ประสบการณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้เลย ถ้าไม่ได้เจอมากับตัวเอง ความรักที่เหมือนจะดีสุดท้ายทำไมลงเอยแบบนี้.......
       มีใครเคยคิดไหมคะว่า คนที่เรารัก คนที่เป็นแฟนเราอยู่ ณ ปัจจุบัน จะเป็นคนสุดท้ายของเราจริงๆ คนนี้แหละที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันไปทั้งชีวิต คนนี้แหละที่เราจะแต่งงานด้วย คบกันจนรู้สึกได้ว่า ไม่มีทางไหนเลยที่เขาจะไม่รักเราได้ไม่มีทางไหนเลยที่เขาจะเปลี่ยนใจไปจากเราได้ทุกอย่างที่เป็นอยู่มันดูเหมือนความจริงไปหมดเราเชื่อใจเขาเต็มร้อยจนเราเองก็เต็มร้อยไปกับเขาตั้งแต่ตอนไหน ก็ไม่รู้เหมือนกันเขาดูแลดีมากถึงมากที่สุดอย่างที่บอกทุกอย่างมันดูจริงไปหมด
      คำสัญญาจากปาก “เรียนจบ เดี๋ยวจะพาไปหาแม่นะ” คำพูดที่สร้างความมั่นใจขึ้นมาในระดับนึงการดูแลเอาใจใส่ คอยบ่นคอยบอกเราให้เป็นแบบนู้น เป็นแบบนี้คอยซื้อกับข้าวให้ทุกมื้อ คอยโทรหาทุกครั้งที่เดินทางกลับบ้านมืดค่ำคนเดียว ดูแลเวลาไม่สบายไม่เคยห่างเลย เรารับรู้ว่าเขารักเรามากนั่นก็สมควรแล้วที่เราจะรักเขามากเหมือนกัน เราก็พยายามมากเหมือนกันหลายครั้งที่ทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำ ทำในสิ่งที่ไม่สมควรทำเพื่อผู้ชายคนเดียว เคยมีครั้งนึงเรารับงานอีเว้นท์แล้วเลิกงานดึก ที่ทำงานกับบ้านไกลกันมาก แต่เพราะไม่ได้เจอกันนานมากไม่มีอะไรมาห้ามหรือหยุดความคิดถึงนี้ได้ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ไม่มีตังค์ด้วย รายจ่ายเยอะมาก ไหนจะไปเรียนค่าเดินทางค่ากินอีก แต่เรามองข้ามปัญหานี้ไปเพราะความรักเพราะความความคิดถึง หลังจากเลิกงานถึงบ้านประมาณเกือบตีหนึ่ง เรารีบอาบน้ำเก็บของเดินออกจากซอยไปประมาณเกือบกิโลเพราะในซอยไม่มีรถผ่านเลยแล้วเป็นทางที่เงียบ มืด และเปลี่ยวมาก เราเดินไปขึ้นแท๊กซี่ เราเหนื่อยมากจากการทำงานแล้วต้องมานั่งรถต่อไปถึงห้องแฟนค่าแท๊กซี่ เกือบห้าร้อยเงินทอนที่เหลือคือค่ารถเมล์กลับบ้านในเช้าวันต่อมา แค่ไปถึงเห็นหน้าเขาทุกความเหนื่อยล้ามันหายไปหมดมันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกและอีกหลายๆเรื่องราวที่พยายามเพื่อคนๆนี้มากเคยเลิกกันไปสองครั้ง
       ครั้งแรก...เราเองจะตัดใจแล้วแต่ก็ต้องมาแพ้หัวใจตัวเองอีก หัวใจที่รักเขามากจนลืมรักตัวเอง รักเขามากจนไม่ฟังคำเตือนจากใครว่าอย่าไปคาดหวังกับคนๆนี้ เพราะเราเองคิดว่าเขา จะเป็นคนดีจริงๆคิดว่าคนอื่นไม่สามารถมารับรู้ตัวตนของเขา ได้ดีเท่าเราจึงเลือกที่จะคบกับเขาต่อเพราะเพียงคำพูดที่ว่า “เคยคิดจะลืมแล้วนะ แต่ทำไม่ได้มันคิดถึงมันยังรักจะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว สัญญา....” แค่นี้.. แค่นี้จริงๆที่ทำให้เรากลับไปคบกับเขาอีกครั้ง
