อายุ 21 น่ะแต่ตามหัวข้อค่ะ คือ เครียดมาก หลายเรื่อง เครียดจนบ้างทีก็คิดฆ่าตัวตาย แต่ก็รู้ค่ะว่ามันไม่มีอะไรดี เลยได้แค่คิด ไม่เคยจะทำจริงๆค่ะ
แต่บ้างทีก็เคยมีทำร้ายตัวเองบ้าง ทำลายข้าวของบ้าง ตั้งสติได้อีกทีก็ของเสียหายบ้็นรอยแผลบ้าง ช้ำบ้าง บ้างที ไม่ก็อยากร้องไห้ ไม่มีสาเหตุอะไร
หัวปวดบ่อยๆ พอตั้งสติได้ก็มานั่งพิมพ์ที่อ่านมานั้นแหละค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีสติเวลาโกรธด้วย อาการจะดีขึ้น มีสติเมื่อได้อยู่คนเดียว ทำในสิ่งที่ชอบโดยไม่มีใครรบกวน ในเวลานานๆ แต่ถ้าในขณะที่อารมณ์ยังไม่ดีขึ้นแต่มีคนมารบกวนจะรู้สึกตัวเองเลยว่า หงุดหงิด รำคาญ ปวดหัว พอนั่งเงียบๆสักพัก รึได้ระบาย บ้างทีก็ร้องไห้ ตะโกน มือกำอะไรบ้างอย่างมือต่อยอะไรสักอย่างที่ไม่ได้นิ่ม แต่ ก็ไม่ได้แข็งจนทำให้มีแผล อาการก็ดีขึ้น อาการบ้างอย่างก็เคยเล่าให้เพื่อนฟัง แค่บ้างอย่างที่ไม่รุนแรงมาก เพื่อนก็รับได้ แต่เพื่อนก็บ้างน่ากลัวเวลาโกรธ ทุกวันนี้เลยคบเพื่อนที่คุยทุดเรื่องแค่ไม่กี่คน บ้างคนก็แค่รู้จัก แต่ไม่กล้าจะสนิทกับใครเพราะกลัว ควบคุมตัวเองไม่ได้ จนทำพฤติกรรมแบบนี้จนเพื่อนกลัว
...นั้นแหละค่ะ ควารทำไงดีคะ มันคือ อะไร ตัวเองก็ไม่เข้าใจเลยค่ะ ว่าต้องอยู่ยัง บ้างทีถ้าอยู่ในที่ที่มีคนเยอะๆก็พยายามอดทนมาก แต่พออยู่คนเดียวอาการก็จะมีอื่น ปวดหัวอีก ยิ่งถ้าอยู่คนเดียวแล้วมีคนมารบกวนก็จะยิ่งเครียดปวดหัวไม่มีสาเหต แล้วยิ่งเพื่อนบ้านข้างๆตอนนี้มีเด็กอายุประมาณ 3-8 ปี เด็กผช. เล่นของเล่นบ้างร้องไห้บ้าง (ข้างบ้านที่ว่าเขามีลูกมากกว่า 1 คนน่ะ) เสียงดังมาก ซนมากๆๆ ไม่ได้เวอร์ ยิ่งวันไหนที่ทำงานอยู่บ้านแล้วตรงกับวันที่เด็กนั้นไม่ไปเรียน ทำงานอะไรไม่ได้เลยค่ะ แล้วช่วงนี้ก็พึ่งมามีก่อสร้างแถวๆบ้านอีก ยิ่งเหมือนรบกวนให้ตัวเราเองรู้สึกโกรธ รำคาญ หงุหงิด บอกไม่ถูกเลย บ้างทีก็เลยเปิดเพลงดังๆรึเปิดหนังกลบเสียงพวกนนั้น
ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆค่ะ ??

แท็กผิด ขออภัยล่วงหน้าค่ะ ^^