ขอเริ่มจากพื้นฐานเดิมของตัวเราเองก่อนน่ะ คือถูกเลี้ยงมาแบบยอมรับค่อนข้างคุณหนูหน่อย ไม่เคยต้องนั่งซักผ้ากวาดบ้านทำกับข้าว วันนึงเรากับสาทีมีเจ้าตัวน้อยช่วง 7เดือนตอนท้องยังอยู่บ้านเรา พอช่วง 8เดือน ต้องย้ายมาอยู่บ้านสามี เพราะสามีได้งานที่นี้+กับที่บ้านเราไม่ค่อยมีคนอยู่บ้านกลัวเราเจ็บท้องตอนเขาไม่อยู่เลยให้มาอยู่กับสามี
เรามาถึงบ้านสามีวันแรก 3ทุ่ม มาถึงสามีก็เตรียมที่นอนเตรียมผ้าห่มให้ ยอมรับน่ะบ้านสามีไม่มีอะไรเลย ไม่สะดวกสบายอะไรเลยแต่เราก็โอเค ค่อยๆสร้างไปด้วยกัน มีแค่ผ้าห่มบางๆกับหมอนแล้วก็สามีก็นอนได้แล้ว ตื่นมาของอีกวัน ประมาณ7โมง ได้ยินแม่สามีพูดโทรศัพท์บอกว่าเราไม่ทำไรเลย คือตอนนั้นเรางงมากทำไมพูดแบบนี้ โอเคเดี๋ยวเราอาบน้ำเสร็จล้างจานกวาดบ้านล่ะกัน พอเราไปล้างจานปรากฏว่าแพ้น้ำยาจร้าตุ่มใสๆขึ้นเต็มมือ(เรามีโรคภูมิแพ้เป็นฐานอยู่แล้วน้ำเหลืองไม่ดีด้วย) เราเลยบอกสามีว่าเราล้างแล้งผื่นขึ้น สามีก็เข้าใจเพราะปกติตอนอยู่ที่บ้านเรา เราก็ไม่ได้เป็นคนล้าง ล้างทีไรเดี๋ยวก็ตุ่มเดี๋ยวก็ผด สามีเลยแยกหน้าที่ ให้น้องคนเล็กเขาล้างจาน ใ้ห้เรากวาดบ้านถูบ้าน
เราก็พยายามเปลี่ยนตัวเองจากคนที่นอนตื่นสายก็ตื่นตี5 บอกเลยค่ะ ว่าทรมานตัวเองมาก เพลียมาก ยิ่งท้องใหญ่ทำไรก็ไม่สะดวก เพราะเดือนแล้ว ตื่นมาก็มานั่งทำกับข้าว พอสัก6โมง40ลูกคนเล็กกับคนกลางเขาก็จะมากิน คือเราต้องกินจากที่เหลือถ้าเหลือก็ได้กิน แล้วสัก7โมงเขาก็จะไปส่งลูกเขา แล้วเราก็กวาดบ้านถูบ้าน เพราะเขากลับมา จะได้ไม่ต้องหลบกันไปหลบกันมา กวาดบ้านเสร็จ7โมงนิดๆก็ปลุกสามีอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวไปทำงาน แม่สามีจะกลับมาช่วง7โมง40สามีก็จะไปพอดี พอสามีไป เราก็นั่งเก็บของในห้องแม่สามีเดินมาบอกให้ทำไรทำไรแล้วเขาก็ออกไปข้างนอก แต่เขาก็ยังไม่วายบอกคนอื่นว่าเราไม่ทำไรเลย
จนมาวันนี้คือเป็นเหมือนเดิมทุกวัน แต่วันนี้เรายอมรับเลย เราเจ็บท้องทั้งคืนตัวน้อยดิ้นบ้างเจ็บแป๊ปๆบ้างแทบไม่ได้นอน เช้ามาเร่ก็ทำเหมือนปกติ วันนี้นั่งเก็บเอกสารอยู่แม่สามีเดินมาบอก ให้ไปล้างหน้าบ้าน สับหมู หันหมู เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วเขาก็ออกไปข้างนอก เราก็นั่งเก็บเอกสารเสร็จ9โมงนิดๆ แล้วก็เดินไปซักผ้าซักมือด้วยคือยอมรับว่ามีอาการแพ้แต่สามีก็เหนื่อย ถ้าเราไม่ทำใครจะทำ ก็นั่งซักไปน้ำยาก็กัดจนเป็นแผลเป็นตุ่ม +รอยตุ่มที่แพ้ยุง(เวลายุงกัดมมันเป็นแล้วมันไม่หายจร้า พอหายก็ทิ้งรอย) ก็ได้แค่คิด เดี๋ยวก็ชิน ไม่เป็นไร ซักเสร็จก็เกือบเที่ยง ก็ไปอาบน้ำเอนหลังไม่ถึงนาทีสามีมาหา เขาเข้ามาดูว่าเราเป็นไงบ้าง เขาถามว่าเราเหนื่อยมั้ย ทนหน่อยน่ะเดี๋ยวเขาหาเงินก่อนอดทนหน่อย เราก็ดีใจที่เขาห่วงเรา เขาจะเป็นห่วงเรื่องหลังกับขาเราเพราะเราท้องใหญ่มักจะมีอาการแบบเจ็บแปล๊บที่หลังบางทีก็ทรงตัวไม่อยู่ พอเขากลับไปทำงานเราก็นั่งหันหมูสับหมู ล้างหน้าบ้านตามที่แม่เขาบอก กำลังจะเอนหลังพัก แม่สามีกลับมาใช้ไป ทอดหมู ทำนั้นทำนี้ เวลาเดินเราเจ็บที่สะโพกแปล๊บ บางทีเจ็บจี๊ดเลย พอเราอะไรก็ตก3โมงครึ่ง แม่สามีก็ออกไปข้างนอก 4โมงสามีกลับเข้ามาเห็นเท้าเห็นมือเราตุ่มใสขึ้นเต็มไปหมด ขาก็มีแต่รอยแดงเขาก็ได้แต่บอก เขาจะพยายามให้เราสบาย ไม่ให้เราต้องเหนื่อยอดทนหน่อยน่ะ เราได้ยินเราก็ดีใจ
พอ5โมงแม่เขากลับมาพร้อมกับน้อง แม่เขาพูด ทำไมเราไม่ล้างจาน สามีเลยตอบไป ก็แบ่งหน้าทีให้แล้ว ว่าใครทำอะไร ก็เห็นมันล้างตุ่มใสขึ้น เราก็ได้แต่นั่งฟัง แม่เขาก็ตอบสามีเราว่า ก็กุสั่งมันตั้งแต่เช้าให้มันล้างจาน ซึ่งเราจำได้ว่าเขาไม่ได้สั่งแล้วเขาก็รู้ว่าเราแพ้ทำไมเป็นแบบนี้ สามีก็ตอบไปว่า แล้วทำไมน้องไม่ทำทุกวันก็ทำ ทำไมวันนี้ไม่ทำ น้องเขาก็ตอบว่าเดี๋ยวค่อยทำ สรุปคือ แม่สามีประชด บอกเขาจะล้างเอง แล้วก็ว่า เมียทำไรบ้าง เราก็ได้แต่นั่งน้อยใจ ที่เราทำคือไม่มีความหมายไรสักอย่าง
บ้านสามีไม่เคยให้ไรเราเลยย เรากับสามีมีลูกกันตอนที่สามีตกงาน +ยังไม่แต่ง จนเรามีเจ้าตัวน้อย ที่บ้านเราไม่เคยบอกว่าต้องแต่ง เขาขอให้ฝ่ายสามีดูแลเราดูแลหลาน เพราะในสายตาพ่อแม่เราเราก็ยังเด็กเสมอ เขาหวงเรามาก แม่สามีก็รับปากว่าจะดูแลเรา แน่เราได้ยินสิ่งที่แม่สามีก็ย่าเขาพูดคือถึงจะแต่งก็ไม่มีไรให้หรอกบาทเดียวก็ไม่มี มันทำเราเจ็บอยู่น่ะเรารู้และยอมรับ ต่อให้เขาไม่ทีไรเลยเราก็โอเค เราสร้างด้วยกันได้ สามีคุยกับเราตลอด เราจะทำงานเก็บตังให้เราใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ มีบ้านมีรถมีทุกอย่างไม่ให้เธอลำบาก เราได้แต่จำคำนี้แล้วพยายามเมินคำคนอื่น