คนรู้จักชอบมาบ่นให้ฟัง ว่าคนนั้นคนนี้ขี้โม้ ขี้คุย ขี้อวด แรกๆก็ฟังเฉยๆ บ่อยๆเข้าก็เริ่มคิดว่า
แล้วทำไมเค้าต้องถึงกับเกลียดคนพวกนั้น คือเค้าจะเป็นมาก ถึงขั้นเกลียด แล้วสามารถมีปัญหากับคนอื่นได้ตลอดเวลา
ส่วนตัวเป็นคนไม่ค่อยตะขิดตะขวงใจอะไร เวลาใครมาเล่าหรือมาคุยอะไรให้ฟัง เล่ามาก็เชื่อหมด ไม่ได้ไปตั้งข้อสงสัยอะไร ถึงไม่น่าเชื่อ ก็ไม่ได้ถึงกับเกลียดอะไร ถ้าดูเกินความจริงไปบ้าง
ก็แค่ฟังขำๆ ไม่ได้ไปจ้องจับผิดอะไรเค้า
แต่กับคนนี้ เค้าทำให้เรารู้สึกว่าทำไมชีวิตเค้าถึงเจอแต่คนขี้โม้ ขี้คุย ขี้อวด หรือที่จริงแล้ว
ทุกคนที่มาเล่าอะไรให้เค้าฟัง มันจะดูอวด
ในสายตาเค้า มันจะดูโม้ ดูขี้คุยไปซะทุกคน
แต่กับบางคนที่เค้าเล่าให้เราฟัง เราก็รู้จักมาตั้งนาน ทำไมเราไม่เห็นรู้สึกว่าเค้าคุยโวโอ้อวดอะไรเกินจริง จนถึงขนาดทนไม่ได้ คบไม่ได้ อยากมีเรื่องด้วยอะไรขนาดนั้นเลย
บางครั้งแค่เจอเด็กมหาลัยนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บน bts ก็หาว่าเค้าโชว์ อวด แล้วก็ควักโทรศัพท์ตัวเองออกมาเล่นมั่ง แล้วก็ว่าเค้า โชว์เหนือไปอีก
ที่มันดูป่วยก็คือ เท่าที่เราเห็น น้องเค้าก็นั่งเล่นของเค้าธรรมดา นางก็บอกว่าน้องเค้าอวด นางมีนางยังไม่เห็นอยากจะอวดเลย
หนักๆสุด ก็คือโดนเอง หลังๆมาเจอบ่อย คือบางทีแค่คุยกันธรรมดา ก็เล่าเรื่องอะไรกันปกติ ปกติแบบเพื่อนคุยกับเพื่อนธรรมดาๆเลย
นางก็จะเกทับตลอดไปจนถึงพูดให้เรารู้สึกแย่
ทั้งที่ความจริงที่เรารู้
นางก็ไม่ได้มีแบบนั้น แล้วเราก็ไม่เคยไปทับถมอะไรนางก่อนเลย ปกติเราก็เป็นคนค่อนข้างถ่อมตัวอยู่แล้ว แถมตอนรู้จักกับนางใหม่ๆ เราออกจะชื่มชมนางซะด้วยซ้ำ แต่พอรู้จักมากขึ้นกลับรู้สึกว่านางน่าจะป่วย
เพราะพอมาปะติดปะต่ออาการนาง
ระหว่างเรื่องความไม่ชอบคนขี้โม้ (ในความหมายของนาง) กับความชอบโชว์เหนือของนาง
และชอบทับถมคนอื่น อาการนางเหมือนคนมีปมอะไรบางอย่างในชีวิต หลังๆเป็นมากจนน่ารำคาญ คุยด้วยแล้วจะประสาทกินตาม
แต่ที่ยังคุยด้วยมาตลอด เพราะก็พยายามจะเข้าใจ หลายครั้งที่คิดว่าจะไม่คุยด้วยแล้ว
ก็สงสาร เพราะนางจะเหมือนคนคุ้มดีคุ้มร้าย
เหมือนนึกได้ก็มาคุยดี หรืออีกอย่าง เราก็เคยช่วยนางทุกอย่างนะ ทั้งคำปรึกษา ช่วยเรื่องเงิน เรื่องงาน คุยได้ช่วยได้ทุกเรื่อง แต่เราก็คนธรรมดานะ มีความรู้สึก บางครั้งมันไม่อยากทนอะไรแบบนี้อารมณ์เค้า เค้าขว้างปาใส่คนอื่นแล้วเค้าไม่ได้เก็บไปคิด ส่วนเราคนรองรับ บางครั้งมันก็ทำให้รู้สึกกดดันมากๆจนอยากจะระบายออกมาบ้างเหมือนกัน
สุดท้ายก็ได้แต่ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องยังเห็นใจคนแบบนี้ด้วย แล้วคนแบบนี้ มีวิธีไหนจะบอกให้เค้ารู้ตัวมั่ง เราไม่กล้าจะหักเค้าตรงๆ
ถ้าวันไหนเราพูดตรงๆคงแตกหักกันเลยแน่ๆ
เพราะก็เก็บมานานแล้วเหมือนกัน เรียกว่าเจ็บมาเยอะ โดนมาแยะ บางทีก็อยากหาวิธีรับมิอ รับฝีปากกับคนแบบนี้บ้าง เอาพอให้เค้าปรับปรุงแก้ไขนิสัยของเค้าได้ และเพื่อให้เค้าได้มีสุขภาพจิตที่ดีเหมือนชาวบ้านเค้าด้วยอ่ะค่ะ
