สวัสดีคะ อยากจะแชร์ประสบการณ์ที่เรียกว่าเป็นอุทาหรสำหรับสาวๆ เลยก็ว่าได้คะ
เพราะอะไรหรอคะ ?
เป็นสาวเป็นแซ้กลับดึกๆดื่นๆได้ยังไง?
เรามักจะเจอคำถามแบบนี้บ่อยๆเสมอ กับสาวๆ
ใช่คะ! กลับบ้านดึกเพราะมั่วแต่เถลไถลจนรถหมดค่ะ
55555555
นี่โทรไปที่ท่ารถเลยนะค่ะ ป้าที่รับบอกอย่างเดียวคือ
ป้าคงรอไม่ได้นะลูก ลาก่อย555
โถ่ววว อีนี่จะร้องไห้ค่ะ คือน้ำตาซึมๆ
แต่เขาก็บอกมีอีกที่นึงนะหนูลองไปดูเผื่อจะมี

ขอแทนตัวเองว่า (เอ) นะคะ
คือเอ ตกรถแล้วก็เลยหาวิธีอื่นโดยการขึ้นรถเมล์
สายอื่นที่ใกล้บ้านเราที่สุดเพื่อที่จะไปต่อแท็กซี่ค่ะ
เอาจริงๆก็ดึกมากแล้วค่ะสำหรับเอแล้ว 4ทุ่มกว่าๆ
คือดึกมากก จนกลัวมากด้วยค่ะว่าจะไปต่อรถยังไงดี
เพราะไม่ชอบการนั่งแท็กซี่คนเดียวมากๆๆ
เอขึ้นไปบนรถเมล์ สีเหลืองที่อนุสาวรีย์สายนึงค่ะ
บอกเบอร์เลยละกัน รถเมล์สีเหลือง539ค่ะ แต่จำไม่ได้
คันไหน แต่จะจำคุณป้ากระเป๋ารถเมล์ และทุกคนเอาไว้อีกนานเลยค่ะ
พอขึ้นปุ๊บ เอก็จ่ายตัง ป้าถาม
: ลงไหน?
เอ : สายใต้ใหม่ค่ะ
: 17บาท
จ่ายเสร็จปุ๊ป
นั่งไปสักพักก็นึกขึ้นได้ว่า ไปลงศาลายาใกล้กว่าอีก
สะกิดป้า
เอ: ป้าค่ะๆ ผ่านตลาดพุทธ มั้ยค่ะ
ป้า: ผ่านๆ
เอ:งั้นลงตลาดพุทธค่ะ
ป้าทำหน้าสงสัย ? เอามาอีก4บาท
เอ: คือหนูตกรถอ่ะค่ะ ตอนแรกหนูว่าจะไปขึ้นรถตู้ที่สายใต้ใหม่แต่หนูว่าไปลงตลาดพุทธต่อแท้กซี่ดีกว่าค่ะ
ป้า: ไปลงอ้อมน้อยมั้ยใกล้กว่านะ
ป้าก็แนะนำไปว่าลงที่อ้อมน้อยนุ้นนั้นนี่ค่ะ
สักพักนี่ก็สะกิดอีก
เอ: ป้าคะแถวนั้นใกล้กว่าใช่มั้ยคะ ?
ป้า: อื้มม ใกล้กว่านะ ก็นครปฐมแล้วอ่ะ
เอ: (เนื่องจากบ้านอยู่แถวทางไปนครปฐมค่ะ) อ่อค่ะ
ป้า: จะไปไหน?
เอ: หนูจะไปนครปฐมค่ะ แต่ไม่ถึงนะคะประมาณสาย8
ป้า: แล้วจะไปยังไงป่านนี้รถหมดแล้ว
เอ: คิดว่าคงต้องแท็กซี่อ่ะค่ะ
ป้า : ระวังนะหนูอันตราย!!! ผู้หญิงคนเดียวด้วย
เอ: (กลัวววมากกกก จนน้องในกรุ้ปไลน์บอกให้ส่งทะเบียน รถแท้กซี่ให้ดูเลย)