แต่สิ่งที่แม่สามีทำเราหนักขึ้นทุกวันคือ หวังพึ่งแต่เงินครอบครัวเรา เราท้องเราทำงานไม่ได้ครอบครัวเราส่งมาให้อาทิตย์ล่ะ500 แค่นี้เราก็อยู่แล้ว เราซื้อนม ซื้อขนม ไว้กะกินตอนที่สามีไปข้างนอก เพราะเราไปไหนไม่ได้ ซื้อมายังไม่ทันได้กินเลยค่ะน้องเขาเอาไปกิน น้องโตแล้ว ป.6ได้ เราก็ไม่ได้ว่าไร แต่มันเริ่มเกินไปตรงซื้อมาบางทีได้กินอันเดียวจากซื้อมายกแพค แม่เขาว่าเรากินทำไมไม่รู้จักเก็บเงินให้ลูก ทุกอย่างลูกออกกันเอาเอง พ่อแม่เกินเดือนรวมกันเกือบ5หมื่นออกกันเอา คือ เขากะให้พ่อแม่เราออกหมดเลยไม่รับผิดชอบไรเลยเว้ย สามีเราก็ได้แต่นั่งปลอบเรา เขาบอกเขาขอโทษที่เขาไม่มีไรให้เลยเธอไม่ต้องฟังแม่น่ะ เดือนนี้เขาพึ่งทำงานได้ เดือนหน้าตัวน้อยใกล้ออกเงินเค้าออกพอดีเราไปซื้อของให้ลูกกัน เดือนนี้เขาพึ่งได้เข้าทำงานเงินออก3000กว่า แม่เขาจะเอา2000 ตอนแรกจะเอา3000 สามีเลยบอกขอไว้กินอะไรบ้าง เขาเลยบอก เก็บเงินซื้อของให้ลูกกันเอา กุไม่มีจะให้หรอก เราเลยเล่าให้แม่เราฟัง แม่เราก็จะให้กลับอย่างเดียวกัน แต่เราอยากให้ลูกอยู่แบบมีพ่อแม่ ทุกครั้งที่สามีกลับมาคุยกับลูกเราเห็นเราก็มีความาสุข เจ้าตัวน้อยเวลาได้ยินเสียงพอก็ชอบดิ้นถีบหน้าพ่อบ้าง พ่อจับตรงไหนก็หลบบ้าง มันเป็นความสุขอย่างเดียวที่เราหาได้จากบ้านหลังนี้
แม่สามีของคุณเป็นยังไงบ้างค่ะ
เรามาถึงบ้านสามีวันแรก 3ทุ่ม มาถึงสามีก็เตรียมที่นอนเตรียมผ้าห่มให้ ยอมรับน่ะบ้านสามีไม่มีอะไรเลย ไม่สะดวกสบายอะไรเลยแต่เราก็โอเค ค่อยๆสร้างไปด้วยกัน มีแค่ผ้าห่มบางๆกับหมอนแล้วก็สามีก็นอนได้แล้ว ตื่นมาของอีกวัน ประมาณ7โมง ได้ยินแม่สามีพูดโทรศัพท์บอกว่าเราไม่ทำไรเลย คือตอนนั้นเรางงมากทำไมพูดแบบนี้ โอเคเดี๋ยวเราอาบน้ำเสร็จล้างจานกวาดบ้านล่ะกัน พอเราไปล้างจานปรากฏว่าแพ้น้ำยาจร้าตุ่มใสๆขึ้นเต็มมือ(เรามีโรคภูมิแพ้เป็นฐานอยู่แล้วน้ำเหลืองไม่ดีด้วย) เราเลยบอกสามีว่าเราล้างแล้งผื่นขึ้น สามีก็เข้าใจเพราะปกติตอนอยู่ที่บ้านเรา เราก็ไม่ได้เป็นคนล้าง ล้างทีไรเดี๋ยวก็ตุ่มเดี๋ยวก็ผด สามีเลยแยกหน้าที่ ให้น้องคนเล็กเขาล้างจาน ใ้ห้เรากวาดบ้านถูบ้าน
