ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยค่ะ ว่าเรากะเเฟนคบกันมา3ปีเเล้ว ตลอดเวลาก็อยู่บ้านเดียวกันใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันตามปกติ
เเต่ก่อนหน้าที่เราจะคบกับเเฟน แฟนเคยบอกว่า "เพื่อน" สำหรับเค้าสำคัญมาก ตายเเทนกันได้เค้ารักเพื่อนมากคบกันมานาน บลาๆๆๆ
ตอนเเรกเราก็นึกว่าไม่มีอะไรคนเราก็ต้องมีเพื่อนตายเพื่อนรักแบบทั่วๆไป เราก็มีเหมือนกันก็เฉยๆ
พออยู่ๆกันมาเรื่อยๆจนเรามีลูกด้วยกันเเล้วค่ะ เเฟนกลับกลายเป็นมีกิจกรรมกับเพื่นอมากขึ้นมากจนทุกวัน
ถามหน่อยได้ไหมค่ะ ว่าคนที่มีครอบครัวเเล้วมีลูกเล็กๆน่ารักๆเนี่ยหลังเลิกงานกลับมาเหนื่อยๆเข้าบ้านเจอหน้าลูกเเล้ว
ยังอยากออกไปหาเพื่อนไปสังสรรค์กันอีกหรอค้ะ ? เเฟนเราเป็นค่ะ บ่นกลับมาจากงานบอกว่าเหนื่อย เเต่เพื่อนโทมาปุ๊บออกไปปั๊บ
ไม่ว่าเพื่อนจะชวนไปไหนกี่โมงกี่ยามไม่สสนใจ ไปได้ทุกเมื่อ
ผิดกับเราเเละลูกเวลาอยากไปไหนชวนไปบอกเหนื่อยทำงานกลับทุกวันพอได้หยุดก็อยากอยู่บ้าน
ถามหน่อยว่าเป็นคุณจะน้อยใจไหมค่ะเมื่อเจอคำพูดเเบบนี้ เวลาอยากไปเที่ยวไหนขอไห้พาไปก็น้อยมากที่จะได้ไป
ต้องรอไห้เพื่อนเค้าชวนไปถึงจะไห้เราไปด้วย (เเบบเพื่อนเค้าอยากไปเที่ยวกะเเฟนเเล้วชวนเค้า
เค้าเลยมาชวนเรากับลูกไปค่ะ เเบบนั้นถึงจะได้ไปไหน) เเต่คนที่มีครอบครัวเเล้วน่าจะเข้าใจความรู้สึกตรงนี้นะค้ะ
ว่าเราก็อยากมีเวลาส่วนตัวที่เป็นครอบครัวค้ะไปไหนมาไหนพร้อมน่าพร้อมตาเราเเค่ครอบครัวพ่อเเม่ลูก เเต่เค้าไม่เคยคิด
คิดเเต่จะไปกับเพื่อน ทุกครั้งที่เราเห็นเวลาเค้าไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนเเล้วถ่ายรูปอัพลงเฟสบุ๊ค เค้าจะดูมีความสุขมาก
รอยยิ้ม เเววตาของเค้า เวลาไม่มีเรากับลูกดูสนุกสนานมากเลยค่ะ ในความสุขของเค้าเกิดขึ้นได้ตลอดเมื่อไม่มีเรากับลูกค่ะ
เวลาเราอยากไปไหนเพื่อนโทมาชวนไปเที่ยวบ้างกินข้าวกันบ้างขอออกไปไม่เคยได้ไปเลยค่ะ หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ไห้ไป
วันๆเอาเเต่เลี้ยงลูกอยู่บ้าน ไม่เคยได้ออกไปไหน จะไปทั้งทีก็ต้องไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนเค้า ต้องคอยวิ่งไล่จับลูกส่วนเค้าก็นั่งกินเหล้ากับเพื่อน
เราอยากตะโกนไส่หน้าเค้าเลยว่าเราเหนื่อย เราไม่ได้มีความสุขที่เรามาเพราะเค้าบอกไห้เรามาไม่มาก็ทะเลาะกัน
กูเกลียดเพื่อนที่ชอบชวนไปนั่งตามร้านเหล้า โดยที่ไม่คิดถึงความรู้สึกกูที่อยู่ที่บ้านกะลูก เพื่อนมีตวามคิดไหม
เคยเข้าใจความรู้สึกกูไหมว่ากูก็อยากมีเวลาส่วนตัวกะผั วกะลูกกูบ้างจะชวนทำเหี้ ยไรนักหนา -ทำคุวยไรนักเหล้าอะเเด กเเมร่งทุกวี่ทุกวัน
เราเหนื่อยเราเสียใจ เราท้อ เราไม่มีที่ระบายเราไม่มีที่ไปเราสงสารลูกเราเเค่อยากไห้ใครสักคนรู้ว่าเราคิดยังไงเราต้องการอะไร
เราเเค่อยากเป็นส่วนหนึ่งในความสุขนั้นๆของเเฟนเเต่มันไม่ไช่ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันมีเเต่คำพูดเเย่ๆด่าทอตะคอกไส่ ผิดนิดหน่อยก็ด่า
ไม่พอใจขวางหูขวางตาเค้าไปหมดไม่เหมือนเพื่อนเค้าดีทุกอย่างเข้าใจเค้าทุกอย่าง เราควรต้องทำยังไงเราหมดหนทางนอนร้องไห้เเทบทุกคืน
เคยรู้สึกว่าเราไม่ไช่ "ความสุข" ของเเฟนไหมค้ะ?
