สวัสดีค่ะฉันชื่อบัวคะฉันอายุ15ปีค่ะฉันเป็นลูกคนกลางมีพี่สาว1คนและน้องชายอีก1คนเพราะที่ฉันเป็นลูกคนกลางนั้นทำให้ทุกคนให้ความหวังไว้ที่ฉันคะแล้วเท่าที่ฉันจำความได้ฉันแทบจะนับความสุขตัวเองได้เลยคะคุณพ่อของฉันเป็นโรคซึมเศร้าค่ะทุกคนในบ้านพยายามทำให้ท่านมีความสุขพยายามทำให้ท่านไม่เครียดและตอนที่ฉัน7ขวบฉันเลยตัดสินใจบวชชีโกนหัวให้ค่ะตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าพ่อเป็นโรคซึมเศร้าใครๆถามว่าบวชทำไมก็ตอบว่าอยากบวชให้เลิกเหล้าฉันบวชภาคฤดูร้อนคะบวชแล้วสึกๆจนอายุ10ปีฉันตัดสินใจบวชเรียนและในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จค่ะพอเลิกเหล้าได้จริงๆแล้วตอนอายุ14ฉันเลยตัดสินใจอีกครั้งคือสึกค่ะเพราะมีปัญหากับที่บวชนิดหน่อยค่ะและพอฉันสึกมานิสัยฉันก็เปลี่ยนไปจากที่เป็นคนขยันก็กลายเป็นคนขี้เกียจจากคนที่ไม่เถียงพ่อแม่ก็เถียงพ่อแม่จากคนที่ร่าเริงก็กลายเป็นคนเก็บกดจากคนที่อยากได้อะไรก็อดทนก็กลายเป็นคนอยากได้อะไรก็ต้องได้และนั้นก็เป็นสาเหตุที่ฉันทำให้พ่อกลับมาเป็นแบบเดิมและแม่ก็ทำให้พ่ออารมณ์ดีขึ้นอีกครั้งจนวันแม่ที่12สิงหาคม2561แม่ฉันให้ไปอยุ่วัด3วันและที่นั้นก็มีจัดงานวันแม่มีพิธีกรคนหนึ่งมาพูดเรื่องเกียวกับแม่ฉันเลยเอาที่เค้าพูดมาทบทวนดูตัวเองว่าเราทำอะไรไว้กับพ่อแม่พอกลับมาถึงฉันก็พยายามปรับตัวใหม่ตื่นเช้าทำงานบ้านทุกอย่างและก็ออกจากโทรศัพท์ให้มากที่สุดแต่ก็ไม่รู้ทำไมวันนั้นพ่อกลับมาจากขายของก็เป็นเหมือนเดิมไม่รู้ท่านไปเจออะไรมาฉันก็อยากเข้าใจนะว่าโรคซึมเศร้าต้องเข้าใจเค้ามากแค่ไหนอยากรู้จะต้องลบล้างความผิดนั้นอย่างไง