คือตอนนี้ท้อแท้กับชีวิตมากเลยค่ะ ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาแบกรับอะไรขนาดนี้
ใครที่เป็นอยู่ หรือเคยผ่านมาแล้วช่วยบอกวิธีทำให้ชีวิตดีชึ้นหน่อยค่ะ
เราอายุ22 ดรอปเรียนตั้งแต่ปี3เพราะว่าพ่อเกษียณพอดีและไม่มีใครซัพพอร์ต
พ่อเราเกษียณมาแกก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนอนดูทีวีทั้งวัน
แม่เราค้าขายแต่ไม่เคยได้กำไรเลยเป็นหนี้หลายเท่าเพราะเอาไปส่งรถยนต์
เราก็พยายามเอาตัวรอดหาเงินมาเลี้ยงดูตัวเองและจะเก็บเงินไว้ไปเรียนต่อแต่พอสิ้นเดือนทีแม่ก็มาขอไปส่งค่ารถ
คือเงินทางเดียวที่เข้าครอบครัวคือเรา(ซึ้งน้อยมาก)ตอนนี้เหมือนเรามีชีวิตเพื่อหาตังค์ให้พ่อแม่ทั้งๆที่เรียนก็ไม่จบ
ตั้งตัวยังไม่ได้เราไปกินอะไรดีๆไม่ได้เลยค่ะ(ดีๆนี้คือแค่แมคโดนัล)ก็จะโดนว่าแทนที่จะเอาเงินมาให้แม่ยืม
คือเราไม่อยากคิดกับพ่อแม่ในทางที่ไม่ดีเลย แต่เราเคยโดนด่าว่าอกตัญญูเพราะว่าเรางกให้เงินพ่อแม่น้อย
เราร้องไห้แบบไม่เคยอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน เรากลัวว่าจะเป็นโรคเครียดมากๆค่ะ
ทุกวันนี้อยู่บ้านด้วยความกดดัน เหมือนมองหน้าก็มีแต่คำว่าเงินๆๆๆ เคยคิดถึงความตายว่ามันอาจจะหยุดทุกอย่างที่เราต้องทนได้เลย
**จริงๆมันมีเรื่องกดดันอีกเยอะแต่มันจะทำให้เราเหมือนว่าพ่อแม่  ที่เขียนไปให้เข้าใจอารมณ์เราขึ้นมาแค่นี้ค่ะ**

เราไม่รู้ต้องทำยังไงให้ชีวิตดีขึ้นแล้วที่ไม่กล้าฆ่าตัวตายเพราะว่าเรามีความฝันถึงแม้จะมืดมนมากๆแต่ก็เสียดายค่ะ
ปรึกษาเพื่อนก็ไม่มีใครเข้าใจค่ะ เพราะชีวิตพวกเขายังไม่ถึงจุดนี้กัน
อยากถามว่าใครเคยผ่านไปได้บ้างคะ ขอบคุณล่วงหน้าคนที่มาตอบนะคะ