ผมเรียนอยุ่มัธยมปลายครับ ผมเป็นคนที่หน้าตาไม่ดีทั้งอ้วนดำแต่ผมเรียนพอไปได้ไม่ได้เก่งอะไร กับเพื่อนผมผุ้ชายหล่อมากไปไหนผุ้หญิงก้มองแต่มันเพราะมันหล่อมากแต่เรียนไม่เก่ง เรื่องมันมีอยุ่ว่า อาจารสั่งงานผุ้หญิงไว้ก่อนออกจากห้องและอาจารก้ไม่อยู่ ผมทำอยู่ไม่เข้าใจที่หนึ่งเลยเดินไปถามเพื่อนผุ้หญิงที่ฉลาด เขาคุยน้ำเสียงกับผมแบบไม่อยากคุยตอนผมเข้าไปถาม ผ่านมาซักพักไอ้เพื่อนผมที่มันหล่อเข้าไปถามตรงเดียวกับผมกับเธอคนเดิม แต่ที่นี้ผู้หญิงคนนั้นกลับพูดน้ำน้ำเสียงเปนกันเอง ทั้งๆที่ผมก้ค่อนข้างสนิดกับเธอ
และไม่ใช่แค่เพื่อนคนเดียวผมสังเกตกับทุกคนในห้องว่าพวกเขาปฎิบัติกับผมคนละอย่าง
ไม่ใช่เฉพาะเพื่อนกับคุณครูก้เช่นกันคุนครูเขาไม่สนใจในตัวผมทั้งๆที่ตั้งใจเรียน แต่กับสนใจเพื่อนผมมากกว่า ผมจะยกตัวอย่างเหตุการจริงนะครับ วันหนึ่งในคาบเขาผมตั้งใจเรียนวิชาเขามากแต่เพื่อนผมกับไม่ตั้งใจเรียนเวลาอาจารเดินมาสอนเขามักจะสอนเพื่อนผมแต่ไม่ค่อยจะมาสอนผมกันทั้งๆที่ผมเปนคนเรียกอาจารมาถามและพอสอนเพื่อนผมเสดเขาก้เดินไปโดยที่ไม่มามองผมและ
เดินไปนั้งที่โต๊ะบวกกับโอกาศทุกๆอย่างมันเข้ามาที่เพื่อนผมแต่ไม่เคยมาที่ผม คนในห้องเห็นผมเหมือนเปนตัวตลกทั้งๆที่ผมก้ช่วยงานทุกคน ใครมีปันหาผมก้ช่วยเตมที่แต่พอกลับกันเวลาผมมีปัญหากลับไม่มีใครเข้ามาช่วยเลยแม้แต่คนเดียว หรือมันเปนเพราะผมหน้าตาไม่ดีเหมือนเพื่อนของผม ผมจึงไม่เคยได้รับโอกาศที่ดีๆจากคนอื่น ผมอยากได้แนวทางในการใช้ชีวิตต่อไปจากสังคมแบบนี้ใครพอแนะนำให้บ้างครับ และทุกคนคิดยังไงเกี่ยวกับหารไม่เท่าเทียมกันของสังคมที่วัดกันด้วยหน้าตาบ้างครับ