สวัสดีครับ อันนี้เป็นกระทู้แรกของผมเลย ถ้าผิดพลาดอะไรตรงไหนไปต้องขอโทษไว้ตรงนี้ก่อนเลยนะครับ
ก่อนอื่นเลยขอกล่าวข้อมูลส่วนตัวเล็กน้อยเพื่อให้เข้าใจเรื่องที่จะปรึกษาได้เข้าใจได้ดียิ่งขึ้นนะครับ ผมอายุ 19 ปี (ใหล้จะ 20 แล้วครับ) เป็นเพศที่สามหรือไบนั่นแหละครับ
ปัญหาของผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเริ่มมาจากตอนไหนเหมือนกัน ขอเล่าเริ่มจากตอนที่คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องที่สุดแล้วกันนะครับ ช่วงประมาณปลายปี 60 ผมเรียนมหาลัยอยู่ต่างจังหวัดครับ แล้วคุณพ่อของผมเสียทำให้ผมต้องย้ายกลับมาเรียนที่กรุงเทพฯ (คณะมนุษย์เอกภาษาอังกฤษครับ) แล้วผมต้องปรับตัวเยอะมากเพราะเป็นการย้ายระหว่างเทอมทำให้ผมไม่สามารถเข้ากับเพื่อนๆ ที่มหาลัยได้เลยครับ คนอื่นเค้ามีเพื่อนจับกลุ่มกันไปตั้งแต่เทอมแรกแล้ว ผมย้ายมากลางเทอมทำให้เด๋อๆ ด๋าๆ พี่รหัสก็ไม่มี เพื่อนที่รู้จักก็ไม่มี นอกจากนั้นแล้วผมยังต้องเป็นเสาหลักของครอบครัวแทนคุณพ่อ เช่นขับรถพาคุณแม่ไปซื้อของมาขาย (คุณแม่ผมเป็นแม่ค้าครับ) ก็กลายเป็นว่าผมต้องไปเรียนด้วย ขับรถด้วย เสาร์อาทิตย์ก็ต้องพาคุณแม่กลับอยุธยาไปหาน้องและปู่ย่าครับ ซึ่งมันหนักมากๆ สำหรับผมในตอนนั้น คือในความคิดผม ผมอายุแค่ 20 ครอบครัวก็ไม่ได้พออยู่พอกินอะไร ทำให้ผมแบกรับเยอะมากกว่าเพื่อนๆ เยอะเลยครับทั้งภาระหน้าที่ ความคิด (ญาติๆ ผมบอกเสมอว่าคนที่ลำบากกว่าผมมีเยอะแยะ ผมก็เข้าใจนะครับแต่บางที่ก็น้อยใจในชะตาชีวิตเหมือนกัน 5555)
พอหลายๆ อย่างมารวมกันทำให้ตอนนั้นผมท้อมากเลยครับ สภาพจิตใจไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนแต่ก่อน คือตอนอายุแบบ 16-17 ไร้เงี่ย ผมร่าเริงมากเลยนะ ดีดแบบสุดขีดคลั่ง ไม่ได้อ่อนไหวง่ายอะไรขนาดนั้น แต่หลังจากพ่อเสียแล้วเหมือนมรสุมประมาณแสนลูกพัดเข้าหลังคาบ้านปลิว (ไม่รู้ว่าเวอร์ไปรึเปล่าสำหรับคนอื่น แต่ที่ผมเจอมาก็คิดว่ามันก็หนักอยู่)
