ผมกับแฟนเก่า เราคบกันได้2-3ปี เราอายุห่างกัน2ปีเค้าจะแก่กว่าผม เค้าเป็นคนเอาแต่ใจมากๆ ขี้หงุดหงิดง่าย และใจร้อนมากๆ คือ ถ้าอะไรไม่ได้ดั้งใจก็จะเสียงดังโวยวายทันที(ไม่สนด้วยว่าจะเป็นสถานที่ใด) ถ้าเค้าพูดอะไรต้อง เออ ออ ตามเท่านั้น ถ้าพูดขัดก็จะไม่พอใจเสียงดังทันที(ซึ้งผมอึดอัดมาก) หรือการด่าที่รุนแรงมากๆ ยิ่งกว่า ไอ เ**ย ไอ ส** ด่าจิกหัวความเป็นผู้ชาย คือเราต้องตามใจทุกอย่างห้ามขัดอะไรเลย ไปกินข้าวผมต้องหยิบน่ำให้ทุกครั้ง บางครั้งผมลืมเค้าก็จะไม่พอใจ แล้วเค้าก็จะไม่มีทางหยิบ  เค้าจะนอนเล่นโทรสับอย่างเดียว คอยใช้ผมอย่างเดียวตลอด ซึ้งตัวเค้าเองผมใช้อะไรเค้าไม่ได้เลย เค้าจะไม่ทำเลยซักอย่าง เวลามีปันหา ทะเลาะเรท่องเล็กๆน้อย เค้าชอบเลิกชอบไล่ ไม่สนด้วยว่าผมจะกลับยังไง (ผมอาศัยอยุ่บ้านเค้า) บางคืนทะเลาะกันตอนตี2ตี3 ก็ไล่ผม ผมก็ต้องหอบเสื้อผ้าเดินไปหอเพื่อน ระยะทาง 2-3กิโล ซึ่งมันเป็นแบบนี้นับไม่ถ้วน แล้วตัวผมเองก็ต้องเป็นคนง้อ ทั้งๆที่เราโดนไล่แท้ๆ
มันเป็นแบบนี้ตลอดที่คบกัน
เค้าจะให้ผมเปลี่ยนแปลงนิสัย แต่ตัวเค้าเองบอกวัาเค้าไม่เปลี่ยน ต้องรับนิสัยเค้าให้ได้
ผมทนอยุ่แบบนี้มา2ปี
จนถึงครั้งสุดท้ายเค้าบอกเลิกผมแล้วก็ไล่  ผมคิดว่าผมไม่ไหวแล้ว เลยตัดสินใจจะไม่ทนเค้าแล้ว ตัวผมเองทรมานมาก แล้วพอเลิกกันครบหนึ่งอาทิต เค้าก็โทรมาหาผม จะขอคืนดี แต่ครั้งนี้ผมปฏิเสธเค้า
ตัวเค้าก็ร้องไห้เสียใจมาก เค้าพูดอะไรมา ผมก็ตอบว่าผมไม่กลับไปแล้ว
แต่พอผ่านไปได้2-3วัน ผมกลับเอานึกแต่สงสารเค้า ที่ผมบอกเลิกเค้าไป คอยทักไปหาพวกเพื่อนเค้าว่า คอยปลอบแฟนเก่าผมหน่อยนะ ผมทักบอกเพื่อนเค้าเกือบทุกคน ผมกลัวว่าเค้าจะเสียใจ ผมเป็นห่วงเค้ามาก กลัวเค้าทุรนทุราย ผมคิดว่าผมออกมาจากเค้าแล้วผมต้องสบายใจ แต่ผมกลับทุกข์ใจมาก คิดแต่ว่าสงสารเค้า ผมควรทำอย้างไรให้ผมเลิกสงสารเค้าได้ มันเหมือนผมเป็นตัวทำให้รักพัง ทำให้เค้าต้องทรมานเสียใจ โดยที่ผมไม่เคยสนว่าเค้าจะเคยทำอะไรผมมาบ้าง☹️