ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ เหนื่อยท้อ กำลังใจไม่เคยมี จากครอบครัว มีแต่อยากได้หน้าได้ตา ไห้เราเรียนสูง เพื่อเอาหน้าเอาตาให้เขา แต่เราไม่เตยได้อะไรเลย ความสุข ของขวัญ รางวัล โครตท้อ เกิดมาก็จะไม่มีใครเอาอยู่เเล้ว แม่ก็ทิ้ง พ่อก้ไม่สนใจ เลี้ยงเราด้วยเงิน ความรักไม่เคยได้ ไปไหนก้ไม่ได้ โดนว่า น้องเราได้ทุกอย่าง เรียนก็ไม่เรียน ของที่เราได้มามันก็แย่งไปหมดทุกอย่าง ทำไมว่ะ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ อยากตายๆ โดนน้องทำร้ายร่างกายมาตลอด จนตอนนี้อายุ 19 แล้วก็หนีไม่พ้น จะให้ทำไง คนในบ้านก็คอบซ้ำเติม จะอยู่ไปทำไมอะ ไม่มีใครต้องการ ไปนอนที่อื่นก้ไม่ได้ เพราะเป็นผญ.เหนื่อยมาก ทำทุกอย่าง ไม่เคยได้ดีสักครั้ง จะเกิดมาทำไมว่ะ โดนดูถูกนินทาสารพัด หน้าอย่างกูนี่หรอจะมีปัญญานู่นนี่นั่น เหนื่อยเว้ย กูท้อ กูต้องการกำลังใจ ไม่ใช่คำด่า การทำลายทุกอย่าง ว่ากูขี้เกียจ ตอนกูทำไมไม่เอามาพูด เรียนทุกอย่าง อยากไห้เรียนอะไรก้เรียนไห้ อยากมีหน้ามีตากุก้ทำไห้ทุกอย่างอะ จะเอาอะไรกับชีวิตกูอีก กูท้ออะ ไม่เคยมีกำลังใจ จะไปไหนกูต้องโกหก โตแล้วกูก็มีสังคมคำว่าเพื่อนเหมือนกัน จะไห้อยู่แต่บ้านแต่ห้อง จนกูจะบ้าตายอยู่แล้ว ความสุขไม่เคยมี กูเครียดกับทุกอย่าง พยายามทำไห้พวกทุกอย่าง แล้วทำไมว่ะ ทำไมต้องแบบนี้ กูรู้ว่ากูเป็นผญ.คนนึ่ง ทุกคนคิดว่ากูดูแลตัวเองไม่ได้ กูอยากจะบอกกูอยู่ได้ ไห้กูได้ไปเรียนรู้ชีวิตข้างนอกบ้างเถอะ ได้ทุกอย่างที่ต้องการ จะเอาอะไรจากกูอีก ความสุขเคยมีไหม บางทีกูอิจฉาคนอื่นนะที่เขามีความสุข มีพ่อ มีแม่ วันพ่อวันแม่กูกูต้องยืมพ่อแม่เพื่อน รู้ไหมกูอายแค่ไหนอะ ไม่มีพ่อแม่ บางคนก็พูดพ่อแม่ไม่เอาก็ควรพิจารณาตัวเอง ทุกคำพูดกูจำได้หมดอะ กูพยายามไม่คิดไม่ อะไรทั้งนั้น กูต้องการความรักความอบอุ่น พวกก็รู้กูเป็นโรคซึมเศร้าเพราะแม่ แม่ทิ้งกู แล้วไม่กลับมาหากู ไม่มีใครรักกูเลย