ความมีขันติอดทน อยู่เนืองๆ ตลอดกาล ในทางโลก(ความรู้ ความสามารถ)และทางธรรม(เจริญใน ศีล สมาธิ ปัญญา) ไม่ทอดธุระ(ไม่ท้อแท้แล้วหยุด ทิ้งไป) แม้ยาวนานไม่เห็นจุดหมายปลายทางก็ตาม ย่อมบรรลุถึงทางโลกและทางธรรม ในกาลใดกาลหนึ่งนั้นเอง.

         ก็ด้วยเหตุปัจจัย(อันเป็นกุศลกรรม) นั้นเองที่ได้กระทำไว้ด้วยคุณธรรมความดีและเจริญในคุณสมบัติแห่งตน จนแม้สละขีวิตได้  นำทาง แม้ไม่เห็นจุดหมายปลายทาง(หรือตามโวหารที่ว่า ไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงเลย)  ก็ตาม.