สวัสดีค่ะ เรารู้สึกว่าตัวเองกำลังพยายามจะเป็นซึมเศร้าค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ เรากำลังหาหมอปรึกษาโรคซึมเศร้าค่ะ ช่วง3-4เดือนมานี้เรามีอารมณ์เศร้ามากจากสิ่งกระตุ้นหลายๆอย่าง มันทำให้เราไม่มีความสุข เหมือนใช้ชีวิตให้ผ่านไปวันๆ ไม่อยากเจอคน ไม่อยากทำอะไร อยากนอนเฉยๆแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลไปเรื่อยๆ ถ้าไม่ติดว่าต้องไปเรียนหรือฝึกงานช่วงปิดเทอมเราอยากขังตัวเองอยู่ในห้องอย่างเดียวเลยค่ะ เราขาดแรงจูงใจรวมไปถึงความรับผิดชอบ เราออกจากสันทนาการที่รักมากเพราะไม่อยากไปซ้อม(แต่ก็มีเหตุผลอื่นด้วย) เราร้องไห้ง่าย หลับอยาก ฟุ้งซ่านก่อนนอน ฟังดูเหมือนจะเป็นอยู่บ้างใช่มั้ยคะ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ เราสามารถทำกิจกรรมที่ชอบจริงในพื้นที่ส่วนตัวได้ค่ะ คือ เราดูหนัง ฟังเพลง อ่านนิยายได้ในห้องนอนของตัวเอง เราออกข้างนอกได้ถ้ามันต้องออก เจอเพื่อนก็เฮฮาได้ตามปกติ แต่พอจะนอนก็จะวนเข้าลูปเดิม คือฟุ้งซ่าน เศร้าและร้องไห้ค่ะ เราเลยบอกแม่แล้วไปหาหมอ แต่หมอบอกเราไม่ได้เป็น กลายเป็นเรามีปัญหาในการจัดการอารมณ์และความรู้สึกแทน เราไม่สามารตัดความรู้สึกหรืออารมณ์ได้ค่ะ เวลาเราเศร้าหรือโกรธ เราจะเขวี้ยงของ จิก ข่วน ทุบหรือทึ้งหัวตัวเองเพื่อระบายอารมณ์ค่ะ เราเคยอยากกรีดข้อมือเพื่อเรียกร้องความสนใจด้วย เหตุการณ์คือตอนนั้นเราเสียใจเรื่องที่มหาลัย เราปรึกษาแม่แต่แม่มองว่ามันไม่ใช่ปัญหา แต่ความรู้สึกเรามันแย่ เลยกลายเป็นทะเลาะ เราเขี้ยงของแล้วหนีขึ้นห้อง แต่แม่ก็ยังทำไม่สนใจ เราเลยมีความคิดนั้นขึ้นมาค่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำ เอาตรงๆก็ยังไม่กล้านั่นแหละ หมอเลยวินิจฉัยว่าไม่เป็น ประเด็นคือเรารู้สึกว่าเราอยากให้หมอบอกว่าเป็นค่ะ เหมือนบ้าใช่มั้ยคะ แต่ที่เราอยากเป็นเพราะเราอยากให้แม่ฟังเรามากกว่านี้ค่ะ ไม่รู้สิคะ เราคิดว่าถ้าเราเป็นซึมเศร้าอย่างน้อยแม่น่าจะเปิดใจฟังเรามากขึ้น คือเราสนิทกับแม่นะคะ เพราะเรามีกันสองคน แต่อุปนิสัยแม่เราเป็นคนแกร่งค่ะ ไม่ค่อยยอมฟังในสิ่งที่ตัวเองมองว่าไม่ใช่ปัญหา เราเคยพยายามอธิบายให้แม่ยอมฟังเรามากกว่านี้ ก็หลังจากออกจากห้องหมอเลยค่ะ หมอบอกให้เรามาพูดกับแม่ มันจะช่วยเราได้มากขึ้น สรุปกลายเป็นทะเลาะเหมือนเดิมค่ะ ตอนนั้นเราร้องไห้หน้าห้องหมอเพราะน้อยใจแม่จนต้องเดินหนีมาที่ห้องน้ำแล้วก็เหมือนเดิมค่ะ เราทุบตัวเองอยู่ในนั้นแล้วนั่งร้องไห้จนแม่โทรตาม ตลอดทางกลับบ้านเราเดินเงียบๆไม่พูดกับแม่สักคำ เห็นสะพานลอยก็คิดนะคะ โดดไปเลยดีมั้ย แต่ก็ไม่ทำ ปอดเหมือนเดิม อ่านมาถึงตรงนี้คิดว่ายังไงคะ เราผิดปกติมั้ยคะที่อยากเป็น เริ่มแรกปัญหาเราไม่ได้เริ่มที่แม่ แต่ตอนนี้เราอยากเป็นซึมเศร้าเพราะอยากให้แม่สนใจไปแล้วค่ะ