สวัสดีครับ กระทู้นี้ผมมีความหนักใจในการพิมพ์มาก เนื่องจากต้องตัดสินใจเลือกที่ทำงาน ผมไม่เคยหนักใจและพบเจอการที่ต้องตัดสินใจที่ลำบากขนาดนี้มาก่อนเลย เข้าเรื่องเลยแล้วกัน
ผมอายุ 21 ปี ทำงานเป็นพนักงานยกกระเป๋าของโรงแรมแห่งหนึ่งระดับ 4 ดาว ย่านถนนเพชรบุรี และไม่กี่วันที่แล้วผมได้รับสายโทรศัพท์จากฝ่ายบุคคลอีกโรงแรมหนึ่งระดับ 5 ดาว แถวสุขุมวิท ที่ผมได้ส่งประวัติไป โทรมานัดผมสัมภาษณ์งาน และผมก็ตอบตกลงไป แล้วพอถึงวันสัมภาษณ์ ผมก็ได้พูดคุยกับฝ่ายบุคคล และสัมภาษณ์กับหัวหน้าแผนกเป็นเวลาชั่วโมงนิดๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้หวังว่าจะได้งานที่นี่อะไรมาก แต่ก็อยากเข้าที่นี่เพราะเป็น 5 ดาว แต่มาเกิดความหวังเมื่อหัวหน้าแผนกที่สัมภาษณ์ผม เขาบอกว่ารอสัมภาษณ์กับผู้จัดการโรงแรมนะ เป็นชาวสวิสเซอร์แลนด์ ผมก็
"ห๊ะ!!! จริงหรอครับ?"
ตอนนั้นตกใจมาก เพราะว่าตำแหน่งที่ผมสมัครมันน่าจะตัดสินใจได้ตั้งแต่หัวหน้าแผนกแล้ว อาจจะไม่ต้องถึงผู้จัดการก็ได้ และผู้จัดการเป็นชาวต่างชาติด้วย แต่ผมไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรนะ เพราะมีเพื่อนชาวต่างชาติเยอะเหมือนกัน แต่ที่ตกใจคือต้องถึงผู้จัดการเลยหรือ แล้วก็ได้สัมภาษณ์กับชาวต่างชาติจริงๆ แล้วมันก็ผ่านไปด้วยดี แชะฝ่ายบุคคลก็ให้ผมนั่งรอ สักพักนึงหัวหน้าแผนกเดินเข้ามาหาผมและบอกว่า
"พี่สนใจที่จะเอาเราเข้าทีมพี่ เราอายุยังน้อย ที่นี่เหมาะที่จะเป็นที่ฝึกของเรา พี่คุยกับจีเอมแล้วว่าตกลงรับเราเข้ามา และพี่หวังว่าเราจะไม่ทำให้พี่ผิดหวังนะ"
ตอนนั้นผมดีใจมากที่ได้ยินแบบนี้ และก็ได้มาคุยสัญญาและสวัสดิการกับฝ่ายบุคคล แต่ยังไม่ได้เซ็นสัญญาในวันนั้น แต่นัดมาเซ็นอาทิตย์หน้า และผมก็กลับบ้าน และวันถัดมาผมได้บอกกับหัวหน้าแผนกผมทันที ว่าจะลาออก และเขาก็บอกผมว่า
''ถ้าเราคิดจะย้ายอ่ะ พี่อยากให้ไปโรงแรมที่เป็นเชนที่ใหญ่กว่านี้ แต่ถ้าเราจะออกพี่ก็ไม่ว่าอะไร''
ซึ่งผมจะบอกว่าเพื่อนร่วมงานปัจจุบันเป็นทีมที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ทำให้การตัดสินใจของผมยาก ประเด็นคือ ระดับของแขกที่เข้ามาพักทำให้ผมหมดกำลังใจในการทำงาน ผมก็ทำหน้าที่การบริการของผม แต่ทุกๆครั้งที่ทำไปก็ต้องการแค่ ''Thank you'' ก็แค่นั้น แต่หลายครั้งมันไม่มี ไม่มีเลย มันบั่นทอนความตั้งใจในการทำงานของเรานะ
นั่นคือเหตุผลหลัก และวันนี้ผมกำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่ทำงาน ลูกของเจ้าของโรงแรมเดินมาสะกิดไหล่ผม แล้วพูดว่า
''พี่กินข้าวเสร็จ หนูขอคุยด้วยหน่อยนะ''
และผมก็ได้นั่งประชันหน้ากับเธอ แล้วเธอก็อธิบายสิ่งต่างๆที่เธอจะทำในอนาคต เหมือนขายของ แต่ยังไม่มีสินค้ามาโชว์ และบอกผมว่าจะขึ้นเงินเดือนให้ผม และจำนวนของเงินนั้นมันก็เท่ากับที่ใหม่เลย เขาทำให้ผมลังเล << นี่เหตุผลที่สอง