เเต่ก่อนหน้าที่เราจะคบกับเเฟน แฟนเคยบอกว่า "เพื่อน" สำหรับเค้าสำคัญมาก ตายเเทนกันได้เค้ารักเพื่อนมากคบกันมานาน บลาๆๆๆ
ตอนเเรกเราก็นึกว่าไม่มีอะไรคนเราก็ต้องมีเพื่อนตายเพื่อนรักแบบทั่วๆไป เราก็มีเหมือนกันก็เฉยๆ
พออยู่ๆกันมาเรื่อยๆจนเรามีลูกด้วยกันเเล้วค่ะ เเฟนกลับกลายเป็นมีกิจกรรมกับเพื่นอมากขึ้นมากจนทุกวัน
ถามหน่อยได้ไหมค่ะ ว่าคนที่มีครอบครัวเเล้วมีลูกเล็กๆน่ารักๆเนี่ยหลังเลิกงานกลับมาเหนื่อยๆเข้าบ้านเจอหน้าลูกเเล้ว
ยังอยากออกไปหาเพื่อนไปสังสรรค์กันอีกหรอค้ะ ? เเฟนเราเป็นค่ะ บ่นกลับมาจากงานบอกว่าเหนื่อย เเต่เพื่อนโทมาปุ๊บออกไปปั๊บ
ไม่ว่าเพื่อนจะชวนไปไหนกี่โมงกี่ยามไม่สสนใจ ไปได้ทุกเมื่อ
ผิดกับเราเเละลูกเวลาอยากไปไหนชวนไปบอกเหนื่อยทำงานกลับทุกวันพอได้หยุดก็อยากอยู่บ้าน
ถามหน่อยว่าเป็นคุณจะน้อยใจไหมค่ะเมื่อเจอคำพูดเเบบนี้ เวลาอยากไปเที่ยวไหนขอไห้พาไปก็น้อยมากที่จะได้ไป
ต้องรอไห้เพื่อนเค้าชวนไปถึงจะไห้เราไปด้วย (เเบบเพื่อนเค้าอยากไปเที่ยวกะเเฟนเเล้วชวนเค้า
เค้าเลยมาชวนเรากับลูกไปค่ะ เเบบนั้นถึงจะได้ไปไหน) เเต่คนที่มีครอบครัวเเล้วน่าจะเข้าใจความรู้สึกตรงนี้นะค้ะ
ว่าเราก็อยากมีเวลาส่วนตัวที่เป็นครอบครัวค้ะไปไหนมาไหนพร้อมน่าพร้อมตาเราเเค่ครอบครัวพ่อเเม่ลูก เเต่เค้าไม่เคยคิด
คิดเเต่จะไปกับเพื่อน ทุกครั้งที่เราเห็นเวลาเค้าไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนเเล้วถ่ายรูปอัพลงเฟสบุ๊ค เค้าจะดูมีความสุขมาก
รอยยิ้ม เเววตาของเค้า เวลาไม่มีเรากับลูกดูสนุกสนานมากเลยค่ะ ในความสุขของเค้าเกิดขึ้นได้ตลอดเมื่อไม่มีเรากับลูกค่ะ
เวลาเราอยากไปไหนเพื่อนโทมาชวนไปเที่ยวบ้างกินข้าวกันบ้างขอออกไปไม่เคยได้ไปเลยค่ะ หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ไห้ไป
วันๆเอาเเต่เลี้ยงลูกอยู่บ้าน ไม่เคยได้ออกไปไหน จะไปทั้งทีก็ต้องไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนเค้า ต้องคอยวิ่งไล่จับลูกส่วนเค้าก็นั่งกินเหล้ากับเพื่อน
เราอยากตะโกนไส่หน้าเค้าเลยว่าเราเหนื่อย เราไม่ได้มีความสุขที่เรามาเพราะเค้าบอกไห้เรามาไม่มาก็ทะเลาะกัน
กูเกลียดเพื่อนที่ชอบชวนไปนั่งตามร้านเหล้า โดยที่ไม่คิดถึงความรู้สึกกูที่อยู่ที่บ้านกะลูก เพื่อนมีตวามคิดไหม
เคยเข้าใจความรู้สึกกูไหมว่ากูก็อยากมีเวลาส่วนตัวกะผั วกะลูกกูบ้างจะชวนทำเหี้ ยไรนักหนา -ทำคุวยไรนักเหล้าอะเเด กเเมร่งทุกวี่ทุกวัน
เราเหนื่อยเราเสียใจ เราท้อ เราไม่มีที่ระบายเราไม่มีที่ไปเราสงสารลูกเราเเค่อยากไห้ใครสักคนรู้ว่าเราคิดยังไงเราต้องการอะไร
เราเเค่อยากเป็นส่วนหนึ่งในความสุขนั้นๆของเเฟนเเต่มันไม่ไช่ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันมีเเต่คำพูดเเย่ๆด่าทอตะคอกไส่ ผิดนิดหน่อยก็ด่า
ไม่พอใจขวางหูขวางตาเค้าไปหมดไม่เหมือนเพื่อนเค้าดีทุกอย่างเข้าใจเค้าทุกอย่าง เราควรต้องทำยังไงเราหมดหนทางนอนร้องไห้เเทบทุกคืน