สวัสดีค่ะ อยากจะมาขอคำแนะนำจากชาวพันทิปค่ะ คือสามีเราทำงานอยู่บริษัทหนึ่ง เหตุที่เกิดขึ้นคือตารางงานทั้งเดือนของสามีเราเข้าบ่ายทั้งเดือนเลย แต่มี้วันจันทร์ที่ผ่านมาสามีเราต้องไปอบรม และในวันอังคารสามีเราก็เข้างานบ่ายปกติแต่ต้องกลับบ้านช้าเพราะต้องเติมสินค้าเครียร้านให้เสร็จก่อน กลับถึงบ้านก็ตีสี่กว่าๆ แล้วประมาณตีห้าเศษๆก็มีเพื่อนร่วมงานโทรไลน์มาบอกว่า วันนี้ต้องเข้าเช้านะเพราะผู้จัดการไปสัมนา ในเมลบอกว่าต้องให้คนที่ไปอบรมมาเข้าเช้าแทนผู้จัดการ สามีเราเลยแต่งตัวไปทำงานโดบกาแฟไปหลายซองอยู่ เข้าเช้าจนถึงวันพฤหัสที่ผ่านมานอกนั้นก็เข้าปกติเหมือนเดิม เมื่อวันคืนวันพฤหัสเราเห็นสามีนอนดึกเลยถามว่าพรุ่งนี้คือวันศุกร์เข้ากี่โมง สามีเราเลยบอกว่าเข้าบ่ายเราเลยปล่อยให้สามีนอนดูหนังจนดึก แต่เช้าวันศุกร์ตอนตี5เศษๆผู้จัดการกับเพื่อนร่วมงานโทรไลน์หาสามีเราบ่อยมาก จนเราลำคานต้องปลุกขึ้นมารับแต่สามีเราเป็นคนนอนขี้เซ่าปลึกยากมาก เราเลยปิดเสียงยัน7โมงเช้า ลูกเราตื่นพอ แต่ก็ยังมีโทรมาตลอดๆเราก็ไม่รู้ว่าโทรมาทำไหม ไม่อยากรับสายเพราะไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องงานของสามี จนเราอุ้มลูกลงมาเล่นข้างล่างแล้วมีเพื่อนร่วมงานคนนึงเดินมาหาเราแล้วบอกเราว่า ปลุกสามีเราด้วยนะ วันนี้มันเข้าเช้า เราก็ตกใจรีบเดินขึ้นห้องมาปลุกสามีไปทำงานแต่สามีเราไม่ยอมตื่น เราก็ปลุกจน 10โมงกว่าๆสามีเราก็ลุกขึ้นมาโวยวายแบบไม่พอใจ เราเลยถามว่าไม่ไปทำงานหรอ เขาโทรตามให้คัวกเลย สามีเราเลยตะคอกใส่ว่าไม่ทำมันแล้วงานอ่ะ ก็เลยทะเลาะกันพักนึง จนรู้เรื่องทุกอย่าง สามีเาก็ผิดที่ไม่ยอมคุยกับที่ทำงานให้มันจบๆ ที่ทำงานก็ผิดที่เปลี่ยนตารางงานกะทันหันอย่างมากที่สุด ครั้งนี้ไม่ได้เปลี่ยนตารางงานเป็นครั้งแรกแต่หลายครั้งแล้ว ด้วยความที่สามีเราทำงานใกล้บ้านมากเขาจึงโทรตามไปทำงานตลอด เราไม่อยากฝากลูกให้ใครเลี้ยงเลย เคยเอาไปฝากเนอสเซอรี่ตอน8เดือน เพื่อที่จะไปสมัครงานแต่คุณครูโทรมาตามเราไปรับกลับบ้านเพราะลูกร้องไห้มา3ชั่วโมงกว่าแล้ว นมก็ไม่นอมกิน ไม่ยอมนอนเอาแต่ร้องอย่างเดียว เราเลยรีบกลับไปรับ พอถึงที่เนอสเซอรี่ลูกเห็นเรารีบคลานมากอดเราแล้วก็หยุดร้องไห้ เราเลยจะรอให้ลูกพร้อมกว่านี้แล้วค่อยเอาไปฝากเลี้ยงใหม่ แต่วันนี้เจอเหตุการ์ณแบบนี้เราเลย ตัดสินใจพาลูกวัย9เดือน9วันไปฝากเลี้ยงเพื่อที่จะไปสมัครงาน แต่ฝากไว้แค่ครึ่งวัน 500บาท เราก็ไปสมัครงานที่นึงแล้วก็สัมภาษณ์เลย โชคดีที่เขาขาดคนจึงรับเราเข้าทำงาน ระหว่างทางจะเข้าไปรับลูกกับบ้านก็มีป้าคนนึงเดินมาถามเราว่าเอาลูกมาฝากเลี้ยงหรอเมื่อเที่ยงๆอ่ะ เราเลยตอบว่าใช่ค่ะมีอะไรรึป่าวค่ะ ป้าคนนั้นก็บอกว่าป้าได้ยินเสียงเด็กร้อง ร้องไม่ธรรมดากรี๊ดร้องเหมือนเจ็บปวดมากเลย เราไม่ได้ฟังให้จบก็รีบวิ่งไปหาลูก สิ่งที่เจอคือหน้าลูกที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา นมไใยอมกิน นอนไม่ยอมนอน ลูกเห็นเรารีบคลานมากอดเราแล้วจับคอเสื้อเราแน่มาก กอดไม่ยอมปล่อย หยุดร้องแล้วยิ้มให้เรา ลูกเราเป็นเด็กร่าเริง ยิ้มเก่ง เข้ากับคนง่ายแต่ลูกเราห่างเรานานไม่ได้เพราะเขาติดเรามาก เราเลี้ยงเองตั้งแต่เกิดไม่มีใครช่วยเลี้ยงเลย ฝั่งทางครอบครัวสามีไม่รับเรากับหลาน ฝั่งทางเราก็ไม่รับเรากับลูก จึงตัดสินใจอยู่3คนพ่อแม่ลูกตั้งแต่เราตั้งท้องเลย ลูกจึงติดเรามาก พอกลับถึงบ้านถอดเสื้ออาบน้ำให้ลูกจึงเห็นรอยแดงเต็มตัวลูก เลยทำให้เราไม่ไว้ใจใครเลี้ยงลูกเลย ลูกเราคงร้องจนเขารำคานเลยตี รอยแดงที่บวมออกมาจากผิวหนังของลูกมันทำให้เราแทบใจสลายเลย เราไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเขาทำอะไรมากกว่านี้เราจะมานั่งเสียใจภายหลังไหม ตอนนี้เรามึนแปดด้านเลยค่ะ สามีก็ออกจากงาน เงินก็ไม่มี ลูกก็ยังเล็ก เหตุการ์ณนี้มันทำให้ไม่อยากฝากเลี้ยงไม่อยากห่างลูกเลย มีใครเคยเจอเหตุการ์ณแบบนี้ไหมค่ะ ครวทำยังไงดีค่ะ เริ่มจากตรงไหนดี (สามีเราเคยว่างงานมา 5ปีเต็มไปสมัครที่ไหนก็ไม่มีใครรับเพราะบุคลิกไม่ผ่าน เราเลยไม่คาดหวังว่าสามีเราจะได้งานทำเร็วๆนี้)