นางแก้ววิ่งตามด้วยความรัก       จักแหล่นลืมฉันเสียเจียวหนอ
แคลงเรือนเพื่อนหรือจึงรื้ือรอ          ถัดหอเข้าไปหน่อยก็นั่นเองฯ
   ขุนแผนเหลียวมาเห็นหน้าแก้ว    เจ้าบอกแล้วไม่พิเคราะห์ให้เหมาะเหมง
เห็นช่องแล้วอย่าร้องให้ครื้นแครง    เกรงผิดจึงชะงักฉงนใจ
ดึกแล้วแก้วพี่ยังมินอน                  อย่าอาวรณ์เลยพี่ไม่ช้าได้
ว่าพลางพานางเข้าห้องใน             ปลอบให้นอนเหนือที่นอนน้อย
กอดประทับมิค่อยหลับลงเลยหนอ   ประคองคอเขยื้อนขยดถอย
เห็นหลับกลับขยิบกระปริบกระปรอย จนเหงื่อย้อยแล้วไม่หลับนอน