มีปัญหากับพี่สะไภ้ค่ะ
พ่อกับแม่แฟน สร้างบ้านหลังใหญ่ให้อยู่ด้วยกัน
เรากับแฟนแต่งงานก่อน ส่วนพี่ชายของแฟนแต่งทีหลัง แต่ก่อนหน้านั้นก็อยู่ด้วยกันแล้วนะคะ
อยู่ไปได้ซักประมาณครึ่งปี พี่ชายของแฟนกับเมียเค้าก็ย้ายออกไป ด้วยเหตุผลที่ว่า เมียของพี่ชายเค้าเคยอยู่คนเดียวมาตลอด พอมาอยู่หลายคนแบบนี้เค้าเลยอึดอัด อยู่ไม่ได้ ซึ่งตอนนั้นแม่ของแฟนก็ไม่ได้อยากให้ออก แต่ด้วยความที่พี่ชายของแฟนเค้าก็ยอมเมียเค้า เค้าก็ไม่สนใจ แล้วก็ออกไปเลย เมียของพี่ชายแฟนเนี่ย อายุมากกว่าหนูประมาณ 9 ปี หนูไม่ได้อะไรกับเค้าเลยค่ะ แต่ไม่รู้เค้าอะไรกับเรา เราก็อยู่ของเราเฉยๆ แต่เหมือนพี่เค้าจะไม่ชอบเรา
คือเราก็เห็นเค้าเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เป็นลุกสะไภ้เหมือนกัน เห็นเป็รเหมือนพี่สาวคนนึงอ่าค่ะ ก็เอาเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปปรึกษาเค้า ส่วนใหญ่เรื่องที่ปรึกษาก็จะเป็นเรืองครอบครัว แต่เค้าก็เอาเรื่องที่เราปรึกษาไปเล่าต่อให้แม่สามีเราฟัง แม่สามีก็จะชอบเปรียบเรากับพี่สะไภ้ ซึ่งมันทำให้เราอึดอัดมากเลยค่ะ พี่เค้าเก่ง ทำงานหาเงินส่งน้องตัวเองเรียน เหมือนเป็นเสาหลักของครอบครัว ส่วนหนูเป็นเหมือนคุณหนูในสายตาเค้าที่ทำอะไรไม่เป็น แต่ตั้งเราแต่งงานเข้ามาอยู่บ้านสามี เราก็พยายามอย่างมาก เพราะเราก็รู้ตัวเองว่าต้องปรับตัว เราไม่ใช่คุณหนุอะไรเลย บ้านก็ไม่ได้รวย แต่แค่วิธีเลี้ยงของพ่อกับแม่เรากับพี่เค้ามันต่างกัน เราผิดมากเลยเหรอคะ ที่ไม่ได้ทำกับข้าวเก่ง ทำงานบ้านเก่ง อะไรที่เราเคยทำไม่ได้ เราก็ทำได้แล้ว แต่ยังไงมันก็สู้คนที่ทำมานานอย่างเค้าไม่ได้มั้ยอ่ะ เราไม่เคยคิดจะแข่งกับเค้าเลย แต่เหมือนเค้าคิดว่าเราจะแข่งกับเค้าตลอด เราเหนื่อยมากเลย ตั้งแต่แต่งงานเข้ามาก็เกือบ 8 ปีแล้ว แรกๆเราร้องไห้ทุกวัน ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ พยายามปรับตัวทุกอย่าง พออะไรๆมันเริ่มดีขึ้น ก็จะมีเรื่องใหม่ๆขึ้นมาอีก เราโดนหยิบยกมาเปรียบเทียบเรื่องงานบ้านงานเรือนบ่อยจนน่าเบื่อ แต่คือเราไม่ได้อยู่เฉยๆไง บ้านของสามีเราเค้าก็มีธุรกิจส่วนตัว เราช่วยงานสามีทุกวัน ไปทำงานจันทร์-เสาร์ 8 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น เหมือนพนักงานออฟฟิสดีๆนี่แหละค่ะ แค่เราต้องทำทุกอย่างสากกะเบือยันเรือรบ ส่วนพี่สะไภ้เค้าไม่ได้ทำงาน เค้าอยู่บ้านกับสามีเค้า เค้ามีเวลามากมายจะทำงานบ้าน แต่เราเนี่ย ขนาดแค่ซักผ้าทิ้งไว้แล้วกลับไปตากผ้าที่บ้านใช้เวลา 20 นาทีเอง เรายังโดนด่าเลยว่าเอามาทำในเวลางานทำไม