ปกติไม่ชอบอ่านนิยาย ไม่ว่าจะแบบไหนก็ตาม แต่ช่วงนี้มีเหตุจำเป็นต้องอ่านพวกนิยายรักวัยรุ่นหลายเล่มอยู่
สิ่งที่งงมากที่สุดคือคำที่ใช้เรียกตัวละครค่ะ จะเจอ ร่างสูง / ร่างเล็ก / ร่างบาง/ ร่างหนา / คนตัวโตกว่า / คนตัวเล็กกว่า / คนอายุมากกว่า เยอะมาก เช่น
"ร่างสูงเดินไปหาร่างเล็ก", "ร่างเล็กนอนเล่นมือถือบนเตียง", "ร่างบางร้องไห้จนตัวสั่น"
"ร่างหนามองหน้าคนตัวเล็กด้วยสายตาเว้าวอน" , "คุณครูสาวตัวเล็กเดินไปที่ตู้เย็น",
"ลิลลี่ชี้หน้าคนตัวโตกว่า", "พิงค์กี้ป้อนขนมให้คนที่อายุมากกว่า"
อ่านแล้วต้องกุมขมับ แล้วเป็นแบบนี้หลายเล่มมากโดยคนเขียนต่างๆ กัน ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มไอ้คำแทนด้วย ร่างสูง ร่างเล็ก คะ
นานๆ ใช้ทีให้เหมาะสมก็โอเค แต่นี่ใช้ตลอดเลย งง อ่านแล้วมึน ร่างสูง ร่างเล็ก ร่างบาง คนตัวโต เต็มไปหมด ทำไมไม่ใช้ชื่อไปเลย
แล้วต้องเน้นจัง ตัวเล็กตัวใหญ่ เห็นซ้ำๆ นึกภาพตามมันก็จะพานคิดไปว่านางเอกนี่มันคนแคระรึเปล่าฟะ สงสัยว่าเดี๋ยวนี้เขานิยมเขียนแบบนี้เหรอคะ
แล้วคนอ่านกับคนเขียนเขาไม่รู้สึกเหรอว่ามันแปลกๆ
งงกับสำนวนนิยายวัยรุ่นค่ะ
สิ่งที่งงมากที่สุดคือคำที่ใช้เรียกตัวละครค่ะ จะเจอ ร่างสูง / ร่างเล็ก / ร่างบาง/ ร่างหนา / คนตัวโตกว่า / คนตัวเล็กกว่า / คนอายุมากกว่า เยอะมาก เช่น
"ร่างสูงเดินไปหาร่างเล็ก", "ร่างเล็กนอนเล่นมือถือบนเตียง", "ร่างบางร้องไห้จนตัวสั่น"
"ร่างหนามองหน้าคนตัวเล็กด้วยสายตาเว้าวอน" , "คุณครูสาวตัวเล็กเดินไปที่ตู้เย็น",
"ลิลลี่ชี้หน้าคนตัวโตกว่า", "พิงค์กี้ป้อนขนมให้คนที่อายุมากกว่า"
อ่านแล้วต้องกุมขมับ แล้วเป็นแบบนี้หลายเล่มมากโดยคนเขียนต่างๆ กัน ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มไอ้คำแทนด้วย ร่างสูง ร่างเล็ก คะ
นานๆ ใช้ทีให้เหมาะสมก็โอเค แต่นี่ใช้ตลอดเลย งง อ่านแล้วมึน ร่างสูง ร่างเล็ก ร่างบาง คนตัวโต เต็มไปหมด ทำไมไม่ใช้ชื่อไปเลย
แล้วต้องเน้นจัง ตัวเล็กตัวใหญ่ เห็นซ้ำๆ นึกภาพตามมันก็จะพานคิดไปว่านางเอกนี่มันคนแคระรึเปล่าฟะ สงสัยว่าเดี๋ยวนี้เขานิยมเขียนแบบนี้เหรอคะ
แล้วคนอ่านกับคนเขียนเขาไม่รู้สึกเหรอว่ามันแปลกๆ