เราก็พยายามเปลี่ยนตัวเองจากคนที่นอนตื่นสายก็ตื่นตี5 บอกเลยค่ะ ว่าทรมานตัวเองมาก เพลียมาก ยิ่งท้องใหญ่ทำไรก็ไม่สะดวก เพราะเดือนแล้ว ตื่นมาก็มานั่งทำกับข้าว พอสัก6โมง40ลูกคนเล็กกับคนกลางเขาก็จะมากิน คือเราต้องกินจากที่เหลือถ้าเหลือก็ได้กิน แล้วสัก7โมงเขาก็จะไปส่งลูกเขา แล้วเราก็กวาดบ้านถูบ้าน เพราะเขากลับมา จะได้ไม่ต้องหลบกันไปหลบกันมา กวาดบ้านเสร็จ7โมงนิดๆก็ปลุกสามีอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวไปทำงาน แม่สามีจะกลับมาช่วง7โมง40สามีก็จะไปพอดี พอสามีไป เราก็นั่งเก็บของในห้องแม่สามีเดินมาบอกให้ทำไรทำไรแล้วเขาก็ออกไปข้างนอก แต่เขาก็ยังไม่วายบอกคนอื่นว่าเราไม่ทำไรเลย
จนมาวันนี้คือเป็นเหมือนเดิมทุกวัน แต่วันนี้เรายอมรับเลย เราเจ็บท้องทั้งคืนตัวน้อยดิ้นบ้างเจ็บแป๊ปๆบ้างแทบไม่ได้นอน เช้ามาเร่ก็ทำเหมือนปกติ วันนี้นั่งเก็บเอกสารอยู่แม่สามีเดินมาบอก ให้ไปล้างหน้าบ้าน สับหมู หันหมู เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วเขาก็ออกไปข้างนอก เราก็นั่งเก็บเอกสารเสร็จ9โมงนิดๆ แล้วก็เดินไปซักผ้าซักมือด้วยคือยอมรับว่ามีอาการแพ้แต่สามีก็เหนื่อย ถ้าเราไม่ทำใครจะทำ ก็นั่งซักไปน้ำยาก็กัดจนเป็นแผลเป็นตุ่ม +รอยตุ่มที่แพ้ยุง(เวลายุงกัดมมันเป็นแล้วมันไม่หายจร้า พอหายก็ทิ้งรอย) ก็ได้แค่คิด เดี๋ยวก็ชิน ไม่เป็นไร ซักเสร็จก็เกือบเที่ยง ก็ไปอาบน้ำเอนหลังไม่ถึงนาทีสามีมาหา เขาเข้ามาดูว่าเราเป็นไงบ้าง เขาถามว่าเราเหนื่อยมั้ย ทนหน่อยน่ะเดี๋ยวเขาหาเงินก่อนอดทนหน่อย เราก็ดีใจที่เขาห่วงเรา เขาจะเป็นห่วงเรื่องหลังกับขาเราเพราะเราท้องใหญ่มักจะมีอาการแบบเจ็บแปล๊บที่หลังบางทีก็ทรงตัวไม่อยู่ พอเขากลับไปทำงานเราก็นั่งหันหมูสับหมู ล้างหน้าบ้านตามที่แม่เขาบอก กำลังจะเอนหลังพัก แม่สามีกลับมาใช้ไป ทอดหมู ทำนั้นทำนี้ เวลาเดินเราเจ็บที่สะโพกแปล๊บ บางทีเจ็บจี๊ดเลย พอเราอะไรก็ตก3โมงครึ่ง แม่สามีก็ออกไปข้างนอก 4โมงสามีกลับเข้ามาเห็นเท้าเห็นมือเราตุ่มใสขึ้นเต็มไปหมด ขาก็มีแต่รอยแดงเขาก็ได้แต่บอก เขาจะพยายามให้เราสบาย ไม่ให้เราต้องเหนื่อยอดทนหน่อยน่ะ เราได้ยินเราก็ดีใจ
พอ5โมงแม่เขากลับมาพร้อมกับน้อง แม่เขาพูด ทำไมเราไม่ล้างจาน สามีเลยตอบไป ก็แบ่งหน้าทีให้แล้ว ว่าใครทำอะไร ก็เห็นมันล้างตุ่มใสขึ้น เราก็ได้แต่นั่งฟัง แม่เขาก็ตอบสามีเราว่า ก็กุสั่งมันตั้งแต่เช้าให้มันล้างจาน ซึ่งเราจำได้ว่าเขาไม่ได้สั่งแล้วเขาก็รู้ว่าเราแพ้ทำไมเป็นแบบนี้ สามีก็ตอบไปว่า แล้วทำไมน้องไม่ทำทุกวันก็ทำ ทำไมวันนี้ไม่ทำ น้องเขาก็ตอบว่าเดี๋ยวค่อยทำ สรุปคือ แม่สามีประชด บอกเขาจะล้างเอง แล้วก็ว่า เมียทำไรบ้าง เราก็ได้แต่นั่งน้อยใจ ที่เราทำคือไม่มีความหมายไรสักอย่าง
