คือว่าผมชอบเพื่อนคนนึงมา 2 ปีแล้ว
บางครั้งที่เขาไม่มีใครอยู่ด้วย ผมก็อยู่ด้วยจนถึงทุ่ม 2ทุ่ม แล้วเขาก็จะเล่าเรื่องของคนที่เขาชอบ ผมก็เป็นผู้รับฟังที่ดี แล้วก็ให้คำปรึกษาเป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่ง คนที่เพื่อนผมชอบเขาทักมา ผมขออนุญาตใช้คำหยาบนะคับ ผมจะเล่าแบบ เป็นข้อความนะคับ
เพื่อน: กูมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง แต่รู้กันแค่ 2 คน
ผม: งั้นออกมาหน้าห้อง
เพื่อน: กูจะเล่าแบบยาวๆเลยนะ
ผม: เค ได้
เพื่อน: คือตอนนั้นอะ คนที่กูชอบทักมา แล้วบอกว่า "มาหาหน่อย คิดถึงอยากกอด" แล้วกูก็บอกเห้ยได้ไงเรายังไม่ได้เป็นไรกันเลย
ผมขอยกตัวอย่างให้คนที่เพื่อนผมชอบชื่อ เอ นะคับ
-เอ: เออ มาเหอะน่า
-เพื่อน: ได้ๆ รอแปปนึง
แล้วเพื่อนผมก็ไปหา
-เพื่อน: ไหนมีไร
-เอ: อยากกอดพอดีเลยมาให้กอดหน่อย
-เพื่อน: ได้ไงเรายังไม่ได้เป็นไรกันเลยนะ
-เอ: เออน่า นิดเดียวไม่เป็นไรหรอก
-เพื่อน: แต่เรายังไม่ได้เป็นไรกันเลยนะ
แล้วคนที่เพื่อนผมชอบก็ดึงเพื่อนผมไปกอดแต่ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์เพราะเพื่อนผมไปคนเดียว
แล้ว เอ ก็ดึงเพื่อนผมไปกอด
เพื่อน: กอดมันอุ่นมากอะ (ผมได้ยินคำนี้น้ำตาผมไหลเลยคับ)
ผม: แล้วมันทำยังไงต่อ
เพื่อน: หลังจากกอดเสร็จ มันก็บอกขอจูบหน่อย
-เพื่อน: เห้ย! มันจะมากเกินไปแล้วนะ
-เอ: เออน่านิดเดียวไม่มีใครรู้หรอก (ก็ผมนี่ไงที่รู้และเจ็บมาก)
หลังจากนั้น เพื่อนผมก็สะดุดอะไรไม่รู้ล้ม
เพื่อน: แล้วมันก็อุ้มกูขึ้นมา แล้วบอกว่า
-เอ: ตูดใหณ่ดีนะ
แล้วพยายามจะจูบ
ผม: พอเถอะกูทนฟังไม่ได้แล้ว น้ำตากูไปไหลแล้ว
เพื่อน: ทนฟังอีกนิดนะ จะจบละ
ผม: แต่นี่มันเกินไปแล้วนะเว้ย คิดมั่งมั้ยว่ากูเป็นห่วงมาก ไปให้มันทำอย่างงี้แล้วคนที่เป็นห่วงเขาจะคิดยังไง(ก็ผมนี่แหละที่เป็นห่วง)
เพื่อน: กู ขอโทษ
ผม: ขอโทษกูแล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นมั้ย เรื่องมันเริ่มไปแล้ว แล้วถ้าเกิดโดนมันชืนใจมาทำยังไง แล้วมงคิดว่ามันจะรับผิดชอบหรอ
เพื่อน: ก็มันยังไม่ถึงขั้นนั้นนิ่!
ผม: ถ้ามันถึงขั้นนั้นล่ะคิดว่ามันจะหยุดหรอ!
