ป้าเป็นคนหนึ่งที่ชอบเที่ยว จนได้ฉายาจากน้องสาวว่ายัยป้าทัวร์จีน ชอบใส่หมวก พกร่ม กลัวจริงๆ แดดแรง แต่งตัวไม่แคร์สื่อ ขอให้มีโอกาสเถอะ ไปได้ทั้งนั้น ตอนแรกไม่เคยคิดอยากไปเกาหลีเลย พอดีเห็นทัวร์เจจู ราคาไม่แพงมาก เลยมีโอกาสได้ไปทัวร์กับคุณลูกสาว ก็ได้เห็นอะไรๆ ดูแล้วเกาหลีก็น้องๆ ญี่ปุ่นนี่เอง จากนั้นก็คิดว่าอยากจะแบคแพคเที่ยวเกาหลี ก็เริ่มอ่านรีวิวเที่ยวเกาหลีเป็นการใหญ่ มันก็มีความสุขอะนะ สำหรับคนชอบเที่ยว บังเอิญหรือโชคเข้าข้าง ได้รับคัดเลือกไปโครงการแลกเปลี่ยนไปอบรมดูงานที่อุทยานแห่งชาติของเกาหลี เป็นเวลา 1 เดือน เลยถือโอกาสวางแผนเที่ยวต่อหลังจากจบคอร์สด้วยเลย ราชการเค้าให้เดินทางได้ล่วงหน้า 1 วัน ป้าก็เอาค่ะ เที่ยวใกล้ๆ ก่อนละกัน มีเวลาช่วงบ่าย และช่วงเช้าของอีกวันหนึ่ง เตรียมรีวิวเที่ยวอินชอนก่อนละ แล้วก็วางแผนเที่ยวต่อหลังจากจบคอร์สอีก 6 วัน ไหนๆ ก็มาแล้วนี่ ค่าตั๋วก็จ่ายเองอยู่แล้ว คิดไปคิดมาจะเที่ยวได้งัยคนเดียว กะเป๋าก็คงออกลูกออกหลาน เพราะอยู่ตั้งเดือนนึง ก็เริ่มหาเพื่อน ชวนใครก็ไม่มีใครว่าง ใครสน ก็เลยต้องเสียตังค์ค่าตั๋วเครื่องบินให้คุณลูกสาวมาเที่ยวเป็นเพื่อน

ไปเกาหลีครั้งนี้ ป้าเลือกใช้ sim2fly ของ AIS มันคุ้มมาก 399 ใช้ได้ 8 วัน เน็ต 4G นี่ป้าไม่ได้ค่าโฆษณาอะไรนะ พอดีป้าซื้อตั้งแต่ตอนไปเจจู ก็เลยเติมเงินไว้ แล้วสมัครแพคเกจแค่ 299 ได้ประสบการณ์จากตอนป้าไปอยู่กวางจู แล้วเค้าพาไปซื้อซิมเกาหลี ตอนแรกบอกว่า 17000 วอน ตอนหลังบอกว่าคิดตังค์ผิด เป็น 27000 วอน ได้เน็ตมาแค่ 500 mb คิดเป็นเงินไทยก็ 800 กว่า ใช้แค่เล่นไลน์ได้ 8 วัน หมด เสียค่าโง่ไป หลังจากนั้นต้องกลับมาใช้ AIS เติมเงินด้วยบัตรเครดิตก็ได้ง่ายมาก

ส่วนเครื่องมือค้นหาเส้นทาง ใช้ Naver Map ตอนแรกใช้กูเกิ้ล แต่หาเส้นทางไม่ค่อยเจอ เลยแอบดูของคนเกาหลี อ๋อ เค้าใช้ Naver ก็เลยโหลดแอ้ปมา มีละเอียดมาก จะออกทางออกไหน ขึ้นรถอะไร ครบทุกอย่าง แล้วแต่จะเลือกไป ใช้เวลาเท่าไหร่มีหมด สะดวกสบายมาก

อีกอย่างหนึ่งก็คือ map รถไฟฟ้า ป้าใช้ Kakao Metro ดูง่ายดี แต่บางทีก็ไม่ต้องใช้ เพราะ Naver อย่างเดียวได้หมด

อีกอย่างที่สำคัญในการสื่อสาร แอพลิเคชั่น ที่แปลเป็นภาษาเกาหลี ที่นี่เค้าใช้ papago