แล้วเวลาว่างของเราวันเดียวคือวันอาทิตย์ ก็จะไม่ให้เราได้พักเลยเหรอ .. เราขอแฟนว่าออกไปสร้างบ้านของตัวเองได้มั้ย ตอนนี้เราอึดอัดมากเลย ทำงานก็เครียดแล้ว กลับมาบ้านเจอพ่อสามี ก็คุยแต่เรื่องงาน ส่วนแม่สามีก็คอยแต่จะจับผิด มันโคตรท้อเลยค่ะ .. มีบ้านก็เหมือนไม่ใช่บ้าน .. แต่สามีเราก็ยังไม่มีเงินพอที่จะสร้างบ้านเอง แล้วอีกอย่างเราก็มีลูกแล้วด้วย ค่าใช้จ่ายเราก็เยอะ เงินเดือนเรากับแฟน 2 คนรวมกัน ไม่ถึง 30,000 ค่าเทอมลูก แถมต้องหารค่าไฟที่บ้านอีก กว่าจะเก็บเงินได้ก็คงอีกนาน
ปัญหาชีวิตเรามันเยอะค่ะ
แต่เรื่องเดียวที่อยากจะปรึกษาคือเรื่องพี่สะไภ้
คือเราเหนื่อย เราไม่เคยไปทำอะไรเค้าเลย ไม่แม้แต่จะพูดถึงเค้าในทางไม่ดีให้คนอื่นฟัง เราพูดถึงเค้าในทางที่ดีกับคนอื่นตลอด ว่าเค้าเป็นคนเก่ง เค้าเคยทำงานหนัก เค้าเป็นเสาหลักของครอบครัวได้ เราเป็นได้แค่ขี้เล็บเค้าเองมั้ง แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ยังคอยกัดเราไม่เลิก ทั้งๆที่เราอยู่ของเราเฉยๆ ไม่ได้เคยทำร้ายใคร แต่เรากลับเป็นคนที่ต้องก้มหัวยอมรับทุกคำด่า ทุกคำว่า ทุกสายตาเหยียดหยาม ที่คนอื่นเป็นยัดเยียดให้
ขอบคุณนะคะ..
ถ้าใครจะช่วยคิดได้ ก็ขอขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคะ
มีปัญหากับพี่สะไภ้
พ่อกับแม่แฟน สร้างบ้านหลังใหญ่ให้อยู่ด้วยกัน
เรากับแฟนแต่งงานก่อน ส่วนพี่ชายของแฟนแต่งทีหลัง แต่ก่อนหน้านั้นก็อยู่ด้วยกันแล้วนะคะ
อยู่ไปได้ซักประมาณครึ่งปี พี่ชายของแฟนกับเมียเค้าก็ย้ายออกไป ด้วยเหตุผลที่ว่า เมียของพี่ชายเค้าเคยอยู่คนเดียวมาตลอด พอมาอยู่หลายคนแบบนี้เค้าเลยอึดอัด อยู่ไม่ได้ ซึ่งตอนนั้นแม่ของแฟนก็ไม่ได้อยากให้ออก แต่ด้วยความที่พี่ชายของแฟนเค้าก็ยอมเมียเค้า เค้าก็ไม่สนใจ แล้วก็ออกไปเลย เมียของพี่ชายแฟนเนี่ย อายุมากกว่าหนูประมาณ 9 ปี หนูไม่ได้อะไรกับเค้าเลยค่ะ แต่ไม่รู้เค้าอะไรกับเรา เราก็อยู่ของเราเฉยๆ แต่เหมือนพี่เค้าจะไม่ชอบเรา
คือเราก็เห็นเค้าเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เป็นลุกสะไภ้เหมือนกัน เห็นเป็รเหมือนพี่สาวคนนึงอ่าค่ะ ก็เอาเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปปรึกษาเค้า ส่วนใหญ่เรื่องที่ปรึกษาก็จะเป็นเรืองครอบครัว แต่เค้าก็เอาเรื่องที่เราปรึกษาไปเล่าต่อให้แม่สามีเราฟัง แม่สามีก็จะชอบเปรียบเรากับพี่สะไภ้ ซึ่งมันทำให้เราอึดอัดมากเลยค่ะ พี่เค้าเก่ง ทำงานหาเงินส่งน้องตัวเองเรียน เหมือนเป็นเสาหลักของครอบครัว ส่วนหนูเป็นเหมือนคุณหนูในสายตาเค้าที่ทำอะไรไม่เป็น