เมิงงงงงงง......ไม่อยากจะเมาท์

เรื่องมันมีอยู่ว่า
....... หลังจากที่กูมาตก หน่วยฝึกทหาร มันมีวันนึงเว้ยมันต้องฝึกอาวุธท่าปืน ทุกคนก็จะมาฝึกกันตรงสนามหญ้า ซึ้งคนร้อยกว่าคนมาฝึกกูก็คือ 1 ในนั้น ตอนนั้นกำลังขึ้นท่านั่งยิงอยู่ แล้วคือ กูปวดขี้มากกกก ในใจไม่กล้ายกมือ เพราะเห็นแล้วว่าจ่ากำลังสอน แล้วใครขออนุญาติอะไรพวกเนี้ย จะโดนโดดน้ำบ้าง ลงโทษบ้าง คือกูก็อั้น ไว้จนสุดแล้วอ่าเมิง ตอนนั้นฝึกกลางแดดร้อนๆแต่กูหนาวมาก ขนกูลุกแบบ ทุกเส้นอะลามตั้งแต่ขาผ่านล่องตูดมาแขนคือ ขนลุกหมดเลย จนกูไม่ไหวแล้ว กูเลยยกมือ ขออนุญาติ. จ่าครับ. ทำไม. ขออนุญาติเข้าห้องน้ำครับ. ไปทำไม. ปวดขี้ครับ. " เมิงมาขี้ข้างหน้า " เมิงงงงงงงงงงงงงง อารมณ์นั้นแบบ คือ พอได้ยินคำตอบโลกทั้งใบพังทะลาย คือกูพยายามอั้นแล้วอะแบบ ขี้ต่อหน้าคน ร้อยกว่าคน โอ้โห.....นี้หรือบางกองผิดกับบ้านนอกตั้งหลายศอกหลายวา คือ กูจับปืนแล้วนั่งลงเรียนต่อแบบที่ หน้าชา ( คือขนทุกเส้นที่ลุกมันลามมาที่ขนหน้าแล้วนะ ตั้งไปหมด ) ผมก็นั่งลงไป นั่งเรียนสักพัก จ่าก็ตะโกนขึ้นมาว่าไหนใครปวดขี้ ผมครับยกมืออย่างไว.  ไปขี้.  ขอบคุณครับ.

#เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
#อย่าปวดขี้
#ขอบคุณจ่าที่ยังเมตตา