“รับมือยังไงกับคนที่เป็นโรคแอนตี้ทุกคนที่มีอะไรเหนือกว่า”
แล้วทำไมเค้าต้องถึงกับเกลียดคนพวกนั้น คือเค้าจะเป็นมาก ถึงขั้นเกลียด แล้วสามารถมีปัญหากับคนอื่นได้ตลอดเวลา
ส่วนตัวเป็นคนไม่ค่อยตะขิดตะขวงใจอะไร เวลาใครมาเล่าหรือมาคุยอะไรให้ฟัง เล่ามาก็เชื่อหมด ไม่ได้ไปตั้งข้อสงสัยอะไร ถึงไม่น่าเชื่อ ก็ไม่ได้ถึงกับเกลียดอะไร ถ้าดูเกินความจริงไปบ้าง
ก็แค่ฟังขำๆ ไม่ได้ไปจ้องจับผิดอะไรเค้า
แต่กับคนนี้ เค้าทำให้เรารู้สึกว่าทำไมชีวิตเค้าถึงเจอแต่คนขี้โม้ ขี้คุย ขี้อวด หรือที่จริงแล้ว
ทุกคนที่มาเล่าอะไรให้เค้าฟัง มันจะดูอวด
ในสายตาเค้า มันจะดูโม้ ดูขี้คุยไปซะทุกคน
แต่กับบางคนที่เค้าเล่าให้เราฟัง เราก็รู้จักมาตั้งนาน ทำไมเราไม่เห็นรู้สึกว่าเค้าคุยโวโอ้อวดอะไรเกินจริง จนถึงขนาดทนไม่ได้ คบไม่ได้ อยากมีเรื่องด้วยอะไรขนาดนั้นเลย
บางครั้งแค่เจอเด็กมหาลัยนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บน bts ก็หาว่าเค้าโชว์ อวด แล้วก็ควักโทรศัพท์ตัวเองออกมาเล่นมั่ง แล้วก็ว่าเค้า โชว์เหนือไปอีก
ที่มันดูป่วยก็คือ เท่าที่เราเห็น น้องเค้าก็นั่งเล่นของเค้าธรรมดา นางก็บอกว่าน้องเค้าอวด นางมีนางยังไม่เห็นอยากจะอวดเลย
หนักๆสุด ก็คือโดนเอง หลังๆมาเจอบ่อย คือบางทีแค่คุยกันธรรมดา ก็เล่าเรื่องอะไรกันปกติ ปกติแบบเพื่อนคุยกับเพื่อนธรรมดาๆเลย
นางก็จะเกทับตลอดไปจนถึงพูดให้เรารู้สึกแย่
ทั้งที่ความจริงที่เรารู้
นางก็ไม่ได้มีแบบนั้น แล้วเราก็ไม่เคยไปทับถมอะไรนางก่อนเลย ปกติเราก็เป็นคนค่อนข้างถ่อมตัวอยู่แล้ว แถมตอนรู้จักกับนางใหม่ๆ เราออกจะชื่มชมนางซะด้วยซ้ำ แต่พอรู้จักมากขึ้นกลับรู้สึกว่านางน่าจะป่วย
เพราะพอมาปะติดปะต่ออาการนาง
ระหว่างเรื่องความไม่ชอบคนขี้โม้ (ในความหมายของนาง) กับความชอบโชว์เหนือของนาง
และชอบทับถมคนอื่น อาการนางเหมือนคนมีปมอะไรบางอย่างในชีวิต หลังๆเป็นมากจนน่ารำคาญ คุยด้วยแล้วจะประสาทกินตาม
แต่ที่ยังคุยด้วยมาตลอด เพราะก็พยายามจะเข้าใจ หลายครั้งที่คิดว่าจะไม่คุยด้วยแล้ว
ก็สงสาร เพราะนางจะเหมือนคนคุ้มดีคุ้มร้าย
เหมือนนึกได้ก็มาคุยดี หรืออีกอย่าง เราก็เคยช่วยนางทุกอย่างนะ ทั้งคำปรึกษา ช่วยเรื่องเงิน เรื่องงาน คุยได้ช่วยได้ทุกเรื่อง แต่เราก็คนธรรมดานะ มีความรู้สึก บางครั้งมันไม่อยากทนอะไรแบบนี้อารมณ์เค้า เค้าขว้างปาใส่คนอื่นแล้วเค้าไม่ได้เก็บไปคิด ส่วนเราคนรองรับ บางครั้งมันก็ทำให้รู้สึกกดดันมากๆจนอยากจะระบายออกมาบ้างเหมือนกัน
สุดท้ายก็ได้แต่ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องยังเห็นใจคนแบบนี้ด้วย แล้วคนแบบนี้ มีวิธีไหนจะบอกให้เค้ารู้ตัวมั่ง เราไม่กล้าจะหักเค้าตรงๆ
ถ้าวันไหนเราพูดตรงๆคงแตกหักกันเลยแน่ๆ
เพราะก็เก็บมานานแล้วเหมือนกัน เรียกว่าเจ็บมาเยอะ โดนมาแยะ บางทีก็อยากหาวิธีรับมิอ รับฝีปากกับคนแบบนี้บ้าง เอาพอให้เค้าปรับปรุงแก้ไขนิสัยของเค้าได้ และเพื่อให้เค้าได้มีสุขภาพจิตที่ดีเหมือนชาวบ้านเค้าด้วยอ่ะค่ะ