ตามที่บอกเลยค่ะ ถ้าแท็กผิดห้องขออภัยนะคะ
เหตุการ์ณวันเเรก
ปกติจะมีเพื่อนผญ มาเที่ยวเล่นที่บ้านประจำค่ะ เเละไปส่งเขาขึ้นรถกลับบ้านที่หน้าปากซอยตามปกติ เเต่รอบนี้เดินเลยซอยไปซอยข้างๆค่ะ เพื่อจะซื้อของกินใน7-11 เพื่อนเลยรอเราตรงริมถนนหน้า7-11 พอเราออกมา เพื่อนก็บอกว่า คนนั้นน่ากลัวอ่ะ นั่งกินเกี๋ยวเตี๋ยวอยู่หน้า7-11 (มีร้านของกินหลายร้านหน้า7-11) (ร้านที่กินจะมีทั้งก๋วยเตี๋ยวทั้งข้าวค่ะ)
เห็นปะเสื้อม่วงๆเสื้อกีฬาอะสวมหมวก ตอนซื้อของอยู่ ก็มองมาตลอด โคตรน่ากลัว เราก็ไม่ได้เอะใจคงคิดไปเอง เพราะเพื่อนสวยใครๆก็มอง เวลาประมาณเกือบ1ทุ่ม
วันต่อมาค่ะ (วันที่2)
เรามากินก๋วยเตี๋ยวตอนพักเย็นค่ะ ประมาณเกือบ6โมงค่ะ (เราทำงานเเล้ว เวลาพักเย็นคือ5โมงเย็น เเต่เราเลทมากินช้า ) เราก็เห็นคนเดิมค่ะที่มองเพื่อนเราเมื่อวาน นั่งกินข้าวเสร็จเเล้ว ลุกไปจ่ายเงินพอดี เราก็เข้าไปสั่ง เเละตักน้ำ เเล้ว ผช คนนั้น ที่กำลังจ่ายเงิน ก็สั่งข้าวอีก1จานค่ะ เเล้วเดินมารอตักน้ำข้างๆเรา เเล้วยิ้มให้เราค่ะ เเล้วเราก็ไปนั่งรอกินตามปกติ เราก็มานั่งคิด ใส่ชุดเเนวๆกีฬาอีกเเล้วและใส่หมวกเเก๊ป คงเป็นคนที่วิ่งออกกำลังกายเเล้วมาพักกินข้าวมั้ง เราก็ไม่ได้คิดอะไร เลยส่งข้อความไปหาเพื่อนบอกว่าเจออีกเเล้ว
นึกในใจเล่นๆว่า ถ้าพรุ่งนี้เจออีกก็ไม่ปกติละ
วันที่3
วันนี้เราก็เลทค่ะ 6โมงกว่า เลยไม่ได้นั่งกิน เเต่ซื้อโจ๊กเซเว่นไปกินเเทน เราก็โล่งใจละ ไม่เจอผู้ชายคนนั้นอีก เพราะไม่เห็นนั่งกิน
จังหวะที่กำลังจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ ผช คนนั้นเดินเข้าเซเว่นมาพอดีค่ะ เราก็หันไปมองพอดี พอเขาเห็นเราก็หยุดชะงักไปแปปนึง เเล้วก็เดินเข้าไปด้านในค่ะ ตอนนั้นเราใจหายเลยค่ะ คิดในใจเจออีกเเล้ว เเต่งตัวเหมือนเดิมอีกเเล้ว มีหมวกแก็ปมาปิดหน้าตลอด
พอถึงบ้านก็เล่าให้เเม่ฟัง เเม่ก็บอกคิดมากไปรึป่าว ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
6วันผ่านมา ด้วยธุระเเละมีเหตุผลอะไรหลายๆอย่างเลยทำให้เราไม่ได้ไปกินข้าวร้านนั้นค่ะ
วันนี้
ไม่รู้จะกินอะไรค่ะ เลยไปกินร้านเดิม เวลาเดิม คือเกือบ6โมง เราก็โล่งใจละไม่เจอ พอนั่งไป ซักพักนึง ผชคนนั้นเขาก็เดินมาข้างๆเราเเล้วสั่งข้าว เราก็หันไปมอง เราตกใจ ไม่คิดว่าจะเจออีก เพราะไม่ใช่คน
เเถวนี้เเน่ๆ อยู่มาเป็นปี กินร้านนี้ตลอดไม่เคยเจอ