เพื่อน: กู ขอโทษ ตอนนั้นกูไม่รู้จะทำยังไง หลังจากที่มันอุ้มกูอะก็ก็ดิ้นแล้วหลุดมา แล้วเดินหนี
ผม: อย่าไปหามันอีกนะ! ไปไหนเอาเพื่อนไปด้วย
เพื่อน: กูโตแล้วกูไปไหนเองได้
ผม: ถ้าจะคิดอย่างงี้กูขอบอกอย่างนึงนะ "ถ้าวันไหนที่มันเกิดขึ้นจริง อย่ามาโทษกูว่ากูไม่บอก"
เพื่อน: เออ! แล้วแต่ (แล้วก็ร้องไห้)
ผมเลยจับมือเพื่อนผมแล้วบอกว่า
ผม: กู ขอโทษที่ด่านะ ไท่ร้องๆ โอ๋เอ๋ๆ ที่กูด่าเพราะกูเป็นห่วง
เพื่อน: เออๆ ไม่เป็นไรกูเข้าใจ
ผมก็พาเพื่อนผมเข้าห้องเรียนจตามปกติ
หลังจากนั้นผมไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง เขาจะรู้ว่าผมชอบเขารึเปล่า ผมแสดงอาการขนาดนั้นแล้วเขาจะรู้มั้ย ผมควรบอกไปตรงๆว่าชอบ หรือ อยู่แบบเพื่อนอะดีแล้ว ใครที่อ่านจบก็ช่วยบอกผมทีคับ ว่าผมควรทำยังไงดี
ผมชอบเพื่อนคนนึงแต่ไม่กล้าบอกอะคับ ทำไงดี
บางครั้งที่เขาไม่มีใครอยู่ด้วย ผมก็อยู่ด้วยจนถึงทุ่ม 2ทุ่ม แล้วเขาก็จะเล่าเรื่องของคนที่เขาชอบ ผมก็เป็นผู้รับฟังที่ดี แล้วก็ให้คำปรึกษาเป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่ง คนที่เพื่อนผมชอบเขาทักมา ผมขออนุญาตใช้คำหยาบนะคับ ผมจะเล่าแบบ เป็นข้อความนะคับ
เพื่อน: กูมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง แต่รู้กันแค่ 2 คน
ผม: งั้นออกมาหน้าห้อง
เพื่อน: กูจะเล่าแบบยาวๆเลยนะ
ผม: เค ได้
เพื่อน: คือตอนนั้นอะ คนที่กูชอบทักมา แล้วบอกว่า "มาหาหน่อย คิดถึงอยากกอด" แล้วกูก็บอกเห้ยได้ไงเรายังไม่ได้เป็นไรกันเลย
ผมขอยกตัวอย่างให้คนที่เพื่อนผมชอบชื่อ เอ นะคับ
-เอ: เออ มาเหอะน่า
-เพื่อน: ได้ๆ รอแปปนึง
แล้วเพื่อนผมก็ไปหา
-เพื่อน: ไหนมีไร
-เอ: อยากกอดพอดีเลยมาให้กอดหน่อย
-เพื่อน: ได้ไงเรายังไม่ได้เป็นไรกันเลยนะ
-เอ: เออน่า นิดเดียวไม่เป็นไรหรอก
-เพื่อน: แต่เรายังไม่ได้เป็นไรกันเลยนะ
แล้วคนที่เพื่อนผมชอบก็ดึงเพื่อนผมไปกอดแต่ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์เพราะเพื่อนผมไปคนเดียว
แล้ว เอ ก็ดึงเพื่อนผมไปกอด
เพื่อน: กอดมันอุ่นมากอะ (ผมได้ยินคำนี้น้ำตาผมไหลเลยคับ)
ผม: แล้วมันทำยังไงต่อ
เพื่อน: หลังจากกอดเสร็จ มันก็บอกขอจูบหน่อย
-เพื่อน: เห้ย! มันจะมากเกินไปแล้วนะ
-เอ: เออน่านิดเดียวไม่มีใครรู้หรอก (ก็ผมนี่ไงที่รู้และเจ็บมาก)
หลังจากนั้น เพื่อนผมก็สะดุดอะไรไม่รู้ล้ม
เพื่อน: แล้วมันก็อุ้มกูขึ้นมา แล้วบอกว่า
-เอ: ตูดใหณ่ดีนะ
แล้วพยายามจะจูบ
ผม: พอเถอะกูทนฟังไม่ได้แล้ว น้ำตากูไปไหลแล้ว
เพื่อน: ทนฟังอีกนิดนะ จะจบละ
ผม: แต่นี่มันเกินไปแล้วนะเว้ย คิดมั่งมั้ยว่ากูเป็นห่วงมาก ไปให้มันทำอย่างงี้แล้วคนที่เป็นห่วงเขาจะคิดยังไง(ก็ผมนี่แหละที่เป็นห่วง)
เพื่อน: กู ขอโทษ
ผม: ขอโทษกูแล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นมั้ย เรื่องมันเริ่มไปแล้ว แล้วถ้าเกิดโดนมันชืนใจมาทำยังไง แล้วมงคิดว่ามันจะรับผิดชอบหรอ
เพื่อน: ก็มันยังไม่ถึงขั้นนั้นนิ่!
ผม: ถ้ามันถึงขั้นนั้นล่ะคิดว่ามันจะหยุดหรอ!
เพื่อน: กู ขอโทษ ตอนนั้นกูไม่รู้จะทำยังไง หลังจากที่มันอุ้มกูอะก็ก็ดิ้นแล้วหลุดมา แล้วเดินหนี
ผม: อย่าไปหามันอีกนะ! ไปไหนเอาเพื่อนไปด้วย
เพื่อน: กูโตแล้วกูไปไหนเองได้
ผม: ถ้าจะคิดอย่างงี้กูขอบอกอย่างนึงนะ "ถ้าวันไหนที่มันเกิดขึ้นจริง อย่ามาโทษกูว่ากูไม่บอก"
เพื่อน: เออ! แล้วแต่ (แล้วก็ร้องไห้)
ผมเลยจับมือเพื่อนผมแล้วบอกว่า
ผม: กู ขอโทษที่ด่านะ ไท่ร้องๆ โอ๋เอ๋ๆ ที่กูด่าเพราะกูเป็นห่วง
เพื่อน: เออๆ ไม่เป็นไรกูเข้าใจ
ผมก็พาเพื่อนผมเข้าห้องเรียนจตามปกติ
หลังจากนั้นผมไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง เขาจะรู้ว่าผมชอบเขารึเปล่า ผมแสดงอาการขนาดนั้นแล้วเขาจะรู้มั้ย ผมควรบอกไปตรงๆว่าชอบ หรือ อยู่แบบเพื่อนอะดีแล้ว ใครที่อ่านจบก็ช่วยบอกผมทีคับ ว่าผมควรทำยังไงดี