผลจากการที่ตา เอาผมไปเปรียบเรื่องการเรียนกับหลานคนอื่น) ผมต้องมาดูแลคนป่วยสองคนที่บ้าน อีกคนคือทวด ยังสมารถดูแลตนเองได้ จนตอนนี้ปิดเทอมแล้ว บางครั้งผมก็ออกไปร้าน(แม่) ไปเล่นกับแม่ จนบรรเทาความเครียดได้ แต่พอต้องมาอยู่กับตาแล้วผมหงุดหงิดมากที่องถูกตัดอิสระทั้งที่ผมอยากออกไปข้างนอกไปทำอะไรอย่างอื่น ช่วงเช้าๆยังพอสนุกได้มั้ง แต่พอหลังเที่ยง ช่วงบ่าย มันคือ่วงเวลาที่น่าเบื่อมากๆในชีวิตเลย อากาศร้อน+ไม่ไก้ทำอะไรเลย เลยอยากจะขอวิธีแก้ปัญหาสำหรับคนแบบผมว่า สาเหตุมันเกิดจากคนป่วยหรือตัวผม
    ตัวคนป่วย ปกติไม่ใช่เป็นคนชอบแซะคนอื่นนะ ก่อนที่จะทำคีโม คือตอนนี้ครียดสะสมแน่ๆถ้ายังไม่รู้วิธีแก้ไข