จะขอแชร์ประสบการณ์ในเกาหลี แบ่งเป็น 3 ตอน
ตอนที่ 1 ท่องเมืองอินชอนแบบรีบเร่ง 1 วัน 1 คืน
ตอนที่ 2 สามสัปดาห์ ในกวางจู อุทยานแห่งชาติมูดึงซาน
ตอนที่ 3 ยัยป้าพาลูกเที่ยว โซล ซกโช ชุนชอน นามิ 6 วัน 5 คืน


เริ่มจากการซื้อตั๋ว เนื่องจากคนไทยเราไปกันทั้งหมด 4 คน น้องบางคนก็บอกว่า พี่เราไปการบินไทยกันมั้ย เป็นการช่วยชาติด้วย ก็แอบอึ้งนิดๆ สำหรับป้า ขอให้ถูกไว้ก่อนใช้ได้ ช่วงนั้นแอร์เอเชียโปรพอดี พลาดไม่ได้ ก็เลยได้แอร์เอเชียมา Flight XJ700 เครื่องออก 02.35 น. ถึงเกาหลี 10.05 น. (เวลาเกาหลีเร็วกว่าไทย 2 ชม.)  รวมกะเป๋า 20 กก.แล้วไปกลับประมาณหมื่นเศษ ขากลับซื้อกะเป๋า 30 กิโล เผื่อช้อป สรุปว่า ต่างคนก็ต่างจองตั๋ว เพราะว่าทริปนี้หน่วยงานไม่ออกค่าตั๋วให้ ป้าเลยรีบจอง โดยจองไปก่อนหนึ่งวัน ในระหว่างนั้นก็เสิชหาที่พัก ที่เที่ยว แพลนไว้ว่าจะพักที่อินชอน 1 คืน ที่โซล 4 คืน ที่ชุนชอน 1 คืน ขอราคาถูกไว้ก่อน แค่อาศัยนอนก็ได้แล้ว ไม่คิดมาก ป้าจองด้วย booking ค่ะ เพราะมันเป็นราคาเน็ตๆ ของที่อื่นบางทีคลิกจองไปมาสุดท้ายบวกค่าโน่นนี่ กลับแพงกว่าอีก เชคสภาพอากาศ เค้าบอกว่าเป็นหน้าร้อน ให้เตรียมเสื้อผ้าให้เหมาะสม อุณหภูมิ เฉลี่ยประมาณ 27,28 องศา ป้าก็คิดว่าถ้าตอนเช้ากับตอนเย็นก็อาจจะหนาว เลยเตรียมเสื้อแจ็คเก็ตไปด้วย 2 ตัว รองเท้าผ้าใบ 2 คู่ เตรียมของฝากไปด้วย. ก็เต็มกะเป๋าพอดี สำหรับเงินไม่แลกไปเยอะ เพราะที่นั่นรูดบัตรได้เกือบทุกที่