เขาก็ยิ้มให้ เราก็รีบกินจนเสร็จเเล้วไปจ่ายเงิน ตอนกิน เราเเอบมองตลอด เขาก็มองเรา ระหว่างที่เดินผ่านโต๊ะเขาเพื่อออกจากร้านเราก็มองเขาเพราะเผื่อจะเห็นหน้าชัดๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเเล้วตกใจ รีก้มหน้าหลบ กลับไปกินต่อ แต่งตัวเเนวเดิม ใส่หมวกแก๊ปปิดหน้าเหมือนเดิม
เราก็มาเล่าให้เเม่ฟังอีก เเม่บอกว่า คนเขาเลิกงานเเล้วมากินข้าวหรือป่าว เลยบอกเเม่ว่า ถ้าเวลาเลิกงานคนอื่นเขา5โมงนะ นี่6โมง เเล้วขนาดไม่ได้ไปกินเป็นอาทิตย์แล้ว ยังเจอ คนอะไรจะมากินได้ทุกวัน ไม่เบื่อเลยหรอ เพราะเราก็คิดว่า ร้านนี้ไม่ได้ทำอร่อยขนาดนั้น ที่เรากินเพราะมันง่ายเเละใกล้บ้าน
คนเเถวนี้ก็ไม่ใช่ ถ้ามาออกกำลังกายเเล้วจะใส่หมวกทำไม แดดก็ไม่มี เเม่ก็เลยบอกว่า จะออกไปไหนมาไหนให้ระวังตัว
ที่เล่าไปทั้งหมดเราเเค่สงสัย เราอาจจะคิดไปเองก็ได้ค่ะ. ( เมื่อก่อน เราก็เคยโดนโรคจิตมาลวนลาม เเล้ว คนเเถวนั้นเขาบอกว่าเห็นคนนี้มานั่งมองหลายวันเเล้วไม่คิดว่าจะเป็นโรคจิต เเละหมายหัวเรา เหตุการ์ณครั้งนั้นเลยทำให้คิดมาก เเละทำให้เรากังวลเรื่องที่มีคนมาคอยตามคอยดูค่ะ)
สังเกตมาหลายวันเเล้วค่ะ เหมือนมีสตอล์กเกอร์ตาม ค่ะ
เหตุการ์ณวันเเรก
ปกติจะมีเพื่อนผญ มาเที่ยวเล่นที่บ้านประจำค่ะ เเละไปส่งเขาขึ้นรถกลับบ้านที่หน้าปากซอยตามปกติ เเต่รอบนี้เดินเลยซอยไปซอยข้างๆค่ะ เพื่อจะซื้อของกินใน7-11 เพื่อนเลยรอเราตรงริมถนนหน้า7-11 พอเราออกมา เพื่อนก็บอกว่า คนนั้นน่ากลัวอ่ะ นั่งกินเกี๋ยวเตี๋ยวอยู่หน้า7-11 (มีร้านของกินหลายร้านหน้า7-11) (ร้านที่กินจะมีทั้งก๋วยเตี๋ยวทั้งข้าวค่ะ)
เห็นปะเสื้อม่วงๆเสื้อกีฬาอะสวมหมวก ตอนซื้อของอยู่ ก็มองมาตลอด โคตรน่ากลัว เราก็ไม่ได้เอะใจคงคิดไปเอง เพราะเพื่อนสวยใครๆก็มอง เวลาประมาณเกือบ1ทุ่ม
วันต่อมาค่ะ (วันที่2)
เรามากินก๋วยเตี๋ยวตอนพักเย็นค่ะ ประมาณเกือบ6โมงค่ะ (เราทำงานเเล้ว เวลาพักเย็นคือ5โมงเย็น เเต่เราเลทมากินช้า ) เราก็เห็นคนเดิมค่ะที่มองเพื่อนเราเมื่อวาน นั่งกินข้าวเสร็จเเล้ว ลุกไปจ่ายเงินพอดี เราก็เข้าไปสั่ง เเละตักน้ำ เเล้ว ผช คนนั้น ที่กำลังจ่ายเงิน ก็สั่งข้าวอีก1จานค่ะ เเล้วเดินมารอตักน้ำข้างๆเรา เเล้วยิ้มให้เราค่ะ เเล้วเราก็ไปนั่งรอกินตามปกติ เราก็มานั่งคิด ใส่ชุดเเนวๆกีฬาอีกเเล้วและใส่หมวกเเก๊ป คงเป็นคนที่วิ่งออกกำลังกายเเล้วมาพักกินข้าวมั้ง เราก็ไม่ได้คิดอะไร เลยส่งข้อความไปหาเพื่อนบอกว่าเจออีกเเล้ว