ตอนนี้ผ่านมาประมาณเกือบจะครบปีแล้วหลังจากที่คุณพ่อผมเสีย ผมซิ่วไปเรียนปีหนึ่งใหม่หลังจากเจออะไรมาค่อนข้างหนักสำหรับจิตใจผม เข้าเรื่องตามหัวข้อกระทู้เลยนะครับ คือประมาณสองสามเดือนที่ผ่านมานี้ผมรู้สึกเวลาผมดูหรือฟังอะไร ผมมักจะอินกับสิ่งๆ นั้นมากๆ ครับ ยกตัวอย่างเช่นละครบุพเพสันนิวาส เพลง ไอดอลเกาหลี K-Pop ซีรีย์ ฯลฯ อะไรเงี้ย คืออินมากๆ เลย แรกๆ ก็คิดว่าดีนะครับ แบบมีอะไรให้ช่วยเยียวยาใจให้อารมณ์ดี แต่หลังๆ เหมือนแบบผมผูกตัวเองกับกับสิ่งที่ผมอินมากจนเกินไปจนผมดึงตัวเองกลับมาให้อยู่ในอารมณ์ปกติไม่ได้ เหมือนผมสูญเสียความเป็นตัวเองไปเลยครับ ยกตัวอย่างสิ่งที่ผมกำลังอินมากๆ ตอนนี้คือ ไอดอลเกาหลีวง Wanna One ครับ ผมพลาดคอนเสิร์ตที่น้องๆ จะมาไทยเร็วๆ นี้คือผมเก็บเงินบัตรคอนไม่ทัน แล้วอีกอย่างหนึ่งคือน้องๆ จะหมดสัญญาในสิ้นปีนี้แล้ว (สิ้นปีนี้ก็จะยุบวงแล้ว ผมเศร้ามากเลยครับ T-T) คือผมดูน้องๆ มาได้แค่ 2-3 อาทิตย์แต่ผมอินมากเลย สนุกเป็นยิ้มแก้มปริ เศร้าก็ร้องไห้จนแบบ คุณแม่หันมาถามว่าเป็นบ้ารึเปล่า ระหว่างขับรถไปซื้อของกับคุณแม่ก็ฟังเพลงน้องๆ อันเพลงเศร้าก็น้ำตาซึม คือผมเป็นหนักมากๆ อันนี้แค่เคสของ Wanna One นะครับ คือผมอินกับอีกหลายๆ อย่างมาก แล้วเป็นแบบนี้กับแทบทุกอย่างที่อิน ฟังเพลงที่ชอบ ถ้าเศร้าหน่อยก็จะปวดใจ เจ็บจนร้องไห้อะไรประมาณนั้นอะครับ (แต่มันไม่ส่งผลอะไรกับภาระหน้าที่ของผมนะครับ)
แล้วล่าสุด คือผมป่วย ผมก็ได้แต่นอนพะงาบๆ อยู่บนเตียง เปิดโทรศัพท์ดูนู่นนี่ที่ผมอินไปเรื่อย แล้วก็เหมือนเดิมครับคือร้องไห้ แล้วบวกกับป่วยด้วย ทำให้ตอนผมจะนอนผมไม่หลับครับ นอนร้องไห้ทั้งคืนกับแค่เรื่องที่อิน ไม่ได้พัดผ่อน ป่วยหนักกว่าเดิมผมเลยตัดสินใจมาตั้งกระทู้ขอคำปรึกษาครับ
สรุปนะครับ คือหลังจากคุณพ่อเสียผมเหมือนสุขภาพจิตแย่ลงเพราะผลกระทบจากการปรับตัวด้านต่างๆ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าส่งผลกระทบกับสิ่งที่ผมเป็นอยู่ในปัจจุบันมั้ยคือผมควบคุมอารมณ์ตัวเองให้สงบไม่ได้ครับ มีความสุขก็ยิ้มหัวเราะเป็นคนบ้า เศร้าก็ร้องทั้งคืนทั้งวัน คือผมควบคุม EQ ตัวเองไม่ได้เลยครับช่วงนี้ อารมณ์หลายอารมณ์ปั่นห่วนอยู่ในหัวทำให้ตอนนี้ผมทรมาณมากๆ เลย แต่ผมก็ไม่อยากจะละหรือเลิกดูหรือฟังสิ่งที่ผมชอบและอินอยู่ ผมควรทำยังไงดีครับ ควรฝึกสมาธิมั้ย ปรึกษาแพทย์หรืออาการแบบนี้เป็นกับทุกคนรึเปล่าครับ?
ปล.ปัญหาของผมอ่านดุแล้วมันไร้สาระมากเลยก็จริง แต่ตอนนี้มันส่งผลกับจิตใจผมมากๆ เลยครับ ช่วยผมทีครับ
อินกับอะไรบางอย่างมากเกินไปจนควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ควรทำไงดีครับ?
