สัปดาห์กว่าๆ ที่กระเป๋าหนังใส่หนังสือลูกชายหาย
มีแต่ปวดหัว ไหนจะเรื่องตามหากระเป๋าและคำพูดต่างๆ จากบุคลากรในโรงเรียน จนกระทั่งผู้ปกครองด้วยกันเอง
ลูกชายอยู่ป.6 เลิกเรียนก็วางกระเป๋าไว้หน้าตึกตามปกติ แต่ตอนเย็นจะกลับบ้าน หาไม่เจอ หายซะงั้น
ร้อนคนเป็นแม่อย่างเราต้องไปส่องไฟฉายตามหา วางผิดที่แล้วลืมไหม เพื่อนแหย่เล่นไปซ่อนหรือเปล่า หรืออาจจะมีคนหยิบติดไป หาหลายชม.ก็ไม่เจอ น้ำตาลูกผู้ชายก็มาจ้า ร้องสิจะเหลือเหรอ เราก็ได้แต่ปลอบใจ พรุ่งนี้เช้าคงมีมาคืนที่ป้อมยามเนอะ คืนแรกผ่านไป ลูกชายใจร้อนบอกแม่ไปแต่เช้าเถอะ หนูอยากได้กระเป๋าคืน แต่ก็ไม่มี  ไปแจ้งที่รร. บุคลากรกลับบอกว่าเด็กสะเพร่า ดูแลของไม่เป็น วางไม่เรียบร้อย ทำไมเราและลูกรู้สึกแย่กับคำพูดเหล่านี้ ทำไมเขาไม่โทษคนที่หยิบไปว่าสะเพร่าหยิบของคนอื่นไม่ดูให้ละเอียด เวลาเลิกเรียนนร.ก็มาวางหน้าตึกเป็นร้อยๆ และที่หนักกว่านั้น ไปพิมพ์ตามหากระเป๋าในไลน์รร. แต่กลับเป็นการตามหาที่ไม่น่าจะได้คืน ในข้อความที่พิมพ์ไปเป็นคำขู่จะเอาเรื่องต่างๆนาๆกับคนที่หยิบไปซึ่ง เราก็ไม่ได้บอกให้ไปพูดแบบนั้น และตอนนี้ กลายเป็นผปค.คนอื่นๆก็มาแซะว่ากระเป๋าคงแพงมาก