นึกในใจเล่นๆว่า ถ้าพรุ่งนี้เจออีกก็ไม่ปกติละ
วันที่3
วันนี้เราก็เลทค่ะ 6โมงกว่า เลยไม่ได้นั่งกิน เเต่ซื้อโจ๊กเซเว่นไปกินเเทน เราก็โล่งใจละ ไม่เจอผู้ชายคนนั้นอีก เพราะไม่เห็นนั่งกิน
จังหวะที่กำลังจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ ผช คนนั้นเดินเข้าเซเว่นมาพอดีค่ะ เราก็หันไปมองพอดี พอเขาเห็นเราก็หยุดชะงักไปแปปนึง เเล้วก็เดินเข้าไปด้านในค่ะ ตอนนั้นเราใจหายเลยค่ะ คิดในใจเจออีกเเล้ว เเต่งตัวเหมือนเดิมอีกเเล้ว มีหมวกแก็ปมาปิดหน้าตลอด
พอถึงบ้านก็เล่าให้เเม่ฟัง เเม่ก็บอกคิดมากไปรึป่าว ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
6วันผ่านมา ด้วยธุระเเละมีเหตุผลอะไรหลายๆอย่างเลยทำให้เราไม่ได้ไปกินข้าวร้านนั้นค่ะ
วันนี้
ไม่รู้จะกินอะไรค่ะ เลยไปกินร้านเดิม เวลาเดิม คือเกือบ6โมง เราก็โล่งใจละไม่เจอ พอนั่งไป ซักพักนึง ผชคนนั้นเขาก็เดินมาข้างๆเราเเล้วสั่งข้าว เราก็หันไปมอง เราตกใจ ไม่คิดว่าจะเจออีก เพราะไม่ใช่คน
เเถวนี้เเน่ๆ อยู่มาเป็นปี กินร้านนี้ตลอดไม่เคยเจอ
เขาก็ยิ้มให้ เราก็รีบกินจนเสร็จเเล้วไปจ่ายเงิน ตอนกิน เราเเอบมองตลอด เขาก็มองเรา ระหว่างที่เดินผ่านโต๊ะเขาเพื่อออกจากร้านเราก็มองเขาเพราะเผื่อจะเห็นหน้าชัดๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเเล้วตกใจ รีก้มหน้าหลบ กลับไปกินต่อ แต่งตัวเเนวเดิม ใส่หมวกแก๊ปปิดหน้าเหมือนเดิม
เราก็มาเล่าให้เเม่ฟังอีก เเม่บอกว่า คนเขาเลิกงานเเล้วมากินข้าวหรือป่าว เลยบอกเเม่ว่า ถ้าเวลาเลิกงานคนอื่นเขา5โมงนะ นี่6โมง เเล้วขนาดไม่ได้ไปกินเป็นอาทิตย์แล้ว ยังเจอ คนอะไรจะมากินได้ทุกวัน ไม่เบื่อเลยหรอ เพราะเราก็คิดว่า ร้านนี้ไม่ได้ทำอร่อยขนาดนั้น ที่เรากินเพราะมันง่ายเเละใกล้บ้าน
คนเเถวนี้ก็ไม่ใช่ ถ้ามาออกกำลังกายเเล้วจะใส่หมวกทำไม แดดก็ไม่มี เเม่ก็เลยบอกว่า จะออกไปไหนมาไหนให้ระวังตัว
ที่เล่าไปทั้งหมดเราเเค่สงสัย เราอาจจะคิดไปเองก็ได้ค่ะ. ( เมื่อก่อน เราก็เคยโดนโรคจิตมาลวนลาม เเล้ว คนเเถวนั้นเขาบอกว่าเห็นคนนี้มานั่งมองหลายวันเเล้วไม่คิดว่าจะเป็นโรคจิต เเละหมายหัวเรา เหตุการ์ณครั้งนั้นเลยทำให้คิดมาก เเละทำให้เรากังวลเรื่องที่มีคนมาคอยตามคอยดูค่ะ)