ที่ว่าง - Pause (พ.ศ. 2539)
ผู้แต่ง พลกฤษณ์ วิริยานุภาพ (เอ) กีต้าร์



รัก ไม่ใช่การอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ทุกคนมีความฝันเป็นของตัวเอง มีสิ่งที่ตัวเองต้องการจะทำ
รักคือการเว้นที่ว่างระหว่างกันและกันไว้ เข้าใจกันและกัน ให้กำลังใจกันและกัน คอยดูแลกันและกัน
หากเราต้องละทิ้งความฝันของตัวเองหรือความฝันของคนรักของเราไป รักจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรัก...
และขอให้ความรักนั้น...
เป็นเสมือนห้วงสมุทรอันเคลื่อนไหวอยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเธอทั้งสอง

จงเติมถ้วยของกันและกัน...
แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กัน...
แต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน

จงร้องและเริงรำด้วยกันและจงมีความบันเทิง
แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว
ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว
แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน

จงมอบดวงใจ แต่มิใช่ให้อีกฝ่ายหนึ่ง
เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้
และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่าใกล้กันนัก...
เพราะว่าเสาหินของวิหาร ก็ยืนอยู่ห่างกัน
และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันและกันได้
คาลิล ยิบราน

ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