แต่ตั้งเราแต่งงานเข้ามาอยู่บ้านสามี เราก็พยายามอย่างมาก เพราะเราก็รู้ตัวเองว่าต้องปรับตัว เราไม่ใช่คุณหนุอะไรเลย บ้านก็ไม่ได้รวย แต่แค่วิธีเลี้ยงของพ่อกับแม่เรากับพี่เค้ามันต่างกัน เราผิดมากเลยเหรอคะ ที่ไม่ได้ทำกับข้าวเก่ง ทำงานบ้านเก่ง อะไรที่เราเคยทำไม่ได้ เราก็ทำได้แล้ว แต่ยังไงมันก็สู้คนที่ทำมานานอย่างเค้าไม่ได้มั้ยอ่ะ เราไม่เคยคิดจะแข่งกับเค้าเลย แต่เหมือนเค้าคิดว่าเราจะแข่งกับเค้าตลอด เราเหนื่อยมากเลย ตั้งแต่แต่งงานเข้ามาก็เกือบ 8 ปีแล้ว แรกๆเราร้องไห้ทุกวัน ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ พยายามปรับตัวทุกอย่าง พออะไรๆมันเริ่มดีขึ้น ก็จะมีเรื่องใหม่ๆขึ้นมาอีก เราโดนหยิบยกมาเปรียบเทียบเรื่องงานบ้านงานเรือนบ่อยจนน่าเบื่อ แต่คือเราไม่ได้อยู่เฉยๆไง บ้านของสามีเราเค้าก็มีธุรกิจส่วนตัว เราช่วยงานสามีทุกวัน ไปทำงานจันทร์-เสาร์ 8 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น เหมือนพนักงานออฟฟิสดีๆนี่แหละค่ะ แค่เราต้องทำทุกอย่างสากกะเบือยันเรือรบ ส่วนพี่สะไภ้เค้าไม่ได้ทำงาน เค้าอยู่บ้านกับสามีเค้า เค้ามีเวลามากมายจะทำงานบ้าน แต่เราเนี่ย ขนาดแค่ซักผ้าทิ้งไว้แล้วกลับไปตากผ้าที่บ้านใช้เวลา 20 นาทีเอง เรายังโดนด่าเลยว่าเอามาทำในเวลางานทำไม แล้วเวลาว่างของเราวันเดียวคือวันอาทิตย์ ก็จะไม่ให้เราได้พักเลยเหรอ .. เราขอแฟนว่าออกไปสร้างบ้านของตัวเองได้มั้ย ตอนนี้เราอึดอัดมากเลย ทำงานก็เครียดแล้ว กลับมาบ้านเจอพ่อสามี ก็คุยแต่เรื่องงาน ส่วนแม่สามีก็คอยแต่จะจับผิด มันโคตรท้อเลยค่ะ .. มีบ้านก็เหมือนไม่ใช่บ้าน .. แต่สามีเราก็ยังไม่มีเงินพอที่จะสร้างบ้านเอง แล้วอีกอย่างเราก็มีลูกแล้วด้วย ค่าใช้จ่ายเราก็เยอะ เงินเดือนเรากับแฟน 2 คนรวมกัน ไม่ถึง 30,000 ค่าเทอมลูก แถมต้องหารค่าไฟที่บ้านอีก กว่าจะเก็บเงินได้ก็คงอีกนาน
ปัญหาชีวิตเรามันเยอะค่ะ
แต่เรื่องเดียวที่อยากจะปรึกษาคือเรื่องพี่สะไภ้
คือเราเหนื่อย เราไม่เคยไปทำอะไรเค้าเลย ไม่แม้แต่จะพูดถึงเค้าในทางไม่ดีให้คนอื่นฟัง เราพูดถึงเค้าในทางที่ดีกับคนอื่นตลอด ว่าเค้าเป็นคนเก่ง เค้าเคยทำงานหนัก เค้าเป็นเสาหลักของครอบครัวได้ เราเป็นได้แค่ขี้เล็บเค้าเองมั้ง แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ยังคอยกัดเราไม่เลิก ทั้งๆที่เราอยู่ของเราเฉยๆ ไม่ได้เคยทำร้ายใคร แต่เรากลับเป็นคนที่ต้องก้มหัวยอมรับทุกคำด่า ทุกคำว่า ทุกสายตาเหยียดหยาม ที่คนอื่นเป็นยัดเยียดให้
ขอบคุณนะคะ..
ถ้าใครจะช่วยคิดได้ ก็ขอขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคะ