" ขอขอบคุณพี่นะ spy191 "
สวัสดีค่ะเราชื่อ กิ๊ฟ อายุ 18 ขอเล่าเรื่องชีวิตเราคราวๆนะคะ พ่อกับเเม่เเยกทางตอนอายุ 2 ขวบ ตอนนั้นพ่อติดต่อมาเรื่อยๆเเล้วก็หายไปตอนเราอายุ 10 ขวบ
หลังจากนั้น ก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ อยู่กับเเม่ ตา ยาย ไม่ได้รู้สึกว่าขาดความอบอุ่นนะ เเค่คิดถึงบ้าง อยากเจอบ้าง ก็คิดๆไปเรื่อยๆ ตามประสาเด็ก 10 ขวบ
จนจบ ม.3 อายุ 16 เเต่งงาน เเล้วก็มาทำงานตอนนั้นก็เหมือนลืมพ่อไปเลยนะ ไม่ได้คิดอะไร ผ่านไป 1 ปี อายุ 17 ก็เหมิอนคิดขึ้นได้ว่าอยากเจอพ่อ
มกราคม เริ่มหาใบเกิดก็เอาเลขบัตรประชาชนไปเช็คในทะเบียนราษฎร ว่ามีชีวิตอยู่มั้ย เเล้วก็รู้ว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่ เเล้วยังไงต่อ....555+
ผ่านไป 2-3 เดือนเราก็เขียนจดหมายส่งไปตามที่อยู่ของพ่อในใบเกิด คนทางบ้านก็ติต่อกลับมา เป็นหลานของพ่อ เราก็ถามว่าพ่อกลับบ้านมั้ย
คำตอบที่ได้คือ พ่อไม่กลับบ้านมาจะ 10 ปีละ เฮ้อ ทำยังไงต่อละ.......คิดเรื่องพ่อทีไรมันเศร้าน้ำตาจะไหล
พอเดือนมิถุนา เราก็ลองเอาเลขบัตรประชาชนพ่อ ไปสมัครเว็บประกันสังคม เราก็รู้ว่าพ่อส่งประกันสังคมอยู่ เลยลองดูตรงรักษาพยาบาลก็เป็นโรงพยาบาลในจังหวัดฉะเฉิงเฉา จอบอ รู้เเค่นี้ไปต่อไม่ได้ ตอนที่รู้เเค่นั้นก็มีความคิดเเทรกขึ้นมาเยอะเเยะ เจอเเล้วยัง บ้านไม่กลับ พ่อจะอยากเจอเรามั้ย
พ่ออาจมีความสุขดีอยู่เเล้วรึเปล่า มีเเฟนใหม่ มีลูกใหม่ จะรักเราอยู่มั้ย บลาาาาาๆๆๆๆๆๆๆๆ มโนไปเรื่อย
เวลาก็ผ่านไป จนเราท้อเเล้ว ไม่เอาเเล้ว พอเเล้ว วันหนึ่งเเม่ก็ถามว่าไม่ไปถามที่ประกันสังคมเเล้วหรอ เราก็บอกว่า " ไม่ละ ไม่มีพ่อหนูก็อยู่ได้ "
เเม่ก็บอกว่าเเต่ว่ายังไงเขาก็คือพ่อ ถึงจะไม่ได้เลี้ยงเรามาก็เถอะ
มันคงถึงเวลาเเล้วเเหละที่จะเจอพ่อ 28/08/2018 นั่งทำงานไปว่างๆเลยเข้าไปเว็บ สปส. พ่อก็ยังส่งอยู่ เเล้วไงรู้ก็ได้เเค่รู้ ไปต่อไม่ถูก
เลยเข้า Google เซิร์ช คำว่า ตามหาพ่อในพันทิป คิดไปก็ตลกนะ เคยหาตั้งหลายที เข้าซ้ำๆ เหมือนจะเจอพ่อในพันทิปนี่เเหละ พ่อต้องอยู่ในพันทิป
เเล้วก็มาเจอคนที่เข้าไปตอบเจ้าของกระทู้ ว่า
"ติดต่อนักสืบคนนี้ลเลย ID : deespy ใจดี งานเร็ว " เราเห็นตรงคำว่าใจดีนี่เเหละ เอาวะ ลองดู
ตอนจะเเอดไลน์ พี่เขาไปก็คิดนะ เลิกทำไปรึยัง จะช่วยมั้ย จะเสียเงินมั้ย เเต่ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนจะรู้ว่าฟรีนะ 555+
พอเเอดเสร็จ ก็ถามว่า
พี่ใช่นักสืบมั้ย
เขาก็โทรกลับมาบอกว่า เราจะตามหาใคร (ความรู้สึกคือดีใจมากกกกกกกกกกกกก) เหมือนเเสงสว่างค่อยส่องมา ไม่ได้เวอร์นะ จริงๆ
เราก็บอกไปว่า จะตามหาพ่อ พี่เค้าก็บอกว่าไม่ได้เจอพ่อกี่ปีเเล้ว เราตอบ 8-9 ปี (ดีใจมากจะร้องไห้ ) พี่เขาก็ถามต่อ ว่าอยากเจอพ่อทำไม
เราก็ตอบไปว่าอยากรู้ว่าพ่ออยู่ยังไง เป็นยังไงบ้าง พี่เขาก็บอกว่าได้ เดี๋ยวพี่จะช่วย ฟรี ไม่คิดตังค์ มันดีใจ ตื้นตัน บอกไม่ถูกเลย
เเล้วก็ส่งเลขบัตรของพ่อ ของเรา ให้พี่เขาไป 6 โมงเย็นกว่าๆ พี่เขาโทรไลน์มาว่า เเม่ชื่อปราณีใช่มั้ยยยยย ดีใจมากเเสดงว่าเขาต้องเจอพ่อเเน่ๆ
4 ทุ่ม พี่เขาโทรมาอีก เจอที่ทำงานพ่อ พร้อมเบอร์โทร ดีใจโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เเล้วก็ส่งข้อมูลให้เรา โคตรดีใจ น้ำตาไหล มันไม่น่าเชื่อ ทึ้งมาก เหมือนฝัน เราตื่นเต้นมากนอนไม่หลับเลยไปหลับเอาตอนตี 2
พอตอนเช้า รีบไปบอก เเม่ พี่ๆป้าๆ ในที่ทำงาน เขาบอกขนลุกเลย 5555+
8 โมง โทรไปที่ทำง่รพ่อ 2 สาย ไม่มีใครรับ สักพัก 8 โมงเช้า 14 นาที พี่เขาไลน์มา ส่งเบอร์พ่อให้ พี่เขาใจดีมากเลยยย
เขาบอกว่า พี่เปิดทางให้เเล้วโทรไปเลย ดีใจที่สุดดดด พอพ่อรับสายเราร้องไห้เลย เราก็คุยกันกับพ่อ
สรุปพ่ออยู่ เเปดริ้ว เราอยู่เเค่ บางพลี สมุทรปราการ เองงงง ใกล้มากใช่มั้ยละ เเต่ก็อย่างว่า ใกล้เเค่ไหนคือไกล 555+ เเปลกๆ
เเต่ถ้าเราไม่เข้าไปเจอ ไอดี พี่เขาเราคงไม่ได้คุยกับพ่อ เเล้วถ้าพี่เขาไม่ช่วยก็จบ เเต่เขาใจดีมาก เเปปเดียวรู้เรื่อง ที่สำคัญฟรี
มีเว็บพี่เขาด้วย www.spy191.com โคตรขอบคุณพี่ spy191 ผู้ใจดี เหมือนพ่อพระมาโปรดเลย ขอบคุณจากใจจริงๆ ชาตินี้ไม่ลืมบุญคุณเลยค่ะ
สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังตามหาพ่อเเม่เหมือนเราให้สู้ต่อไป สู้ๆค่ะ สักวันต้องได้เจอ
