รู้สึกว่าตัวเองแคร์คนอื่นมากเกินไป คอยถนอมน้ำใจทุกคน แต่ตัวเองกลับต้องมาเสียใจ คอยทำให้คนอื่นรู้สึกสบายใจมากที่สุด แต่พอกับตัวเองไม่เลย คอยถามคนอื่นว่าเป็นไงบ้าง แต่ตัวเองกลับรู้สึกว่าไม่เห็นมีใครมาแคร์เลย  เวลาความรู้สึกตัวเองพัง มีแค่ตัวเราเองที่คอยซ่อม  ทุกๆคนได้เห็นแต่ด้านที่เราเข้มแข็ง สนุกสนาน เฮฮา แต่ทุกคนกลับไม่เคยเห็นอีกด้านนึงของเราที่ต้องมานั่งทบทวน มานั่งเสียใจ มานั่งแก้ไขปัญหาคนเดียว มีใครเป็นแบบนี้บ้างคะ? #ถ้าแท็กห้องผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