เราคบกันตั้งแต่ ม. 4 จนเรียนจบ จนทำงาน  มีช่วงที่เราอยู่ปี 3 ที่เรานอกกายนอกใจเขาไปมีคนอื่น และเราก็ไม่เอาเขาเลยเราขอว่าเราขอไปให้สุด แม้เขาจะยื้อจะขอร้องให้เราอยู่แค่ไหนเราก็ไม่อยู่ เราเลือกคนใหม่ พอผ่านไปได้5-6 เดือน เราเริ่มรู้แล้วว่าเรารักใคร ที่ผ่านมาคือความหลง เราเลยตัดสินใจทักไปหาเขา เรามารู้ว่าเขาก็ยังรอเรา เราเลยรีบกลับมาหาเขา และไม่ทำให้เขาเสียใจอีก แม้เขาจะระแวงเราอยู่เกือบ 2 ปี เราก็ทนเพราะเราทำผิด  หลังจากที่เราเรียนจบแล้ว ก็มาทำงานที่บางแค เขาก็ตามมาแต่เขาหางานที่บางแคไม่ได้ ไปได้ที่แบริ่ง เขาเลยต้องไปเช่าหอพักแถวนั้นและเราก็เจอกันทุกวัน ศุกร์-จันทร์เช้า เป็นแบบนี้มา 7 เดือน ก็แฮปปี้ดีมีความสุข มีช่วงที่กระทบโควิดเราต้องออกจากงาน เลยตัดสินใจมาพักอยู่กับเขาเพื่อมาหางานทำด้วยกัน เราหาอยู่ 3 เดือน ไม่มีงานเลย หรือมีเราก็เลือก เพราะเราสายงานเซลล์ พอดีตอนนั้นพ่อเราเข้าโรงบาล เลยต้องกลับ ตจว เพื่อมาเฝ้าพ่อ เลยลองกดสมัครงานแถวบ้านก็ได้ที่นั่น ระหว่างนั้นเขาก็ออกจากงานไปทำกับเพื่อที่ระยองเป็นวิศวกรโรงงาน ส่วนเรางานที่บ้าน ทำได้ 10เดือน เขาก็มาหมั้น (โดนทางบ้านกดดันเรื่องแต่งค่ะ ) พอหมั้นกันเสร็จเริ่มจะห่างกันเราเลยคิดว่าเราต้องกลับไปหางานทำใกล้ๆเขา เราก็กดสมัครงานแถวระยอง สัมภาษแล้วก็ไม่ผ่าน แต่บ้านพี่สาวเราอยู่ที่พระราม 2 สมัครผ่านรายได้ดีตำแหน่งเซลล์ขายสแตนเลส เงินเดือนรวมค่าคอม 4-5 หมื่นต่อเดือน  เราเลยตกลงกันไว้ว่าต้นปี 66 เขาจะออกจากงานที่ระยองแล้วมาหาทำใกล้เราเพื่ือจะได้อยู่ด้วยกัน  ระหว่างนั้นเราก็ไปมาหาสู่กันตลอด แต่เรายอมรับว่าเรางี่เง่างอแงเอาแต่ใจ งอนนิดหน่อยเราก็ลบเพื่อบล็อกเฟส และบอกเลิกเขา ที่ผ่านมาเขาตามง้อเรามาตลอดเลย เทศกาลเขาไม่อยากกลับบ้านเพราะกลัวแม่ถามเรื่องเงินแต่งงาน เราก็ไปทะเลาะกับเขา เราก็พึ่งเข้าใจวันนี้ว่าเขาอึดอัดเขาทนฝืน ที่ผ่านมาเราไม่เข้าใจเขาเลย จะให้เขาเข้าใจเราอย่างเดียว ล่าสุดปลายเดือนมีนา ก็ทะเลาะกันเรากบอกเลิกเขาอีก เขาก็ตามง้อเราก็ไม่พูดคุยเป็นอาทิตย์ จนระหว่างที่เราทะเลาะกันก็มีผู้หญิงคนนึง เข้ามาคุยกับเขา ผญ คนนั้นทำงานในไลน์ ผลิต โรงงานเขา ในคืนวันที่ 14 เมษา เขาไปเที่ยวร้านเหล้า ผญ คนนี้ก็ตามไป และบอก ผู้ชาย ว่าเอาน้องกลับด้วยนะพี่ น้องเมากลับไม่ไหว  หลังจากนั้นเขาก็เลยเถิดกันค่ะ เราไปเห็นในแชทเฟสเขา พอเรารู้ความจริงตอนนั้นเราก็ร้องไห้ค่ะ ได้เคลียกันก็คือเราก็เลิกกันขาดค่ะ เราบอกว่าเราไม่โทษผู้หญิงเราโทษ ผู้ชาย พอเวลาผ่านมาจนถึงวันนี้ 10 พค. ก็เกือบเดือนแล้ว เขาทักมาทุกวันส่งเพลงมาให้ฟัง ทักมาถาม เขาบอกเขาไม่ได้คุยกันต่อ แต่ก็มีคุยกันบ้าง เรารักเขามากตอนนั้นเราเลยกล้าได้กล้าเสียขอให้เขากลับมาดู  เขาเลยย้อนกลับมาว่าให้เป็นเรื่องของอนาคตได้มั้ยตอนนี้คงกลับไปไม่ได้ **เราก็เสียใจมาก จากคนถิฐิสูงไม่กล้าพูดก็พูด เขาบอกว่าเขาเข้าใจความรู้สึก เราคงเป็นเหมือนตอนนั้นที่เราทิ้งเขาไปแม้เขาจะกอดขาอ้อนวอนเราก็ไม่อยู่ ตอนนี้เขาโอนเงินมาให้เราไปซื้อทองใส่ 1 บาท ให้ซื้อจี้หัวใจ แทนความรักของเขาแม้คนให้จะไม่อยู่แล้ว !! ก็ไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้เพื่ออะไรกลับมาก็ไม่มาแตยังเอาเงินให้ยังทักมาคุย คือเราไม่รู้หรอกอนาคตจะเป็นยังไง ตอนนี้เราก็คุยคนใหม่แล้วแต่ก็ยังคิดถึงและร้องไห้เกือบทุกวันเพราะคิดถึงเขา เราใช้คำว่ามูฟออนไม่ได้เลย บางทีเราก็คิดได้ว่าครั้งนึกเขาก็เคยปล่อยเราไปลองชีวิตใหม่ ครั้งนี้เราก็อยากให้เขาได้ลองเช่นกัน คิดว่ามันคือเวรกรรม ที่ควรได้รับ ก็ปลงขึ้นได้บ้าง  เราก็กลับมาดูแลตัวเองจากทีแรกหนัก 75 สูง 166 ตอนนี้ นน ลดลง เหลือ 64 เราเน้นออกกำลังกายและทานข้าววันละมื้อ เมื่อก่อนเราตัวผอมขาวๆ เป็นดาว รร และก็เป็นรองดาวสาขา ใบหน้าไม่เคยทำศัลยกรรม ตอนนี้ก็จัดฟันแล้วเมื่อาทิตย์ที่แล้ว 3 เดือนข้างหน้าเราก็จองทำจมูกกับคาง  เราเป็นคนที่ถึงแม้ไม่อ้วนแต่แข็นก็ใหญ่อยู่ดี เราก็จองคิวดูดไขมัน ไปแล้วในกันยา  เรายอมรับนะพอคบกับเขาเราปล่อยตัว  เราก็พึ่งรู้ว่าเราควรรักตัวเองดูแลตัวเองให้ดูดีอยู่ตลอด เราก็คิดว่าเราจะทำไปเรื่อยๆเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดี ทั้งการงาน เงิน และ รูปร่าง และนิสัยที่เคยทำตัวไม่ดี วันนี้ก็แล้วและจะไม่ทำมัน คนที่เราคุยใหม่ก็อายุ 32 แล้ว ส่วนเรากับคนเก่าอายุเท่ากันคือ 25  เขาดีกับเรามากและเขาก็รวยมากจนเราคิดว่าน่าจะไปไม่รอดอีก เอะอะเขาก็ไปเทียว ต่างประเทศ เพราะเขามี บริษัทของเขาเอง ส่วนเราก็เป็นพนักงาน บริษัท แม้จะเป็นเซลล์ก็เถอะ  ที่พูดมานี่คือไม่ได้อะไรเลย นอกจากจะขอวิธีทำให้ลืมเขาได้ ทำไงเราจะไม่ร้องไห้ ไม่ไปส่องเฟสเขาให้เราเสียใจ ออกกลังกายไปก็ร้องไห้ไปด้วย 555 ตลกตัวเอง มันคิดถึงแต่วันวานที่เราคุยกันหวานมาก และอนาคตที่เคยฝันร่วมกัน และนอนบางคืนก็ฝันถึงเขาสะดุ้งตื่นกลาดึกก็ร้องไห้อีก ทรมานมาก