ออกจากบ้านพักแถวร่มเกล้า พร้อมกะเป๋า 24 นิ้ว และเป้ 1 ใบ ด้วย Grab Taxi เพื่อความสะดวกป้าก็เชคอินทางเว็บมาก่อน ไปถึงสนามบินดอนเมืองสามทุ่มกว่า อย่างแรกก็คือไปดูที่บอร์ดก่อนเลย ว่าเช็คอินแอร์เอเชียแถวที่เท่าไหร่ ได้แถวที่ 4 ก็เลยเดินไปดูช่องที่จะ drop กระเป๋า เจ้าหน้าที่บอกว่า เคาเตอร์เปิดให้เชคอิน 5 ทุ่ม แม่จ้าวเอาละสิ ไปอยู่ที่ไหนดี ก็เลยเดินไปทางเทอมินอล 2 บริเวณรอยต่อ จะมีเก้าอี้อยู่เยอะพอสมควร พอดีได้เวลานอนของป้า ก็เลยนอนเลยจ้า แอบดูคนอื่นก็มีนอนเหมือนกัน ไม่แปลกนี่ ก็ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ 10.50 น. พอถึงเวลาก็เดินไปตรงช่องแถวที่ 4 เห็นคนเข้าแถวยาวเป็นกิโล นี่ถ้าไม่เชคอินมาก่อนก็คงต้องไปรอเข้าแถวยาว ป้าก็รีบตรงดิ่งไปที่ช่อง ตรวจเอกสารและดรอปกะเป๋า มีอยู่สองสามคน เสร็จเรียบร้อย ก็เข้าไปในส่วนที่ตรวจหนังสือเดินทาง เดี๋ยวนี้คนไทยไม่ต้องเขียนใบ ตม. บัตรขาออก - ขาเข้าเมือง แล้ว ใช้แค่พาสปอร์ตเล่มเดียว ตรงส่วนนี้คนไทยก็จะเดินไปทางขวา ก็ไปเข้าแถวรอ ตม. ในส่วนถัดไปด้านขวามือจะเป็นตู้อัตโนมัติ ตรงนี้คนไม่เยอะ  ก็เข้าไปสแกนพาสปอร์ตได้เลย หลังจากนั้นก็ไปสแกนกะเป๋าเป้ เอาโน้ตบุคออกมาวางข้างนอก ผ่านเรียบร้อย เดินไปซ้ายมือเพื่อไปที่ Gate 12 อ้าว ทำไมเป็นแบบนี้ละ ไม่เคยเจอ เป็น Gate ที่ต้องลงไปด้านล่าง แต่ประตูยังไม่เปิด เลยต้องนั่งรอ นอนรอ ตรงเก้าอี้บริเวณทางเดิน ประมาณตีสองป้าก็เข้าไปที่เกต เค้าก็ตรวจบอร์ดดิ้งพาสเรียบร้อย ได้ยินประกาศว่า เข้ามาแล้วห้ามออก แต่ในนั้นไม่มีห้องน้ำค่ะ ควรเข้าห้องน้ำมาให้เรียบร้อย ไม่งั้นก็รอใกล้ๆ เรียกขึ้นเครื่องจึงเข้ามา พอถึงเวลาเรียก ผู้ชายเป็นคนเรียก น้ำเสียงไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่เหมือนอารมณ์เสีย แอบตะคอกด้วย เค้าจะเรียกทีละโซน ใครอย่าได้แหยมออกไปผิดโซน โดนซะ อืม.. เย็นไว้ๆ ขึ้นเครื่องได้ก็เตรียมตัวหลับ แอร์ก็เดินแจกใบตม. และใบ declare สิ่งของ ไม่ต้องกลัวเขียนไม่ถูก มีตัวอย่างอยู่ในเล่มเมนูอาหาร ถึงเกาหลีก็ประมาณ 10 โมงของอีกวันหนึ่ง


จากนั้น เดินตามเค้าไปไม่ต้องกลัวหลง ดูคำว่า Arrival ไว้ แล้วไปต่อรถไฟฟ้าไป Terminal 1

ถ้าใครยังไม่ได้เขียนใบ arrival card ของเกาหลีและใบ declare สิ่งของ เค้าก็มีไว้ให้ตรงก่อนทางเข้าไปในตม.เกาหลี จากนั้นป้าก็เดินไปเรื่อยๆ แวะเข้าห้องน้ำ พอออกมา คนหายไปไหนหมด ยังไม่ถึงตม. แต่ก็ไม่กลัว เพราะว่าใช้พาสปอร์ตข้าราชการ ถึงตม. ก็เข้าตรงช่อง Foreigners จะมีเจ้าหน้าที่คอยยืนบอกว่าให้ไปช่องไหน

ตม.เกาหลี ก็งงกับพาสปอร์ตข้าราชการไทยเล็กน้อย เห็นถามกันกับช่องข้างๆ พอผ่านได้ก็เดินไปทางซ้ายลงบันไดเลื่อน เพื่อไปรับกะเป๋า เสร็จแล้วเดินออกมาที่ประตู D ก็ยื่นใบ declare ให้เจ้าหน้าที่ จากนั้นก็จัดการกับตัวเอง เข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ตามที่รีวิวมาเลย ป้าก็เดินไปหาร้านสะดวกซื้อ เจอร้าน CU เข้าไปซื้อ T money ราคา 4000 วอน แล้วบอกเค้าเติมเงินอีก 10000 วอน บัตรนี้ใช้ซื้อของตามร้านสะดวกซื้อ และค่าโดยสารรถเมล์ รถไฟฟ้าใต้ดินได้