มีคนบอกว่า "ความกตัญญูต้องมีขอบเขต ไม่เบียดเบียนใคร"
แต่ทำไม ... ผมกลับมองว่า ความกตัญญูไม่จำเป็นต้องมีขอบเขต หากเราทำให้คนที่เรารัก และเรารู้สึกดีก็ทำทำไปเถอะครับ

หลายคนคงได้เห็นคลิปความกตัญญู ที่ทาง CP Group ได้นำเสนอในเรื่องความกตัญญูที่ลูกทุกคนควรจะต้องมีต่อแม่ (และผู้มีพระคุณ)
"โดยเป็นการเล่าเรื่องของ ครูผู้ซึ่งพาแม่ที่เป็นโรคสมองเสื่อมไปที่โรงเรียนที่ตนเองสอนด้วย โดยให้เข้าไปนั่งรอในห้องเรียน  พาเข้าห้องน้ำ ให้นักเรียนช่วยคอยดูแม่ให้ตอนที่ตัวครูต้องไปซื้ออาหาร และอื่นๆ ฯลฯ"

มีคนบอกว่า "ครูท่านนี้กำลังเบียดเบียนเวลาเรียนของเด็กนักเรียน ทำให้เด็กเสียสมาธิในการเรียน ... ทำไมไม่จ้างคนดูแลแม่ที่บ้าน ? "
ผมว่า คุณ (คนที่มีความคิดแบบนี้) กำลังจ้องจับผิดเกินไปหรือเปล่า เพราะจากที่ทางผู้จัดทำคลิปน่าจะต้องการเผยแพร่ออกมาคือ "ความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ" ไม่ได้พูดถึงเรื่องการเรียนของเด็ก ความไม่เข้าใจของผู้ปกครอง แต่ที่ทุกคนมองข้ามสิ่งเหล่านี้ไปก็เพราะเห็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า ที่ทางผู้จัดทำต้องการนำเสนอ คือ เพื่อให้ทุกคนได้เข้าใจถึงหลักธรรมที่คนทุกคนควรจะต้องมี ไม่ใช่มายึดมั่นถือมั่นความคิดเห็นของตนเองเป็นหลัก, เพื่อเสริมสร้าง และปลูกจิตสำนึกให้เด็กรุ่นใหม่ได้เข้าใจ และไม่ลืมถึงผู้มีพระคุณต่างๆ ที่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ไม่ว่าจากคนรอบตัว รอบบ้าน คนในสังคม คนในชาติ

หากคุณมัวแต่เอาอคตินำความคิด และใช้ความคิดของตนเองเป็นใหญ่เพียงอย่างเดียว ก็คงไม่ต่างอะไรไปจากงานกีฬาสีของประเทศไทยในช่วงที่ผ่านมา

แล้ว เรา (คนไทย) จะก้าวข้ามความอคิตตรงนี้ไปได้อย่างไร "หากทุกคนยังใช้ความคิดของตนเป็นใหญ่"