ก่อนอื่นเลยขอกล่าวข้อมูลส่วนตัวเล็กน้อยเพื่อให้เข้าใจเรื่องที่จะปรึกษาได้เข้าใจได้ดียิ่งขึ้นนะครับ ผมอายุ 19 ปี (ใหล้จะ 20 แล้วครับ) เป็นเพศที่สามหรือไบนั่นแหละครับ
ปัญหาของผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเริ่มมาจากตอนไหนเหมือนกัน ขอเล่าเริ่มจากตอนที่คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องที่สุดแล้วกันนะครับ ช่วงประมาณปลายปี 60 ผมเรียนมหาลัยอยู่ต่างจังหวัดครับ แล้วคุณพ่อของผมเสียทำให้ผมต้องย้ายกลับมาเรียนที่กรุงเทพฯ (คณะมนุษย์เอกภาษาอังกฤษครับ) แล้วผมต้องปรับตัวเยอะมากเพราะเป็นการย้ายระหว่างเทอมทำให้ผมไม่สามารถเข้ากับเพื่อนๆ ที่มหาลัยได้เลยครับ คนอื่นเค้ามีเพื่อนจับกลุ่มกันไปตั้งแต่เทอมแรกแล้ว ผมย้ายมากลางเทอมทำให้เด๋อๆ ด๋าๆ พี่รหัสก็ไม่มี เพื่อนที่รู้จักก็ไม่มี นอกจากนั้นแล้วผมยังต้องเป็นเสาหลักของครอบครัวแทนคุณพ่อ เช่นขับรถพาคุณแม่ไปซื้อของมาขาย (คุณแม่ผมเป็นแม่ค้าครับ) ก็กลายเป็นว่าผมต้องไปเรียนด้วย ขับรถด้วย เสาร์อาทิตย์ก็ต้องพาคุณแม่กลับอยุธยาไปหาน้องและปู่ย่าครับ ซึ่งมันหนักมากๆ สำหรับผมในตอนนั้น คือในความคิดผม ผมอายุแค่ 20 ครอบครัวก็ไม่ได้พออยู่พอกินอะไร ทำให้ผมแบกรับเยอะมากกว่าเพื่อนๆ เยอะเลยครับทั้งภาระหน้าที่ ความคิด (ญาติๆ ผมบอกเสมอว่าคนที่ลำบากกว่าผมมีเยอะแยะ ผมก็เข้าใจนะครับแต่บางที่ก็น้อยใจในชะตาชีวิตเหมือนกัน 5555)
พอหลายๆ อย่างมารวมกันทำให้ตอนนั้นผมท้อมากเลยครับ สภาพจิตใจไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนแต่ก่อน คือตอนอายุแบบ 16-17 ไร้เงี่ย ผมร่าเริงมากเลยนะ ดีดแบบสุดขีดคลั่ง ไม่ได้อ่อนไหวง่ายอะไรขนาดนั้น แต่หลังจากพ่อเสียแล้วเหมือนมรสุมประมาณแสนลูกพัดเข้าหลังคาบ้านปลิว (ไม่รู้ว่าเวอร์ไปรึเปล่าสำหรับคนอื่น แต่ที่ผมเจอมาก็คิดว่ามันก็หนักอยู่)
ตอนนี้ผ่านมาประมาณเกือบจะครบปีแล้วหลังจากที่คุณพ่อผมเสีย ผมซิ่วไปเรียนปีหนึ่งใหม่หลังจากเจออะไรมาค่อนข้างหนักสำหรับจิตใจผม เข้าเรื่องตามหัวข้อกระทู้เลยนะครับ คือประมาณสองสามเดือนที่ผ่านมานี้ผมรู้สึกเวลาผมดูหรือฟังอะไร ผมมักจะอินกับสิ่งๆ นั้นมากๆ ครับ ยกตัวอย่างเช่นละครบุพเพสันนิวาส