มุมหนึ่งรัฐต้องการให้ประชาชนมีความมั่นคงในชีวิต จึงสอดแทรกเรื่องค่านิยมประหยัดเก็บออม ไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยลงในระบบการศึกษา

แต่อีกมุมหนึ่ง รัฐก็ต้องการให้มีเงินหมุนเวียนในระบบเศรษฐกิจมากๆ จึงต้องกระตุ้นให้คนบริโภคกันเยอะๆ ถ้า ณ ขณะนั้นเงินของปัจเจกชนคนใดคนหนึ่งยังไม่พอก็ส่งเสริมให้มีหนี้สินผ่านช่องทางต่างๆ ทั้งการกู้เงินโดยตรงและการสร้างระบบผ่อนสินค้าต่างๆ เอาของไปใช้ก่อนแล้วทยอยจ่ายทีหลัง

รู้สึกว่า 2 อย่างนี้มันขัดกันเองไหมครับ?

TonyMao_NK51 ( ใช้แทนอมยิ้มที่ถูกแบน )