แนวคิดของแม่เป็นแนวคิดของผู้หญิงสมัยก่อน ที่ต้องพึ่งพาสามี นิยมมีลูกแล้วให้ลูกเลี้ยง คนสมัยก่อนจะมองว่าการตั้งใจเลี้ยงลูก ไม่ทอดทิ้ง จะได้ผลที่ดีกลับมาคือลูกเลี้ยงตัวเองตอนแก่

ในขณะที่คนสมัยใหม่ จะมีแนวคิดแบบตะวันตกคือต้องพึ่งตัวเองได้

การที่คุณเลี้ยงดูแม่นั้นก็เป็นไปตามแผนเกษียณที่แม่วางแผนไว้

อย่าไปตัดสินถูกผิดเลยค่ะ เหนื่อยเปล่า เพราะคนแต่ละยุคสมัยถูกหล่อหลอมมาไม่เหมือนกัน ผู้หญิงสมัยก่อนไม่ได้รับการศึกษาสูง ไม่ได้ทำงานนอกบ้าน หรือทำก็ได้เงินไม่เยอะ และต้องเลี้ยงลูก สิ่งที่แม่ทำคือ perfect solution ในยุคนั้นนะ ลดความเสี่ยงโดยการเก็บเงินสามีทั้งหมด ส่วนสิ่งที่คุณทำคือ perfect solution ในยุคนี้ ลดความเสี่ยงโดยการพึ่งพาตัวเอง

เขาพูดอะไรมาก็ปล่อยผ่านเถอะ เราแค่ทำหน้าที่ของเราให้ดีก็พอแล้ว ส่วนการใช้ชีวิตของเรา เรากำหนดเองค่ะ อันไหนคิดว่าดีนำมาปรับใช้ อันไหนไม่เหมาะก็ปล่อยผ่าน

เรารู้แต่ว่า เรารังเกียจแนวคิดแบบนี้มาก
และถ้าเรามีลูก เราจะไม่สอนลูกแบบนี้ค่ะ
เข้ามาให้กำลังใจคุณเจ้าของกระทู้นะคะ

คหสต คิดว่าไม่ถูกต้องครับ
1. เรื่อง "มีลูกเพื่อหวังว่าลูกจะต้องมาดูแล" อันนี้ไม่ถูกต้องนัก บางครอบครัวจะอาศัยคำว่า "กตัญญู" มากดดันลูก ว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ จนเป็นข้อกำหนดกรอบชีวิตของคนเป็น "ลูก" จนเกินไป
   กลับกันมองย้อนกลับไปที่คนเป็น "พ่อเป็นแม่" ในวันที่คุณจะมีลูกนั้น คุณมีความพร้อมที่จะดูแล อบรมสั่งสอน ให้การสนับสนุน ให้ลูกเติบโตอย่างเหมาะสมแล้ว? จะพบว่าในบางครอบครัวก็จะขยันมีลูก เลี้ยงดูไปวัน ๆ เหมือนเป็นแรงงานในบ้าน ให้เรียนไปงั้น ๆ พอเรียนได้ระดับหนึ่งก็จะให้ออกไปหางานทำ เช่น ไปทำงานโรงงาน แล้วก็นั่งรอนอนรอ "เงิน" จากลูก อาศัยความดราม่าต่าง ๆ คุยโวโอ้อวดกัน สร้างบ้านแข่งขัน ซื้อรถแข่งกัน เล่นการพนัน ติดเหล้า เข้าสังคม ลูกก็ทำงานไป แถม สอนต่อว่า ให้หาคู่ครองรวย ๆ นะ จะได้สบาย บลา ๆ ๆ
   อย่างที่บอก ต่างครอบครัวก็ต่างความคิด อย่างของถูกเลี้ยงมาในแนวคิดที่ว่า พ่อแม่
- จะดูแลลูกให้ดีตามฐานะ(ความเป็นอยู่อย่างเหมาะสม ไม่สร้างหนี้สร้างสินเพื่อมากินหรูอยู่แพง)
- อบรมสั่งสอนให้รู้จักสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร(ความมีน้ำใจกับพี่น้อง ความซื่อสัตย์ ความอดทน ...)  
- เน้นให้การศึกษา จะโดนกรอกหูว่า วิชาปัญญา เป็นสมบัติอยู่ในหัว ขโมยไปไม่ได้ (และย้ำว่าเรียนคือหน้าที่หนึ่ง แต่พอกลับบ้าน ก็มีหน้าที่ช่วยเหลืองานบ้านตามสมควร ไม่ใช่เอาแต่เรียน)

