ตามหัวข้อเลยค่ะ เหนื่อยมากแต่ก็ยังรัก เราเคยขอเลิกกะเขาเพราะเราทนไม่ไหวและออกมาจากบ้านเขา ไม่ค่อยติดต่อกัน2เดือนเขากลับมาขอโอกาส เราก็ให้โอกาสเขา เห็นเขาดีขึ้นช่วงแรกๆผ่านมา 2เดือนเขาก็เริ่มติดเพื่อน มาก โกหกเราบ่อยจนเราจับได้ ทะเลาะกันทุกอาทิตย์ แต่เขาไม่มีเรื่องชู้สาวเลิกงานก็จะอยู่กับเพื่อน กว่าจะกลับมาหาเราก็หลังเลิกงาน2-3ชม. บางทีก็กลับเช้าเลย แรกๆก็คิดว่าคงเหนื่อยอยากพักผ่อนกะเพื่อนไอ้เราก็เข้าใจ แต่นานๆวันก็เริ่มน้อยใจ เริ่มทะเลาะกัน เขาเลยตัดสินใจโดยการให้เราไปหาเพื่อนด้วยกัน ทุกวันนี้อยู่เพราะรักเขา เขาเคยขอให้เราอย่าทิ้งเขาไป ทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกันสุขก็สุขด้วยกันช่วงนี้เราเองก็ตกงานก้ได้เขาที่คอยช่วยดูแลจัดกาาค่าใช้จ่ายในห้องบ้าง ระหว่างนั้นเราก็หางานเรื่อยๆเป็นแม่ศรีเรือนเต็มที่ดูแลเขาทุกอย่าง เวลาทะเลาะกันเราอารมร้อนทั้งคู่ บางครั้งเราก็ชอบจิกกัดเล่นๆแต่เขาก็โมโหโวยวายจนใช้ความรุนแรงกันจะหนีจะเลิกตลอดอยู่หอพักเขาก็จะเสียงดังจนเราอายห้องข้างๆ เคยว่าเรากลางถนนชี้นิ้วด่าเราครั้งนึง เวรกรรมอะไรน้อออ5555+
อีกอย่างเขาออกมาจากบ้านเขามาอยู่กับเราที่หอพัก ไม่ยอมกลับบ้านไปหาครอบครัว เราก็เป็นคนกลางระหว่างแม่เขากับแฟน เหนื่อยใจอีกแย้วว😂
ก็เลยคิดว่าถ้าเขาดื้อกับครอบครัวอนาคตเราจะเป็นไงต่อ.....เราพยายามอดทนกับเขามาตลอด รู้ว่าเเขาไม่ดียังไงก็พยายามบอกพยามเตือน และอยู่ข้างๆเขามาตลอดค่ะ แคร์เขามาก แต่เราก็ไม่รู้ว่าทำไมบางอย่างเขาถึงไม่ยอมๆเราบ้างบางเรื่อง เราก็พยายามให้ปรับเข้าหากันมากที่สุด แต่ดูเหมือนมีเราที่พยายามมากจนเกินไป....

ทุกวันนี้ได้แต่คิดว่าชดใช้กรรมค่ะ รักเขาก็รัก แต่เราก็ทนนิสัยเขาไปตลอดไม่ไหว ดีก็มีแต่ไม่ดีมันก็เยอะ พึ่งพาได้บางเรื่อง ลืมบอกว่าแฟนเราอายุน้อยกว่า2ปี
แต่ก็ไม่น่าจะเกี่ยวที่ว่าเด็กกว่าแล้วจะคิดไม่ได้มั้งเนาะ😂 ถ้าเป็นสาวๆคนอื่นจะทำไงกันดีคะ กับพฤติกรรมของแฟนทำนองนี้ คิดแล้วก็คิดหนัก จะตัดใจก็ลำบากเพราะคิดถึงสิ่งดีๆที่เราเคยมีด้วยกัน มันถึงทำให้เราอยู่กับเเค้ามาจนทุกวันนี้ได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะอยู่แบบนี้ได้อีกรึป่าว