นั่งไปสักพักก็ถึงสายใต้ละ
เราก็ไม่แน่ใจว่าจะลงดีมั้ย ก็เลยสะกิดป้าอีก (สะกิดจนแขนป้าถลอก)
เอ: ป้าค่ะ หนูลงนี่ดีมั้ยค่ะ เผื่อมีรถตู้
ป้า: อื้มม ป้าก็ไม่แน่ใจว่าจะหมดรึยัง? จะลงหรอ?
เอ: หนูก็ไม่รู้ค่ะ แต่ก็กลัวลงไปแล้วไม่มี
ลุงขับรถเมล์ : เห่ยย เคยเห็นมันมีอยู่นา 4 5ทุ่มอ่ะ
ป้า: (ป้าเปิดกระจก ตะโกนไปถามคนแถวนั้นให้)
       น้องๆ !!! มีรถตู้ไปนครปฐมอยู่มั้ย??
คนแถวนั้น: ไม่แน่ใจนะ คิดว่าไม่มีนะ น่าจะหมดแล้ว
ลุงขับรถเมล์ก็เลยเคลื่อนรถออกจากตรงนั้น
ยาวไปค่ะ !!!
อะลุงที่นั่งอีกฝั่งเริ่มเข้ามาช่วยค่ะ
ลุง: เคยเห็นรถที่มาจาก... จำไม่ได้ค่ะ เพราะไม่รู้จัก55
      แต่ไม่รู้มันหมดรึยังนะ
ป้า: หมดแล้วมั้ง
เริ่มมีพี่อีกคนเข้ามาค่ะนั่งอยู่ข้างหลัง เป็นพี่ผญ.ใส่แว่น
พี่ผญ.: ถ้าขึ้นแท็กซี่แล้วถ่ายรูปทะเบียนไปให้ที่บ้านดูสิ่
        อย่าขึ้นสีชมพูนะ ขึเนสีเขียวเหลืองดีกว่า
เอ:อ่อ ได้ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
ป้า: นี่จริงๆ ก็ว่าจะให้ลูกสาวขับรถไปส่งนะ
เอ: (ห๊าาา ป้าาาา เรานี่ขอบคุณแทบก้มลงกราบเลยป้ามีน้ำใจมากๆ)
ป้า: แต่กลัวลูกสาวกลับมาไม่เป็นละสิ่ยุ่งเลย
พี่ผญ : เออ อันตรายนะสมัยนี้
เอ( โหวว ทำไมทุกคนมีน้ำใจกับเราขนาดนี้)

ป้า: นี่ที่บ้านมีรถมั้ย? ให้ที่บ้านมารับมั้ย?
เอ:จริงๆก็มีนะค่ะ (ด้วยความไม่อยากโดนดุก็เลยไม่กล้าโทรไปกวน สุดท้ายก้ต้องโทรค่ะ)
จนได้บทสรุปมาว่า ที่บ้านออกมารับได้ค่ะ
เอ: ป้าค่ะ สรุปมีคนออกมารับแล้วนะค่ะ
พี่ผญ.: แล้วจะลงตรงไหน?
เอ:ตลาดพุทธค่ะ
ป้า: ป้ายหน้าแล้วนะ ให้ที่บ้านออกมารึยัง?
เอ: บอกแล้วค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
พี่ผญ.: ลงตรงนี้ก็มืดนะ
        ให้พี่ลงไปยืนรอเป็นเพื่อนมั้ย? เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับ
เอ: คือช็อกกกกมากก แบบบเห่ยพี่ไม่ต้องๆค่ะ ไม่เป็นไรค่ะเกรงใจขอบคุณมากๆๆๆๆๆค่ะ
ป้า: ตลาดพุทธจ่ะ!!!!
เอ:กราบทุกคนทั่วทิศ ก่อนขอบคุณป้าแบบใหญ่ๆ1ที

คือเราซาบซึ้งมากๆแบบคนไทยเรื่องน้ำใจนี่ที่1 จริงๆ
เราแบบจะร้องไห้ออกมาจริงๆนะ
ส่วนนึงก็รู้สึกผิดทำให้ที่บ้านต้องออกมาดึกๆเหมือนกัน
แต่อีกมุมมองทำให้เรารู้สึก ปลอดภัยที่สุดตอนอยู่บนรถเมล์คันนั้นจริงๆ
ทุกคนมีน้ำใจกลับเรามากๆ ซึ่งเราไม่เคยรู้จักกันเลย
แต่เราอยากบอกว่าเป็นผู้หญิง มันอันตรายจริงๆ
เราบอกที่บ้านเลย เราเข็ดจะรีบกลับเลย
นี่แค่คนบนรถยังเป็นห่วงขนาดนี้
เราว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่เป็นห่วงเรามากอีก10เท่าเลย

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและขอบคุณคนดีๆที่เจอค่ะ
ขอบคุณอีกครั้ง555555

หนูจะไม่กลับดึกอีกแล้วค่ะ!!!!!