      ครั้งที่สองที่เลิกกัน...ตอนแรก(ย้ำว่าตอนแรก)คิดว่าเกิดจากตัวเราเองที่ทำตัวไม่ดีเอง รึป่าวก็ไม่รู้ เพราะเขาไปเห็นข้อความในแชทที่เราคุยกับผู้ชายคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนของพี่ชายเราเองสาเหตุที่คุยเพราะวันนั้นติดต่อพี่ชายไม่ได้น้าของเราจึงขอยืมเฟสเราทักไปถามพี่คนนี้ว่าพี่ชายเราอยู่ยังไงเป็นยังไงบ้าง(พี่เป็นทหาร)ทุกข้อความน้าเป็นคนพิมพ์เองทั้งหมด มีบางข้อความที่มือถืออยู่กับเราแล้วพี่เขาตอบกลับมาเราจึงช่วยตอบให้แต่ส่วนน้อยมากที่เราจะเป็นคนตอบแชทนั้น ซึ่งตอนนี้ได้อธิบายให้แฟนฟังทั้งหมดอย่างละเอียดแล้ว แต่...เขาไม่เชื่อเลย ทำให้ต้องเลิกกันเป็นครั้งที่สองเรายื้อสุดจะยื้อเรามองว่าเราผิด เราทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้เขากลับมา แต่เหตุการณ์ในครั้งนี้ตัวเขาเองเปลี่ยนไปมาก การพยายามที่จะไปมันเหมือนคนหมดรักจริงๆ มันไม่เหมือนคนที่ไปเพราะเสียใจกับการกระทำของเรา แต่อย่างไรก็แล้วแต่เราก็มองว่าเราผิดอยู่ดีที่มีอะไรไม่บอกเขาตลอด เราง้อจนเขากลับมาคืนดีรอบที่สองกลับมาคบกันเหมือนเดิม ทุกอย่างไปได้เรื่อยๆในครั้งนี้แต่ก็ยังไม่ดีมากเหมือนแต่ก่อน
       จนล่าสุด ความเรื่อยๆกลายเป็นความห่างกลายเป็นความเฉยชา ไม่ดูแล ไม่เอาใจใส่ ไม่แคร์ความรู้สึก จนเราเองเริ่มคิดว่าจะเอาไงต่อดีจะไปต่อหรือจะหยุดเรามัวแต่เข้าข้างตัวเองมองว่ามันเป็นความรักอยู่หลอกตัวเองไปวันๆ ทั้งๆที่รู้ว่าต้องมีสักวันที่เขาต้องไปแชทเริ่มคุยกันน้อยลง คุยกันน้อยลงในที่นี้หมายถึงเขาที่ตอบมาแค่สติ๊กเกอร์บ้าง อืม...บ้าง ตอบจบประโยคบ้างตอนนี้เราเองคิดว่ารอให้ถึงวันเกิดก่อนมั้ย จะได้รู้ว่าเขาจะยังใส่ใจเราอยู่หรือเปล่า เหมือนตอกย้ำความชัดเจนลงไปอีกขยี้ให้ตัวเองเจ็บลงไปอีกว่าเขาหมดรักเราไปแล้ว แต่ยังด้านอยู่เพราะรักคำเดียวนี่แหละ และแล้วรสชาติความเจ็บปวดก็มาถึง 12 กันยา วันเกิดเราเราเอาเคสไปแขวนไว้ที่หน้าห้องแฟน(มันฝากซื้อ) วันนั้นเราไปแถวนั้นเพราะเพื่อนเรานัดฉลองวันเกิดให้ เราได้แค่ข้อความ...”