ตอนนี้ เมืองไทยของเรา.... คำว่า ....น้ำใจ และจิตใต้สำนึกยังมีอยู่มั้ยคะ
เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกค่ะ โดยที่อึ้งกับการกระทำของคน ที่อยู่ร่วมโลกด้วยกัน
ในเช้าปกติทุกวันทำงานเราต้องออกทำงานแต่เช้า และต้องเอาลูกอายุ 10 เดือนไป ฝากป้าเลี้ยงให้ และในวันพฤ 27 /09 นี้เอง ก็เกิดเรื่องขึ้น
เวลาประมาณ 06.00 น. พี่รปภ. สุดแสนจะใจดี มาเคาะประตูห้องดังปัง!!!!! ปัง !! ปัง ปัง ซึ่งลูกเรายังไม่ตื่น เราจึงรีบไปเปิดประตู พี่รปภ. บอกว่า รถคุณโดนเฉี่ยวคับ รปภ. ส่วนกลางแจ้งมาว่าเป็นรถคุณ เราก็ยังใจดีอยู่คิดว่ารถคงไม่เป็นไรมากคงแค่รอยถลอก เบาบาง( เพราะรถจอดในช่องจอด ปกติ ซึ่งคิดว่ามีรถจองขาวงแล้วเข็นมาโดน)
จึงเรียกแฟนลงไปดู พร้อมกับอุ้มลูก วัย10 เดือนลงไปดู ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน
พอลงมาเจอรถแทบช็อค ภาพที่เห็นคือ (ซ่อนอยู่ในคอมเม้น) รถด้านหน้ามีสภาพบุพเข้าไปเหมือนเป็นการชนอย่างแรง (นึกในใจ นี้มันไม่ใช่การเฉี่ยวแล้ว มันคือการชน ชัดๆ ) โดยพี่ รปภ.แจ้งว่า รถกระบะที่ขับชน เป็นเจ้าของร้านขายเฟอร์นิเจอร์ ณ เซ็นเตอร์คอนโดแห่งหนึ่งย่านบางนา (ข้างอินเด็กซ) ซึ่งเค้าแจ้งรปภ. ไว้ว่ารีบไปวัด และเข็นรถที่จอดขวางหน้าอยู่ออกไม่ได้เพราะไม่ได้ปลดเกียร์ว่าง จึงขับชนเบียดรถเราออกไป และทิ้งเบอร์ไว้ให้ รปภ.
ซึ่งเราก็ยืนอึ้ง กับพฤติกรรมที่เจอ ก็พยายามเข้าใจว่า เค้าป่วย หรือเค้ารีบมาก เค้าไม่ได้มอง หรือว่าเพราะเป็นคนแก่ขับ ผู้หญิงขับสารพัดเพื่อให้เรา ไม่คิดร้ายกับเค้า เพราะยังไงเราก็มีประกัน
เราจึงได้โทรหาคู่กรณีและสอบถาม เค้าก็ขอโทษและบอกว่า ขอโทษ แต่กลับบอกกับเราว่ามาโรงพยาบาล ต่างจังหวัด เราก็บอกว่าทำไมคุณถึงขับมาชนแล้วไปเลยทั้งๆที่เราก็อยุ่ตึกมีสติกเกอร์คอนโดตึกติดชัดเจน สามารถเรียกลงมาได้ตลอดเวลา ซึ่งในทุกวันเราต้องไปรับส่งลูกและของเด็กอ่อนเยอะมาก
เราจะใช้รถอะไรไปรับ แถมเราต้องไปทำงานสายอีก เราเสียงาน ลำบากเรื่องลูก ต้องวางแผนการดำเนินชีวิตใหม่ ตอนเย็น ก็กว่าจะหารถไปได้ เราไม่ได้มีเงินมากมายมาจ่ายค่าแท็กซี่ขนาดนั้น เพีนงแค่คุณใจกว้าง โทรเรียกเรามาขัยบรถให้ก็ได้ เค้าก็บอกให้เราเรียกระกัน เราจึงเรียกประกันฝั่งเรามาเคลียร์ ให้
ประกันแจ้งว่า ทำไมคู่กรณีไม่อยู่คับ เรารีบไปทำงานจึงออกมาก่อนให้แฟนเราดำเนินการต่อ และเราโทรถามแฟนแฟนบอกว่า ประกันได้โทรหาประกันของคู่กรณี และสอบถาม ประกันของฝั่งคู๋กรณีบ่ายเบี่ยง ไทม่ยอมมา และคู่กรณีแจ้งว่า จะกลับมาถึงที่คอนโดช่วงสองทุ่ม ซึ่งเรารอไม่ได้เราต้องใช้รถไปรับลูก ป้าไม่มีรถ ระยะทางไปส่งลุกก็ไกล เค้าไม่มีการเอ่ยคำช่วยเหลือใดๆออกจากบ้าน เราเป็นคนโทรไปเอง ไม่มีการติดต่อกลับมาอีก
ที่ตั้งกระทู้นี้เราแค่ สงสัยว่า ทำไมคนเรา ถึงได้ไร้จิตสาธารณะ น้ำใจ ไร้การไตร่ตรอง การศึกษา ความรวย หรืออายุที่อยู่มานาน ไม่ได้สั่งสมจิตใต้สำนึกความรับผิดชอบ เลย และสร้างความลำบากให้กับคนอื่นโดยที่คนอื่นไม่ได้ทำอะไรให้ เลย ได้ขนาดนี้
ขอถามอีกสักนิด คุณไปทำบุญ บรรพบุรษคุณจะได้รับผลบุญมั้ยคะ ทำคนอื่นเค้าเดือดร้อนขนาดนี้
