อันนี้เอาข้อมูลค่าใช้จ่ายที่คิดในพื้นที่ อ.แจ้ห่ม ลำปางที่พี่แจ้อยู่มาคำนวนคร่าวๆ
ที่ อำเภอแจ้ห่ม  อากาศดี  มีป่าไม้  80% ของพื้นที่ ที่เทียวธรรมชาติเยอะ ค่าใช้จ่ายต่ำ  
มีผักปลอดสารที่ชาวบ้านปลูกและผักพื้นบ้าน ผักจากป่ามีขายในราคาไม่แพงผมเรียกเศรษฐกิจซาว
(ซาว=20 บาท ผักทุกอย่าง10-20บาท ปลาไม่แพงเพราะมีแม่น้ำวัง  ยกเว้นเนื้อสัตว์ราคาจะพอๆกับในเมือง)
ที่อื่นค่าใช้จ่ายแตกต่างแน่นอนโดยเฉพาะเมืองใหญ่ที่ค่าใช้จ่ายจะสูงกว่าต่างจังหวัดครับ








เงื่อนไขคร่าวๆ

1.มีบ้านและรถยนต์อยู่แล้วไม่ได้ผ่อน
2.สุขภาพแข็งแรง โรคภัยไม่เบียดเบียนเพราะจะเป็นค่าใช้จ่ายสูงสุดโดยเฉพาะคนเกษียน
3.กินอยู่แบบสามัญชนคนธรรมดา ไม่โลดโผน
4.ไม่มีหนี้สินและไม่ผ่อนของราคาสูงเช่น รถยนต์
5ไลฟ์สไตน์กลางๆคล้ายกับคนเมือง น้ำไฟ เนต พร้อม ขาดแต่ไม่มีห้างให้เดิน
6.รับปันผลจากการลงทุน
7.ปลูกผักกินเอง เลี้ยงปลา เลี้ยงไก่ไข่ ทำหลายๆอย่าง แต่ไม่มาก  ทำเกษตรพอใจ เหลือเวลาว่างทำสิ่งที่อยากทำ
8.มีบ้านในเมืองด้วย บางคนอยู่บ้านนอกไม่ได้นานๆ เสพติดการอยู่เมือง
ต้องกลับมาเมืองด้วยเป็นระยะๆ เพื่อตามหาความหมายของชีวิต คำว่า SALE 80%  555

      ค่าอิสระภาพก็ประมาณนี้...อาจไม่มีบางเรื่องเพราะคนเราทำกิจกรรมต่างกัน
เอาที่ผมคืดว่าจำเป็น แนวการใช้ชีวิตแบบผมทำไว้นานแล้วครับ เป็นแนวทางปรับใช้กันเองเด้อครับ

  ผมเองก็ยังมีเงินไม่พอแต่จากการลงทุนมา8ปี ก็ใกล้แระ หวังว่าอีก5ปีจะถึงฝั่งฝัน





>>>>>ปัญหาอย่างเดียวที่แก้ไม่ได้คือ ความน่าเบื่อเมื่อว่างมากๆจากอิสระภาพทางการเงิน
ต้องหาอะไรทำแก้เบื่อ. อันนี้ทุกคนชอบไม่เหมือนกัน. มนุษย์เป็นสัตว์สังคม
อยู่คนเดียวนานๆเดี๋ยวเพี้ยน.  พี่แจ้อยู่คนเดียวได้ไม่เกิน 72 ชั่วโมง น่ะนะ5555