บ้านสามีไม่เคยให้ไรเราเลยย เรากับสามีมีลูกกันตอนที่สามีตกงาน +ยังไม่แต่ง จนเรามีเจ้าตัวน้อย ที่บ้านเราไม่เคยบอกว่าต้องแต่ง เขาขอให้ฝ่ายสามีดูแลเราดูแลหลาน เพราะในสายตาพ่อแม่เราเราก็ยังเด็กเสมอ เขาหวงเรามาก แม่สามีก็รับปากว่าจะดูแลเรา แน่เราได้ยินสิ่งที่แม่สามีก็ย่าเขาพูดคือถึงจะแต่งก็ไม่มีไรให้หรอกบาทเดียวก็ไม่มี มันทำเราเจ็บอยู่น่ะเรารู้และยอมรับ ต่อให้เขาไม่ทีไรเลยเราก็โอเค เราสร้างด้วยกันได้ สามีคุยกับเราตลอด เราจะทำงานเก็บตังให้เราใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ มีบ้านมีรถมีทุกอย่างไม่ให้เธอลำบาก เราได้แต่จำคำนี้แล้วพยายามเมินคำคนอื่น แต่สิ่งที่แม่สามีทำเราหนักขึ้นทุกวันคือ หวังพึ่งแต่เงินครอบครัวเรา เราท้องเราทำงานไม่ได้ครอบครัวเราส่งมาให้อาทิตย์ล่ะ500 แค่นี้เราก็อยู่แล้ว เราซื้อนม ซื้อขนม ไว้กะกินตอนที่สามีไปข้างนอก เพราะเราไปไหนไม่ได้ ซื้อมายังไม่ทันได้กินเลยค่ะน้องเขาเอาไปกิน น้องโตแล้ว ป.6ได้ เราก็ไม่ได้ว่าไร แต่มันเริ่มเกินไปตรงซื้อมาบางทีได้กินอันเดียวจากซื้อมายกแพค แม่เขาว่าเรากินทำไมไม่รู้จักเก็บเงินให้ลูก ทุกอย่างลูกออกกันเอาเอง พ่อแม่เกินเดือนรวมกันเกือบ5หมื่นออกกันเอา คือ เขากะให้พ่อแม่เราออกหมดเลยไม่รับผิดชอบไรเลยเว้ย สามีเราก็ได้แต่นั่งปลอบเรา เขาบอกเขาขอโทษที่เขาไม่มีไรให้เลยเธอไม่ต้องฟังแม่น่ะ เดือนนี้เขาพึ่งทำงานได้ เดือนหน้าตัวน้อยใกล้ออกเงินเค้าออกพอดีเราไปซื้อของให้ลูกกัน เดือนนี้เขาพึ่งได้เข้าทำงานเงินออก3000กว่า แม่เขาจะเอา2000 ตอนแรกจะเอา3000 สามีเลยบอกขอไว้กินอะไรบ้าง เขาเลยบอก เก็บเงินซื้อของให้ลูกกันเอา กุไม่มีจะให้หรอก เราเลยเล่าให้แม่เราฟัง แม่เราก็จะให้กลับอย่างเดียวกัน แต่เราอยากให้ลูกอยู่แบบมีพ่อแม่ ทุกครั้งที่สามีกลับมาคุยกับลูกเราเห็นเราก็มีความาสุข เจ้าตัวน้อยเวลาได้ยินเสียงพอก็ชอบดิ้นถีบหน้าพ่อบ้าง พ่อจับตรงไหนก็หลบบ้าง มันเป็นความสุขอย่างเดียวที่เราหาได้จากบ้านหลังนี้