สุขสันต์วันเกิด!” แค่นั้นแหละชัดเจนมากกกกกก หลายคำถามที่อยากจะถามอยู่ในหัวเรามากมาย เราเหนื่อยด้วย เราอยากพักอยากจบสักที บอกกับตัวเองว่า เอาวะ!.. เป็นไงเป็นกันเราจะจบทุกอย่างภายในวันนี้โดยไม่มีอะไรติดค้างกันอีก เราตัดสินใจไปหาเขากับคำถามโง่ๆไปว่าเอาไง จะเอาไงต่อ ? เขาตอบกลับเรามาว่า”คุยเหมือนเดิมได้ แต่กลับไปคบกันไม่ได้ให้เป็นเพื่อนกันดีกว่า เค้าดูแลเธอไม่ได้ เธอหยุดเค้าไม่ได้ ทุกครั้งที่เค้าเห็นผู้หญิงน่ารักๆ หรือมีคนมาคุยกับเค้าเค้าก็อยากคุยแต่มีเธออยู่เลยทำไม่ได้”(ควรจะดีใจไหม?) สำหรับประโยคนี้ คืออย่างน้อยมีกุอยู่ก็ไม่ทำไรงี้ป่ะ 🙄
      เรื่องราวเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด ต้องจากทั้งที่ยังรัก รักมาก มากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ
     ตอนนั้นจำความรู้สึกได้ดีวันที่นั่งร้องไห้กอดขาคนๆนึงไว้เพื่อไม่ให้ไปไหน อ้อนวอนให้เค้าไม่ไป ไปง้อถึงห้องร้องไห้ใจจจะขาด อ้อนวอนจนเค้าบอกจะอยู่กับเราต่อ แต่แล้วสุดท้ายเค้าก็มาบอกกับเราว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เค้ารักเราน้อยลงไม่เหมือนตอนแรก มันสุดจะยื้อแล้ว
คือวินาทีนั้นร้องไห้จนไม่เป็นตัวเอง แบบคือตอนแรกรักกันอยู่ดีๆปะวะ มันช็อคมันทำใจไม่ทันอะมันแบบ ไรวะได้แต่ถามตัวเอง  ไรวะเกิด ไรวะเค้าไปแล้วหรอวะ นอนร้องไห้ข้ามวันข้ามคืน อยู่คนเดียวไม่ได้ ฟุ้งซ่านร้องไห้ตลอด
ความรู้สึกคือทรมาน ลืมไม่ได้ ทำใจไม่ทัน
เราเป็นอย่างนี้อยู่ฝ่ายเดียว ยังคงทักหาเค้าทั้งๆที่ก็รู้ว่าเค้ารำคาญ แรกๆเห็นอะไร หรือไปในที่ที่เคยไปด้วยกัน นี่น้ำตาไหลตลอด มันเป็นความคิดถึงที่ทรมาน เมื่อเวลาผ่านไปเค้าก็ยังมีความสุข ต่างกับเราจนเราแบบเห้ยเค้าอยู่ได้โดยไม่มีเราไม่เห็นเค้าเป็นไรเลยวะ เราก็ต้องอยู่ได้ดิ หลังจากนั้นก็เริ่มฮีลตัวเองจากความเจ็บปวด เข้าร้านเหล้าเจอเพลงดราม่าหน่อยก็เอาอีกละน้ำตา พูดกับตัวเองกูต้องลืมได้ดิวะ ตอนที่แย่ก็มีเพื่อนมันเลยฮีลตัวเองจากความเจ็บปวดได้เร็ว พอนานๆไป จากที่คิดถึงแล้วร้องไห้กลับเป็นเฉยๆ กลับมายิ้มมาอยู่กับเพื่อน จนตอนนี้ดีขึ้นทุกอย่าง เวลาพูดถึงอาจจะใจสั่นอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้โหยหาแบบตอนแรก มันสอนอะไรได้หลายอย่างนะ ความรักครั้งนี้สอนให้เข้มแข็ง สอนให้รู้ว่าไม่มีใครสามารถอยู่กับเราได้ตลอด ถึงแม้ตอนแรกจะมีคำสัญญาแค่ไหน
