เหมือนเราไม่มีดีเลยสักอย่าง ทำตัวแย่ไปวันๆ ทำอะไรก็ไม่ได้ ไม่เป็นสักอย่าง คนรอบข้างก็กดดันไปหมด ทั้งครอบครัวและที่โรงเรียน บีบบังคับให้เราเป็นแบบนั้นแบบนี้  พอเราทำไม่ได้ ก็ว่าให้ เราเป็นบุคคลที่ถูกมองข้ามตลอด ไม่เคยมีค่าในสายตาเพื่อนๆ ลึกๆแล้วเราน้อยใจมาก แต่ก็เงียบ พูดอะไรไม่ได้ เพราะพูดออกไปก็ไม่มีใครฟัง คงจะเหมือนว่าเราพูดลอยๆ เมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่นๆแล้วเราไร้ค่ามาก ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม เคยคิดสั้นหลายครั้งแล้ว แต่ก็นึกถึงหน้าพ่อแม่แล้วมันทำไม่ลง  ครั้งนี้หนักที่สุด เราเสียความมั่นใจลงไปมาก ถึงคนอื่นจะไม่คิดอะไร แต่เราก็คิดมากคนเดียว การนำเสนองานหน้าชั้นเรียนมันทำให้เพื่อนในกลุ่มคะแนนตกเพราะเรา เราเกลียดการนำเสนองานหน้าชั้นเรียน เราไม่มั่นใจ  เราทำร้ายตัวเองหลายรอบ แต่มันก็ไม่ช่วยอะไร เมื่อวานเราร้องไห้หนักมาก มากซะจนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้ว ถึงอยู่ไปก็หนักแผ่นดินเปล่าๆ ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากออกไปเจอผู้คน ทุกคนอาจจะมองว่าเราโง่ เอ๋อ แต่รู้มั้ย มันทำให้เราทำร้ายตัวเองมากนักต่อนัก หาที่ระบายไม่ได้อีก เลยต้องเก็บไว้คนเดียว
พอเรามารู้ว่าคนอื่นไม่ได้คิดแบบเรา เพื่อนคนอื่นเขามองเราดีในสายตา เขาไม่ได้โทษเรา
เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย เราจะจัดการกับมันยังไง พยายามไม่คิดแล้วก็แล้ว มันอยากร้องไห้ตลอดเวลา เราควรทำไงดีคะ