ตามหาพ่อ "ฝันที่เป็นจริง"
สวัสดีค่ะเราชื่อ กิ๊ฟ อายุ 18 ขอเล่าเรื่องชีวิตเราคราวๆนะคะ พ่อกับเเม่เเยกทางตอนอายุ 2 ขวบ ตอนนั้นพ่อติดต่อมาเรื่อยๆเเล้วก็หายไปตอนเราอายุ 10 ขวบ
หลังจากนั้น ก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ อยู่กับเเม่ ตา ยาย ไม่ได้รู้สึกว่าขาดความอบอุ่นนะ เเค่คิดถึงบ้าง อยากเจอบ้าง ก็คิดๆไปเรื่อยๆ ตามประสาเด็ก 10 ขวบ
จนจบ ม.3 อายุ 16 เเต่งงาน เเล้วก็มาทำงานตอนนั้นก็เหมือนลืมพ่อไปเลยนะ ไม่ได้คิดอะไร ผ่านไป 1 ปี อายุ 17 ก็เหมิอนคิดขึ้นได้ว่าอยากเจอพ่อ
มกราคม เริ่มหาใบเกิดก็เอาเลขบัตรประชาชนไปเช็คในทะเบียนราษฎร ว่ามีชีวิตอยู่มั้ย เเล้วก็รู้ว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่ เเล้วยังไงต่อ....555+
ผ่านไป 2-3 เดือนเราก็เขียนจดหมายส่งไปตามที่อยู่ของพ่อในใบเกิด คนทางบ้านก็ติต่อกลับมา เป็นหลานของพ่อ เราก็ถามว่าพ่อกลับบ้านมั้ย
คำตอบที่ได้คือ พ่อไม่กลับบ้านมาจะ 10 ปีละ เฮ้อ ทำยังไงต่อละ.......คิดเรื่องพ่อทีไรมันเศร้าน้ำตาจะไหล
พอเดือนมิถุนา เราก็ลองเอาเลขบัตรประชาชนพ่อ ไปสมัครเว็บประกันสังคม เราก็รู้ว่าพ่อส่งประกันสังคมอยู่ เลยลองดูตรงรักษาพยาบาลก็เป็นโรงพยาบาลในจังหวัดฉะเฉิงเฉา จอบอ รู้เเค่นี้ไปต่อไม่ได้ ตอนที่รู้เเค่นั้นก็มีความคิดเเทรกขึ้นมาเยอะเเยะ เจอเเล้วยัง บ้านไม่กลับ พ่อจะอยากเจอเรามั้ย
พ่ออาจมีความสุขดีอยู่เเล้วรึเปล่า มีเเฟนใหม่ มีลูกใหม่ จะรักเราอยู่มั้ย บลาาาาาๆๆๆๆๆๆๆๆ มโนไปเรื่อย
เวลาก็ผ่านไป จนเราท้อเเล้ว ไม่เอาเเล้ว พอเเล้ว วันหนึ่งเเม่ก็ถามว่าไม่ไปถามที่ประกันสังคมเเล้วหรอ เราก็บอกว่า " ไม่ละ ไม่มีพ่อหนูก็อยู่ได้ "
เเม่ก็บอกว่าเเต่ว่ายังไงเขาก็คือพ่อ ถึงจะไม่ได้เลี้ยงเรามาก็เถอะ
มันคงถึงเวลาเเล้วเเหละที่จะเจอพ่อ 28/08/2018 นั่งทำงานไปว่างๆเลยเข้าไปเว็บ สปส. พ่อก็ยังส่งอยู่ เเล้วไงรู้ก็ได้เเค่รู้ ไปต่อไม่ถูก
เลยเข้า Google เซิร์ช คำว่า ตามหาพ่อในพันทิป คิดไปก็ตลกนะ เคยหาตั้งหลายที เข้าซ้ำๆ เหมือนจะเจอพ่อในพันทิปนี่เเหละ พ่อต้องอยู่ในพันทิป
เเล้วก็มาเจอคนที่เข้าไปตอบเจ้าของกระทู้ ว่า