เพลง ไอดอลเกาหลี K-Pop ซีรีย์ ฯลฯ อะไรเงี้ย คืออินมากๆ เลย แรกๆ ก็คิดว่าดีนะครับ แบบมีอะไรให้ช่วยเยียวยาใจให้อารมณ์ดี แต่หลังๆ เหมือนแบบผมผูกตัวเองกับกับสิ่งที่ผมอินมากจนเกินไปจนผมดึงตัวเองกลับมาให้อยู่ในอารมณ์ปกติไม่ได้ เหมือนผมสูญเสียความเป็นตัวเองไปเลยครับ ยกตัวอย่างสิ่งที่ผมกำลังอินมากๆ ตอนนี้คือ ไอดอลเกาหลีวง Wanna One ครับ ผมพลาดคอนเสิร์ตที่น้องๆ จะมาไทยเร็วๆ นี้คือผมเก็บเงินบัตรคอนไม่ทัน แล้วอีกอย่างหนึ่งคือน้องๆ จะหมดสัญญาในสิ้นปีนี้แล้ว (สิ้นปีนี้ก็จะยุบวงแล้ว ผมเศร้ามากเลยครับ T-T) คือผมดูน้องๆ มาได้แค่ 2-3 อาทิตย์แต่ผมอินมากเลย สนุกเป็นยิ้มแก้มปริ เศร้าก็ร้องไห้จนแบบ คุณแม่หันมาถามว่าเป็นบ้ารึเปล่า ระหว่างขับรถไปซื้อของกับคุณแม่ก็ฟังเพลงน้องๆ อันเพลงเศร้าก็น้ำตาซึม คือผมเป็นหนักมากๆ อันนี้แค่เคสของ Wanna One นะครับ คือผมอินกับอีกหลายๆ อย่างมาก แล้วเป็นแบบนี้กับแทบทุกอย่างที่อิน ฟังเพลงที่ชอบ ถ้าเศร้าหน่อยก็จะปวดใจ เจ็บจนร้องไห้อะไรประมาณนั้นอะครับ (แต่มันไม่ส่งผลอะไรกับภาระหน้าที่ของผมนะครับ)
แล้วล่าสุด คือผมป่วย ผมก็ได้แต่นอนพะงาบๆ อยู่บนเตียง เปิดโทรศัพท์ดูนู่นนี่ที่ผมอินไปเรื่อย แล้วก็เหมือนเดิมครับคือร้องไห้ แล้วบวกกับป่วยด้วย ทำให้ตอนผมจะนอนผมไม่หลับครับ นอนร้องไห้ทั้งคืนกับแค่เรื่องที่อิน ไม่ได้พัดผ่อน ป่วยหนักกว่าเดิมผมเลยตัดสินใจมาตั้งกระทู้ขอคำปรึกษาครับ
สรุปนะครับ คือหลังจากคุณพ่อเสียผมเหมือนสุขภาพจิตแย่ลงเพราะผลกระทบจากการปรับตัวด้านต่างๆ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าส่งผลกระทบกับสิ่งที่ผมเป็นอยู่ในปัจจุบันมั้ยคือผมควบคุมอารมณ์ตัวเองให้สงบไม่ได้ครับ มีความสุขก็ยิ้มหัวเราะเป็นคนบ้า เศร้าก็ร้องทั้งคืนทั้งวัน คือผมควบคุม EQ ตัวเองไม่ได้เลยครับช่วงนี้ อารมณ์หลายอารมณ์ปั่นห่วนอยู่ในหัวทำให้ตอนนี้ผมทรมาณมากๆ เลย แต่ผมก็ไม่อยากจะละหรือเลิกดูหรือฟังสิ่งที่ผมชอบและอินอยู่ ผมควรทำยังไงดีครับ ควรฝึกสมาธิมั้ย ปรึกษาแพทย์หรืออาการแบบนี้เป็นกับทุกคนรึเปล่าครับ?
ปล.ปัญหาของผมอ่านดุแล้วมันไร้สาระมากเลยก็จริง แต่ตอนนี้มันส่งผลกับจิตใจผมมากๆ เลยครับ ช่วยผมทีครับ