ถ้าเค้าคิดว่าเราไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ตอนนี้เลิกคิดถึงแล้วเวลาเห็นอะไรก็เฉยๆไม่เจ็บปวด มันมีกำลังใจจากเพื่อนคอยผลักดันอยู่ตลอด ตอนร้องไห้ก็เพื่อนกอด ตอนเมาเพื่อนก็ดูแล รู้ว่ากูไม่โอเคก็อยู่ข้างๆให้กำลังใจกู เป็นความสุขให้กู ทำให้กูผ่านไปได้ นี่รู้แล้วว่าตอนเราแย่ใครอยู่กับเรา มันเลยฮีลตัวเองขึ้นมาเราจะไม่เจ็บปวดซ้ำซากกับคนเดิมๆละวะ เราต้องเดินไปข้างหน้าดิวะ ถ้ายังมัวแต่อุ้มอดีตแล้วจะเจอความรักดีดีอีกปะวะ เห้ยจะหยุดรอคนที่ไม่กลับมาไม่ได้นะเว้ย เลิกแล้วคือเลิกดิวะ เค้าคุยกับคนอื่นไปกี่คนแล้วยังร้องไห้โหยหาเค้าอยู่เลย แชทอีกแชทมันน่าตอบกว่าแชทกูแล้วว่ะ ถอยออกมาได้แล้วอย่าทำตัวไร้ค่าดิวะ แบบตอนนั้นคิดได้แล้วว่าตัวเองควรพอ พอกับคนนี้ๆถึงจะรักแค่ไหนก็เหอะ ให้รอคนที่ไม่ได้รู้สึกแล้วมันก็เหมือนรอรถไฟที่สนามบินอะ รอเท่าไหร่ก็ไม่มีประโยชน์หรอกวะ ออกมาได้แล้วพอแล้ว คนเคยอกหักจะเข้าใจว่าการตัดใจมันไม่ง่าย ใช่กูว่ามันไม่ง่ายนะ แต่ตอนนี้กูตัดได้แล้ววะ มันอาจเป็นเพราะกำลังใจ เพราะสิ่งใหม่ๆที่เข้ามา ทำให้เรารู้สึกดีอีกครั้ง ทำชีวิตเราแฮปปี้
ตอนนี้เราอยากจะบอกว่าเราลืมแกได้แล้วนะ
ขอบคุณที่เคยเข้ามา เรามีความสุขมากโชคดีนะเราตัดใจแล้ว🙂ขอให้รักกับคนใหม่นานๆ ดูแลกันดีดี รักเค้าให้คุ้มกับที่เราเสียใจนะ
เราจะจำความรู้สึกที่โครตจะเจ็บปวดนี้ไว้
มันทำให้รู้ว่าต่อให้เรารักเค้ามากแค่ไหนแต่ถ้าคนจะไปเอาอะไรมาห้ามก็ไม่อยู่ แล้วอีกข้อนึงเป็นบทเรียนสอนใจ อย่ารักใครมากกว่าตัวเอง เพราะตอนไม่มีเค้าเราแทบตายเพราะเราไม่รักตัวเองไง แรกๆก็พยายามหลอกตัวเองอะเดี๋ยวเค้าก็คิดได้ว่าใครรักเค้าที่สุดแล้วจะกลับมา ป่าวอะ
ไร้สาระวะ5555มาขำตัวเองตอนหลังนี่กูร้องไห้จะเป็นจะตายข้าวไม่- เอาแต่ร้องไห้กับ-เหล้าไปเพื่อไรวะ เพื่อคนที่ไม่ได้รักกูแล้วอะนะ เออเข้มแข็งก็ได้วะไร้ค่ามามากพอละ พอเริ่มตัดใจทำใจได้แล้วเราจะรู้เองว่าที่ผ่านมาเราโคตรไม่รักตัวเองเลยวะ เสียน้ำตาไปเพื่อไรวะ โหยหาให้เค้ากลับมาทำไมวะ ขำตอนอ้อนวอนให้เค้ากลับมาแต่วันนี้นี้ไม่แล้วละ ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว ในวันนี้เราไม่ต้องการเค้าแล้ว เมื่อก่อนเห็นเค้าคุยกับใครกูนี่ร้องไห้จนทรุดอะ แต่ตอนนี้ไม่สนโลกละครับ เค้าจะทำอะไรนั้นมันสิทธิ์ของเค้า เราไม่ได้สนใจเค้าอีกต่อไปแล้ว เราตัดเค้าออกจากโลกของเราแล้ว โหดร้ายไปหน่อยแต่ทำให้เราไม่ต้องเจ็บปวด ตอนนี้เรายิ้มได้ด้วยตัวเองละ💙🙂
อย่าเอาใจทั้งใจไปผูกกับเท้าของใคร🙇🏻‍♀️
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังอยู่ในสถานการณ์แบบนี้นะคะสู้ๆเวลาจะช่วยให้เราดีขึ้นถ้าตัวเราเข้มแข็งพอนะ😂🙆✌

ถ้าเรามีความรักอีกครั้งเราจะรักษาให้ดีที่สุด เราจะทำให้ดีกว่าทุกครั้ง เราสัญญา