"ติดต่อนักสืบคนนี้ลเลย ID : deespy ใจดี งานเร็ว " เราเห็นตรงคำว่าใจดีนี่เเหละ เอาวะ ลองดู
ตอนจะเเอดไลน์ พี่เขาไปก็คิดนะ เลิกทำไปรึยัง จะช่วยมั้ย จะเสียเงินมั้ย เเต่ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนจะรู้ว่าฟรีนะ 555+
พอเเอดเสร็จ ก็ถามว่า
พี่ใช่นักสืบมั้ย
เขาก็โทรกลับมาบอกว่า เราจะตามหาใคร (ความรู้สึกคือดีใจมากกกกกกกกกกกกก) เหมือนเเสงสว่างค่อยส่องมา ไม่ได้เวอร์นะ จริงๆ
เราก็บอกไปว่า จะตามหาพ่อ พี่เค้าก็บอกว่าไม่ได้เจอพ่อกี่ปีเเล้ว เราตอบ 8-9 ปี (ดีใจมากจะร้องไห้ ) พี่เขาก็ถามต่อ ว่าอยากเจอพ่อทำไม
เราก็ตอบไปว่าอยากรู้ว่าพ่ออยู่ยังไง เป็นยังไงบ้าง พี่เขาก็บอกว่าได้ เดี๋ยวพี่จะช่วย ฟรี ไม่คิดตังค์ มันดีใจ ตื้นตัน บอกไม่ถูกเลย
เเล้วก็ส่งเลขบัตรของพ่อ ของเรา ให้พี่เขาไป 6 โมงเย็นกว่าๆ พี่เขาโทรไลน์มาว่า เเม่ชื่อปราณีใช่มั้ยยยยย ดีใจมากเเสดงว่าเขาต้องเจอพ่อเเน่ๆ
4 ทุ่ม พี่เขาโทรมาอีก เจอที่ทำงานพ่อ พร้อมเบอร์โทร ดีใจโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เเล้วก็ส่งข้อมูลให้เรา โคตรดีใจ น้ำตาไหล มันไม่น่าเชื่อ ทึ้งมาก เหมือนฝัน เราตื่นเต้นมากนอนไม่หลับเลยไปหลับเอาตอนตี 2
พอตอนเช้า รีบไปบอก เเม่ พี่ๆป้าๆ ในที่ทำงาน เขาบอกขนลุกเลย 5555+
8 โมง โทรไปที่ทำง่รพ่อ 2 สาย ไม่มีใครรับ สักพัก 8 โมงเช้า 14 นาที พี่เขาไลน์มา ส่งเบอร์พ่อให้ พี่เขาใจดีมากเลยยย
เขาบอกว่า พี่เปิดทางให้เเล้วโทรไปเลย ดีใจที่สุดดดด พอพ่อรับสายเราร้องไห้เลย เราก็คุยกันกับพ่อ
สรุปพ่ออยู่ เเปดริ้ว เราอยู่เเค่ บางพลี สมุทรปราการ เองงงง ใกล้มากใช่มั้ยละ เเต่ก็อย่างว่า ใกล้เเค่ไหนคือไกล 555+ เเปลกๆ
เเต่ถ้าเราไม่เข้าไปเจอ ไอดี พี่เขาเราคงไม่ได้คุยกับพ่อ เเล้วถ้าพี่เขาไม่ช่วยก็จบ เเต่เขาใจดีมาก เเปปเดียวรู้เรื่อง ที่สำคัญฟรี
มีเว็บพี่เขาด้วย www.spy191.com โคตรขอบคุณพี่ spy191 ผู้ใจดี เหมือนพ่อพระมาโปรดเลย ขอบคุณจากใจจริงๆ ชาตินี้ไม่ลืมบุญคุณเลยค่ะ
สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังตามหาพ่อเเม่เหมือนเราให้สู้ต่อไป สู้ๆค่ะ สักวันต้องได้เจอ