และที่สำคัญ สอนแบบทำให้ดู ในแนวคิด หลักไม้ 4 ต้น คือ
- ต้นที่ 1 คือ พ่อแม่ต้องทำตัวเป็นหลักไม้ให้มั่นคง มีอาชีพเลี้ยงดูตนเองให้ได้ในระดับหนึ่ง ไม่ใช่จะมาหวังงอมืองอเท้ารอกินจากลูก
- ต้นที่ 2 คือ ตัวลูกเอง ต้องขยันหมั่นเพียร เล่าเรียน และไปประกอบอาชีพเพื่อสร้างตนให้มั่นคง ไม่ใช่หวังพึ่งพิงแต่พ่อแม่ไปตลอด
- ต้นที่ 3 คือ คู่ครอง(ถ้ามี) ให้ดูให้ดีว่าเป็นคนมีความคิดความอ่าน มีคุณธรรมไหม เพราะได้คู่ครองดี ก็จะเสริมให้มั่นคง
- ต้นที่ 4 คือ ลูกที่จะมี(ถ้ามี) ก็ต้องพร้อมก่อนคิดจะมี และเมื่อมีแล้วอบรมสั่งสอนให้ดี เลี้ยงให้ดี ส่งเสริมอย่างเหมาะสม เพื่อให้เข้าก้าวต่อไป เหมือนที่พ่อแม่ทำ ๆ มา
ครอบครัวใดทำได้แบบนี้ก็เหมือน เสาหลักมันมี 4 ต้น (และขยายออกไป) ทำให้มั่นคง ไม่ล้ม หรือ เกิดเหตุไม่คาดฝันที่เสาหลักใด เสาต้นอื่นก็ยังพอจะพยุงกันไว้ไม่ให้ล้มลงทันทีได้ ไม่ใช่พิงอิงกันหลวม เกิดอะไรขึ้นล้มกันหมด

ส่วนเรื่องความกตัญญูนั้น คนเป็นพ่อเป็นแม่ ไม่ควรจะเรียกร้องจากลูก เพราะ ถ้าเขายังไม่พร้อมยังไม่มี ก็จะเป็นภาระแก่เขา
แต่ก็สอนว่า "คนที่มีความกตัญญูนั้นเป็นสิ่งดี ไม่ใช่แค่ต่อแค่พ่อแม่ เมื่ออยู่ในสังคมก็อาจเจอคนที่เคยช่วยเหลือเรา ก็ต้องพึงจดจำไว้ และ หากมีโอกาส มีกำลัง ก็ตอบแทนอย่างเหมาะสม"

"คนที่มีความกตัญญูนั้น ทำอะไรก็เจริญก้าวหน้า"
"แต่ความกตัญญูนั้นไม่ใช่ข้ออ้างที่ฝ่ายหนึ่งควรจะมาใช้เป็นเครื่องมือเรียกร้องแบบ เอาแต่ได้"

