ติดตามรีวิวใหม่ๆ ก่อนใครได้ที่ : https://www.Facebook.com/23SCENES



feature  film, drama

เรื่อง: Burning (Lee Chang-dong, 2018)

คะแนน: 10/10

เรื่องราวของชายหนุ่มยากไร้ ผู้หวนมาสานสัมพันธ์กับหญิงสาวเพื่อนเก่า แต่ชีวิตของเขาต้องพลิกผันไปตลอดกาลเมื่อเธอชักนำบุรุษลึกลับอีกคนเข้ามา อันเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์แสนประหลาด-หลอกหลอน-ร้อนระอุ ระหว่างหนึ่งหญิง สองชาย และไฟที่แผดเผาทุกอย่าง!
.
ยอมใจในบทภาพยนตร์ของหนังเรื่องนี้ ที่มีลีลาการเล่าเรื่องที่โดดเด่นและดึงคนดูได้อยู่หมัด หนังค่อยๆ พาเราดำดิ่งสู่สภาวะกดดันของความสงสัย ที่เหมือนเราจะมีคำตอบอยู่แล้ว แต่เราก็ยังคาดหวังให้ตัวละครเจอคำตอบ เช่นเดียวกับที่ตัวละครต้องการคำตอบจริงๆ
.
งาน production และการคิด shot แต่ละครั้งคือสุดจริงๆ สวยและมีความหมายทั้งหมด ซาวด์ประกอบที่เร่งเร้าอารมณ์ทำออกมาได้ประทับใจมากๆ
.
ขอปรบมือและชื่นชม Yoo Ah-in, Steven Yeun และ Jeon Jong-seo ที่สามารถถ่ายทอดอารมณ์ตัวละครทุกตัวออกมาได้ทรงพลัง น่าหลงใหล และดึงคนดูได้อยู่หมัดจริงๆ กราบในความสามารถของทั้งสามคนเลย
.
“พอไม่มีน้ำตา ก็ไม่มีหลักฐานว่ามันคือความเศร้า” คือหนึ่งในมุมมองต่อสภาวะจิตใจที่น่าสนใจ อีกทั้งยังเป็นการพูดถึงชนชั้นทางสังคมและการเหยียดบางอย่างอีกด้วย เมื่อมันถูกพูดถึงโดย “ผู้ที่สูง” กว่า “ผู้ที่ต่ำ” นั่นจึงไม่แปลก หากมันจะมีความหมายโดยนัย ว่าเพราะฐานะเราอยู่สูงกว่า เราจึงไม่จำเป็นต้องเศร้า หรือร้องไห้ให้เสียเวลาอีกต่อไป ทั้งนี้ มันเป็นประโยคที่มีความหมายถึง การมีอยู่ของบางอย่าง เพื่อสื่อสารถึงบางสิ่งอีกที และหากไม่มีมันอยู่ นั่นอาจจะไม่มีสิ่งนั้นอยู่ก็ได้
.
“ฉันอยากหายไป ให้เหมือนว่าไม่เคยมีอยู่” เพราะสภาวะจิตใจข้างในมันบอบซ้ำจนเกินจะเยียวยา ถึงแม้ภายนอกจะฝืนยิ้มและสนุกกับชีวิตได้ดีแค่ไหน แต่ข้างในลึกๆ บาดแผลข้างในมันกำลังลุกลาม เหมือนกับเปลงเพลิงที่กำลังมอดไปเรื่อยๆ เช่นเดียวกัน ลึกๆ เราหลายๆ คนล้วนตามหาวิธีการที่จะหลุดพ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่เช่นเดียวกัน
.
ประเด็นชนชั้นทางสังคมและสิ่งที่ต้องแสวงหาเพื่อครอบครองเป็นอีกสิ่งที่น่าสนใจมากๆ หนังเล่าปัจจัยความเครียดของปุถุชนทั่วไปออกมาได้อย่างตรงไปตรงมา และใกล้ตัวเรามากเหลือเกิน รู้ตัวอีกที เราก็ไม่ต่างอะไรกับเหล่าตัวละครภายในเรื่อง ที่ต้องดิ้นรนและมองหาโอกาสไขว่คว้าอยู่เสมอ ยิ่งอะไรที่ได้มาง่าย เรายิ่งอยากได้มัน
.
Burning คือหนังที่เล่าความเป็นมนุษย์ออกมาได้ชัดเจนและใกล้ตัวมาก มันมากจนเราสัมผัสเกือบทุกอย่างในหนังได้ และเข้าใจมันได้อย่างง่ายดายจนแทบไม่ต้องใช้เวลาในการตีความอะไรเลยด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะทั้ง ความรัก การตกหลุมรัก รักแรกพบ ความคิดและสิ่งที่ต้องการของแต่ละคน ความจริงจังในมุมมองของตัวละครแต่ละตัว ต่อการใช้ชีวิตในแต่ละวัน
.
เพราะชีวิตคนเราก็เหมือนไฟ ที่เมื่อเริ่มต้นไหม้ มันก็จะมีช่วงเวลาที่สว่างสไวที่สุด และเมื่อถึงปลายทาง มันก็ต้องมอดดับไปเช่นเดียวกัน เราล้วนเป็นมือเพลิงที่วางเพลิงตัวเองด้วยกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเชื้อเพลิงของใครมันเยอะแค่ไหน และไฟที่โหมกระหน่ำนั้นรุนแรงแค่ไหน
.
Burning เป็นหนังเกาหลีเรื่องแรกที่เราหลงรักมากมายขนาดนี้ หลงรักทุกสิ่งทุกอย่างในหนัง ไม่ว่าจะทั้งการเล่าเรื่อง งาน production การใช้เพลงประกอบ วิธีการลำดับภาพ นักแสดง หรือแม้กระทั่งตอนจบของหนัง ซึ่งเอาเข้าจริงๆ แล้ว ถ้าหากใครที่มาดูเรื่องนี้ แล้วไม่สามารถตีความทั้งหมดในหนังได้ ให้ทำใจสบายๆ เพราะหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ไม่มีถูกไม่มีผิด สัญลักษณ์ทุกอย่าง หรือแม้กระทั่งวิธีการที่หนังเลือกให้จบ ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นเพราะประสบการณ์ส่วนตัวของผู้ชมทั้งนั้น แต่ละคนล้วนมีวิธีการตีความที่แตกต่างกัน ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่หนังดีๆ เรื่องหนึ่งพึงมี ท้ายที่สุดแล้ว Burning จะเป็นหนังที่มีเรื่องให้ถกเถียงไปได้อีกหลายวัน และการกลับมาดูหนังซ้ำในแต่ละรอบ การตีความและการเก็บรายละเอียดล้วนแล้วแต่แตกต่างกันแน่นอน