ตอนนี้ เมืองไทยของเรา.... คำว่า ....น้ำใจ และจิตใต้สำนึกยังมีอยู่มั้ยคะ
เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกค่ะ โดยที่อึ้งกับการกระทำของคน ที่อยู่ร่วมโลกด้วยกัน
ในเช้าปกติทุกวันทำงานเราต้องออกทำงานแต่เช้า และต้องเอาลูกอายุ 10 เดือนไป ฝากป้าเลี้ยงให้ และในวันพฤ 27 /09 นี้เอง ก็เกิดเรื่องขึ้น
เวลาประมาณ 06.00 น. พี่รปภ. สุดแสนจะใจดี มาเคาะประตูห้องดังปัง!!!!! ปัง !! ปัง ปัง ซึ่งลูกเรายังไม่ตื่น เราจึงรีบไปเปิดประตู พี่รปภ. บอกว่า รถคุณโดนเฉี่ยวคับ รปภ. ส่วนกลางแจ้งมาว่าเป็นรถคุณ เราก็ยังใจดีอยู่คิดว่ารถคงไม่เป็นไรมากคงแค่รอยถลอก เบาบาง( เพราะรถจอดในช่องจอด ปกติ ซึ่งคิดว่ามีรถจองขาวงแล้วเข็นมาโดน)
จึงเรียกแฟนลงไปดู พร้อมกับอุ้มลูก วัย10 เดือนลงไปดู ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน
พอลงมาเจอรถแทบช็อค ภาพที่เห็นคือ (ซ่อนอยู่ในคอมเม้น) รถด้านหน้ามีสภาพบุพเข้าไปเหมือนเป็นการชนอย่างแรง (นึกในใจ นี้มันไม่ใช่การเฉี่ยวแล้ว มันคือการชน ชัดๆ ) โดยพี่ รปภ.แจ้งว่า รถกระบะที่ขับชน เป็นเจ้าของร้านขายเฟอร์นิเจอร์ ณ เซ็นเตอร์คอนโดแห่งหนึ่งย่านบางนา (ข้างอินเด็กซ) ซึ่งเค้าแจ้งรปภ. ไว้ว่ารีบไปวัด และเข็นรถที่จอดขวางหน้าอยู่ออกไม่ได้เพราะไม่ได้ปลดเกียร์ว่าง จึงขับชนเบียดรถเราออกไป และทิ้งเบอร์ไว้ให้ รปภ.
ซึ่งเราก็ยืนอึ้ง กับพฤติกรรมที่เจอ ก็พยายามเข้าใจว่า เค้าป่วย หรือเค้ารีบมาก เค้าไม่ได้มอง หรือว่าเพราะเป็นคนแก่ขับ ผู้หญิงขับสารพัดเพื่อให้เรา ไม่คิดร้ายกับเค้า เพราะยังไงเราก็มีประกัน
เราจึงได้โทรหาคู่กรณีและสอบถาม เค้าก็ขอโทษและบอกว่า ขอโทษ แต่กลับบอกกับเราว่ามาโรงพยาบาล ต่างจังหวัด เราก็บอกว่าทำไมคุณถึงขับมาชนแล้วไปเลยทั้งๆที่เราก็อยุ่ตึกมีสติกเกอร์คอนโดตึกติดชัดเจน สามารถเรียกลงมาได้ตลอดเวลา ซึ่งในทุกวันเราต้องไปรับส่งลูกและของเด็กอ่อนเยอะมาก
เราจะใช้รถอะไรไปรับ แถมเราต้องไปทำงานสายอีก เราเสียงาน ลำบากเรื่องลูก ต้องวางแผนการดำเนินชีวิตใหม่ ตอนเย็น ก็กว่าจะหารถไปได้ เราไม่ได้มีเงินมากมายมาจ่ายค่าแท็กซี่ขนาดนั้น เพีนงแค่คุณใจกว้าง โทรเรียกเรามาขัยบรถให้ก็ได้ เค้าก็บอกให้เราเรียกระกัน เราจึงเรียกประกันฝั่งเรามาเคลียร์ ให้
ประกันแจ้งว่า ทำไมคู่กรณีไม่อยู่คับ เรารีบไปทำงานจึงออกมาก่อนให้แฟนเราดำเนินการต่อ และเราโทรถามแฟนแฟนบอกว่า ประกันได้โทรหาประกันของคู่กรณี และสอบถาม ประกันของฝั่งคู๋กรณีบ่ายเบี่ยง ไทม่ยอมมา และคู่กรณีแจ้งว่า จะกลับมาถึงที่คอนโดช่วงสองทุ่ม ซึ่งเรารอไม่ได้เราต้องใช้รถไปรับลูก ป้าไม่มีรถ ระยะทางไปส่งลุกก็ไกล เค้าไม่มีการเอ่ยคำช่วยเหลือใดๆออกจากบ้าน เราเป็นคนโทรไปเอง ไม่มีการติดต่อกลับมาอีก
ที่ตั้งกระทู้นี้เราแค่ สงสัยว่า ทำไมคนเรา ถึงได้ไร้จิตสาธารณะ น้ำใจ ไร้การไตร่ตรอง การศึกษา ความรวย หรืออายุที่อยู่มานาน ไม่ได้สั่งสมจิตใต้สำนึกความรับผิดชอบ เลย และสร้างความลำบากให้กับคนอื่นโดยที่คนอื่นไม่ได้ทำอะไรให้ เลย ได้ขนาดนี้
ขอถามอีกสักนิด คุณไปทำบุญ บรรพบุรษคุณจะได้รับผลบุญมั้ยคะ ทำคนอื่นเค้าเดือดร้อนขนาดนี้