ถ้าเป็นชื่อเล่นก็สะกดตามนิยม เขียนตามสำเนียงของคนไทยทั่วไปที่เน้นพยางค์ข้างหลังก็ข้อ 1 “มิลกี้”

แต่ถ้าจะให้ถูกต้องตามหลักการทับศัพท์ของราชบัณฑิตยสถานเป๊ะ ๆ ต้องสะกดว่า “มิลกี” เพราะอักษร “k” จะถ่ายเป็น “ค” เมื่ออยู่ต้นคำเท่านั้น ถ้าอยู่ตำแหน่งอื่นต้องใช้ “ก” และไม่ต้องใส่ไม้โท เพราะเครื่องหมายวรรณยุกต์จะสงวนไว้สำหรับคำไทยแท้หรือคำยืมจากภาษาที่มีเสียงวรรณยุกต์ เช่น จีน พม่า เวียดนามเท่านั้น ยกเว้นคำบาลีสันสกฤต คำเขมร หรือคำภาษาต่างประเทศอื่น ๆ บางคำที่ใช้ในภาษาไทยมานานแล้วจึงจะอนุโลมให้ใช้เครื่องหมายวรรณยุกต์ตามสำเนียงคนไทยได้ เช่น เสน่ห์ กำมะหยี่ เขม่า

ส่วน 2 กับ 3 ไม่ถูกต้องเพราะ มี “ค์” แล้วยังมี “ก” ซ้ำซ้อนอีก ทั้ง ๆ ที่มี “k” แค่ตัวเดียว ต้องเลือก “ค” หรือ “ก” ตัวใดตัวหนึ่ง

ถ้าจะเขียนให้ตรงกับสำเนียงฝรั่งมากที่สุด (มักพบในพจนานุกรมอังกฤษ-ไทยบางเล่ม) ก็ “มิล-คิ”

ข้อ 4 “มิวกี้” ใช้แม่เกอว (ว.แหวน) แทนเสียง L ไม่มีใครใช้ ถึงแม้ในความเป็นจริงสำเนียงคนไทยจะออกเสียง “มิว” ก็ตาม เพราะภาษาไทยยังคงรักษาอักขระเดิมของภาษาต้นฉบับไว้อยู่ ฉะนั้น L = ล ก็ยังใช้ ล.ลิง ทำนองเดียว “อีเมล” ที่ไม่มีใครสะกดเป็น “อีเมว” แม้แต่คำว่า “แซลมอน” ภาษาไทยก็ยังถ่ายเสียง ล.ลิง ทั้ง ๆ ที่ภาษาอังกฤษจริง ๆ ไม่ออกเสียง L เลยด้วยซ้ำ