ความรักก็เหมือนแก้วใบหนึ่ง
เคยมีคนหนึ่งเขาให้แก้วไว้กับเรา แต่เรากลับทำมันแตก เราพยายามซ่อมมัน จนมันกลับมาใช้ได้ แต่ไม่เหมือนเดิม เราพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม เราซ่อมมัน โดนเศษแก้วบาดไม่รู้ว่าเท่าไหร่ เราเจ็บนะ แต่เราก็ยังพยายามอยู่ พยายามมากจนเจ้าของแก้วมาบอกเราว่า แก้วที่แตกไปต่อให้ซ่อมให้ตายยังไงก็ไม่มีทางเป็นเหมือนเดิมได้ เพราะความรู้สึก และความทรงจำต่อแก้วใบนั้นมันได้โดนทำลายจนไม่เหลือแล้ว เขาให้เราทิ้งแก้วใบนั้นไป เพราะทุกอย่างมันสายเกินที่จะทำให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตอนนั้นเราเสียใจมาก ที่ความพยายามของเรามันไม่มีค่าเลย เราเจ็บมามาก เราพยายามจนสุดความสามารถจนถึงจุดที่เราควรพอ เราเริ่มรักษาแผลตัวเอง เก็บเศษแก้วที่เหลือไว้ในที่ๆเราสามารถจะมองเห็นได้ แต่จะไม่กลับไปคิดถึงมันอีกแล้ว
เวลาผ่านไปเป็นปี เจ้าของแก้วใบนั้นกลับมา อยากให้เรากลับไปต่อแก้วใบนั้นใหม่อีกครั้ง เรารู้สึกดีใจนะที่ได้ยินแบบนี้ แต่พอเราเริ่มที่จะหยิบเศษแก้วที่เหลือนั้นเผื่อจะต่อ ความรู้สึกที่เรามีต่อแก้วใบนั้นมันได้จางหายไป เราไม่ได้รู้สึกต่อแก้วใบนั้นเหมือนเดิมแล้ว อาจจะเพราะเราพยายามมามาก เจ็บมามาก แต่เขาไม่เคยสนใจความพยายามของเราเลย เขาร้องขอให้เราซ่อมมัน แต่สุดท้ายแล้วเราก็เลือกที่จะไม่กลับไป เพราะเวลาของเราทั้งสองคนได้หมดลงแล้ว

แล้วถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกที่จะกลับไปซ่อมแก้วใบนั้นอีกหรือเปล่า?