ดิฉันพึ่งเลิกกับสามีได้ไม่นานค่ะ แต่ดิฉันจำเป็นที่จะต้องอยู่บ้านเดียวกับเค้า เพราะพ่อแม่แฟนบอกดิฉันว่าเราก็อยู่ของเราไปไม่ต้องไปสนใจสามีเรา ให้เราเลี้ยงลูกของเราไปอย่าไปสนใจสามีเดี๋ยวพ่อกับแม่ก็จะช่วยเลี้ยงด้วย ให้เรานึกถึงแต่ลูกเรา ส่วนสามีดิฉันบางวันก็กลับบ้านบางวันก็ไม่กลับ แต่เค้าบอกเราว่าลูกเดี๋ยวเค้าจะช่วยเราเลี้ยง แต่ดิฉันก็คิดอยู่ในใจนะค่ะว่า ไม่มีทางช่วยดิฉันเลี้ยงหลอก ถ้าเค้ายังรักลูกดิฉันอยู่เค้าคงไม่เลิกกับดิฉันหลอกค่ะ
         สามีดิฉันขนาดบอกว่าเราเลิกกันเถอะ แล้วยังมีการมาบอกเราอีกนะว่า ถ้าเราใช่สำหรับเค้า เค้าก็อาจจะกลับมาหาเราก็ได้ แต่ตอนนี้คือความรู้สึกทุกอย่างมันแค่ไม่เหมือนเดิมเฉยๆค่ะ หรือเค้าไม่ได้รักเราเหมือนมะก่อนแล้วอะค่ะ ก่อนหน้านั้นที่เค้ายังไม่บอกเลิกเรา เป็นเพราะว่าเค้าสงสารเรามากกว่าเลยบอกเราแค่ว่าช่วงนี้เป็นอะไรไม่รุ้อยากอยู่คนเดียว แล้วก็ทิ้งให้เราอยู่คนเดียวหลายเดือนเลยทั้งๆที่เรายังท้องอยู่
         ที่ฉันยังต้องอยู่ไม่ใช่ดิฉันรอให้เค้ากับมาหาดิฉันนะค่ะ เพราะฉันไม่ใช่ของตายสำหรับเค้าอยู่แล้วค่ะ แต่ดิฉันแค่อยากให้ครอบครัวของดิฉันมีครบทุกคน พ่อ แม่ ลูก ดิฉันไม่อยากให้ลูกรู้สึกขาดใครไปเท่านั้นเองค่ะ แต่แค่ตอนนี้ดิฉันยังเข้มแข็งไม่พอเท่านั้นเอง เวลาเจอหน้าเค้ามันก็นึกถึงคำพูดที่เค้าพูดกับเราทุกอย่างเลยค่ะ มันทำให้เราเสียใจหนักมาก

**ดิฉันควรทำตัวยังไงดีค่ะ ถ้าต้องเจอหน้าเค้าทุกวัน เพราะคนที่เสียใจที่สุดก็คือตัวของดิฉันนี่แหละค่ะ**