ผมไม่รุ้ว่าผมทำอะไรผม ร้อยวันพันปีผมไม่เคยพูดโกหกเลย เวลาผมพูดความจริงกับแม่ แม่ก็หาว่าเถอะ เถียงจยคอเป็นเอ็น
ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิด หรือผมไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ ความจริงของแม่ก็คือเรื่องจริงไปวันยังค่ำ ไม่เคยฟังคำพูดขิงผมเลย
เวลาผมทำอะไร และมันพลาดโดยที่ผมไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ไม่เห็น เค้าก็ยังคิดว่าผมทำ
ผมพูดอะไรไปเขาก็หาว่าผมโกหก แถมยังตบตีผมอีก ดุ ด่า คำหยาบคายทั้งนั้น
ผมกลายเป็นแพะรับบาป
โดยที่ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำ
ทุกครั้งที่ผมทำอะไรดีๆ ถ้ามันมีส่วนที่คิดว่าผมจะโกหกได้ เข้าก็จะคิดว่าผมโกหกจริงๆ
จนตอนนี้แม่ผมทำให้ผมมีปัญหา
พ่อกับยาย ก็ไม่เคยช่วยพูดอะไรเลย
😥😥😔บอกผมทีว่าทำยังไงให้เขาฟังเราไม่ว่าเราแบบไร้สาระแบบนี้ครับ😔😥😥