2 เรื่องการขอเงินอีกฝ่าย ไม่ว่า ภรรยาขอสามี หรือ สามีขอภรรยา นั้น ต้องมองให้ละเอียด และ มองอย่างมีคุณธรรม
- เมื่อแต่งงานกันแล้ว พ่อแม่ของแต่ละฝั่งก็เสมือนพ่อแม่ของเรา ที่พึงให้ความเคารพนับถือ ช่วยเหลือดูแลอย่างเหมาะสม
- พ่อแม่ของใคร ก็เป็น ความรับผิดชอบของฝ่ายนั้นเป็นหลัก ทรัพย์สินเงินทองของฝ่ายไหนก็เป็นของฝ่ายนั้น ไม่ควรไปยุ่มย่ามยุ่งเกี่ยว โดยเฉพาะหากเขามีพี่น้อง
- สามีภรรยา ถ้าต่างคนต่างทำงาน ก็ควรจัดสรรระบบการเงินกันให้ดี ส่วนไหนเป็นส่วนที่ต้องช่วยกันก่อร่างสร้างตัว ส่วนไหนใช้ดูแลลูก ส่วนไหนเป็นการใช้ส่วนตัว (ในมุมนี้ถาม จขกท กลับว่า สมมติกลับกัน จขกท เป็นฝ่ายชาย แล้วอีกฝ่ายเอาเงินไปหมด ไปให้พ่อแม่ ตัว จขกท เองจะคิดอย่างไร? พ่อแม่ จขกท จะคิดอย่างไร?)

= = = = = = = = = = =
ส่วนตัว ผมกับแฟน ต่างคนต่างทำงานต่างมีรายได้ ต่างคนต่างมี พ่อแม่
- เงินกระเป๋าใครกระเป่ามัน
- รายจ่ายที่ใช้ร่วมกัน ก็ตกลงแบ่งหน้าที่กันรับผิดชอบ
- การดูแลพ่อแม่ ก็ส่วนใครส่วนมัน และ พ่อแม่ของแต่ละฝ่าย ไม่เคยร้องขอเงินจากลูก แถมที่ให้ ๆ ไป ก็ไม่อยากจะรับ และ รับไปก็จะเก็บเอาไว้หวังว่าจะคืนให้เราเสียมากกว่า (จนต้องบอกว่า รับไปและใช้นะ ถ้าจำเป็น เพราะ พ่อแม่ก็เหมือนเป็นนาบุญของลูก ให้ลูกได้ทำนาบุญด้วยนะ)
- และพ่อแม่ แต่ละ ฝ่าย ก็ไม่ยุ่มย่ามเรื่องของแต่ละฝ่าย ไม่เจ้ากี้เจ้าการ
- การแบ่งเวลา ไปดูแลพ่อแม่แต่ละฝ่าย ก็สลับกันไปด้วยกัน ตามเหมาะสม เดือนนี้ไปบ้านนั้น เดือนนั้นไปบ้านนี้
พอแต่ละฝ่ายไม่คิดเอาเปรียบกัน ก็อยู่กันแบบสบายใจ

สุดท้าย คือ มันไม่มีสูตรตายตัว ถ้าครอบครัวไหนแล้วแบบไหนแล้ว สบายใจ สบายตัว ก็ทำไป แต่ถ้า ทำแล้วไม่สบายใจ ไม่สบายตัว ก็ควรปรับ

คิดในทางกลับกันนะคะ ถ้าสามีคุณขอเงินคุณเอาไปให้พ่อแม่เขาบ้างล่ะ คุณจะว่ายังไง

พ่อแม่ฝ่ายหญิงชอบอ้างว่าเลี้ยงลูกมาจนโต มีค่าใช้จ่ายนู่นนี่นั่น ฝ่ายชายต้องตอบแทน
เอ้า พ่อแม่ฝ่ายชายเค้าก็เลี้ยงลูกมา มีค่าใช้จ่ายเหมือนกันนี่ค่ะ ไม่ได้กินลมกินอากาศแล้วโตได้เองซะเมื่อไร
แนวความคิดเอาเปรียบเป็นแก่ได้แบบนี้ มองยังไงก็ไม่ถูกต้อง

ตอนเด็กบ้านเราจนมาก แม่เราไม่เคยสอนให้ขอเงินใครเลยค่ะ ไม่เคยสอนให้หวังพึ่งใคร
สอนแค่เราต้องเรียนให้จบ เราต้องมีความรู้ติดตัว จะได้หาเลี้ยงตัวเองได้ในอนาคต ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
ไม่เคยสอนว่าเราต้องหาสามีรวยๆ ไม่เคยสอนให้ไปขอเงินคนอื่นใช้