และเหตุผลสุดท้าย คือ เพื่อนร่วมงานในทีมของผม เป็นทีมที่ดีมาก ทุกคนน่ารัก ทำให้ทำงานที่นี่อย่างมีความสุข และไม่ท้อ เพราะมีตัวอย่างที่ดี และผมลาออกด่วนเกินไป ทำให้พี่ๆเขาไม่มีเวลาหาคนใหม่ได้ทัน ตำแหน่งผมจะต้องมี 2 คน แต่ตอนนี้มีผมเหลือคนเดียว แล้วมาลาออกอย่างด่วนอีก ทำให้ผมรู้สึกผิดจริงๆ ที่ให้เวลาพวกพี่เขาน้อยเกินไปในการหาคนมาแทน
พวกคุณมีความคิดเห็นกันอย่างไรหรอครับ ความคิดของผมไม่สามารถทำให้ผมลาออกได้อย่างสบายใจเลย เลยอยากจะถามทุกคนที่ได้อ่านกระทู้นี้ว่า ผมควรจะคิดยังไง จะต้องมองยังไงกับเหตุการณ์ที่เผชิญอยู่ตอนนี้
การตัดสินใจในการเลือกที่ทำงานระหว่างเก่า-ใหม่
ผมอายุ 21 ปี ทำงานเป็นพนักงานยกกระเป๋าของโรงแรมแห่งหนึ่งระดับ 4 ดาว ย่านถนนเพชรบุรี และไม่กี่วันที่แล้วผมได้รับสายโทรศัพท์จากฝ่ายบุคคลอีกโรงแรมหนึ่งระดับ 5 ดาว แถวสุขุมวิท ที่ผมได้ส่งประวัติไป โทรมานัดผมสัมภาษณ์งาน และผมก็ตอบตกลงไป แล้วพอถึงวันสัมภาษณ์ ผมก็ได้พูดคุยกับฝ่ายบุคคล และสัมภาษณ์กับหัวหน้าแผนกเป็นเวลาชั่วโมงนิดๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้หวังว่าจะได้งานที่นี่อะไรมาก แต่ก็อยากเข้าที่นี่เพราะเป็น 5 ดาว แต่มาเกิดความหวังเมื่อหัวหน้าแผนกที่สัมภาษณ์ผม เขาบอกว่ารอสัมภาษณ์กับผู้จัดการโรงแรมนะ เป็นชาวสวิสเซอร์แลนด์ ผมก็
"ห๊ะ!!! จริงหรอครับ?"
ตอนนั้นตกใจมาก เพราะว่าตำแหน่งที่ผมสมัครมันน่าจะตัดสินใจได้ตั้งแต่หัวหน้าแผนกแล้ว อาจจะไม่ต้องถึงผู้จัดการก็ได้ และผู้จัดการเป็นชาวต่างชาติด้วย แต่ผมไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรนะ เพราะมีเพื่อนชาวต่างชาติเยอะเหมือนกัน แต่ที่ตกใจคือต้องถึงผู้จัดการเลยหรือ แล้วก็ได้สัมภาษณ์กับชาวต่างชาติจริงๆ แล้วมันก็ผ่านไปด้วยดี แชะฝ่ายบุคคลก็ให้ผมนั่งรอ สักพักนึงหัวหน้าแผนกเดินเข้ามาหาผมและบอกว่า
"พี่สนใจที่จะเอาเราเข้าทีมพี่ เราอายุยังน้อย ที่นี่เหมาะที่จะเป็นที่ฝึกของเรา พี่คุยกับจีเอมแล้วว่าตกลงรับเราเข้ามา และพี่หวังว่าเราจะไม่ทำให้พี่ผิดหวังนะ"
ตอนนั้นผมดีใจมากที่ได้ยินแบบนี้ และก็ได้มาคุยสัญญาและสวัสดิการกับฝ่ายบุคคล แต่ยังไม่ได้เซ็นสัญญาในวันนั้น แต่นัดมาเซ็นอาทิตย์หน้า และผมก็กลับบ้าน และวันถัดมาผมได้บอกกับหัวหน้าแผนกผมทันที ว่าจะลาออก และเขาก็บอกผมว่า
''ถ้าเราคิดจะย้ายอ่ะ พี่อยากให้ไปโรงแรมที่เป็นเชนที่ใหญ่กว่านี้ แต่ถ้าเราจะออกพี่ก็ไม่ว่าอะไร''
ซึ่งผมจะบอกว่าเพื่อนร่วมงานปัจจุบันเป็นทีมที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ทำให้การตัดสินใจของผมยาก ประเด็นคือ ระดับของแขกที่เข้ามาพักทำให้ผมหมดกำลังใจในการทำงาน ผมก็ทำหน้าที่การบริการของผม แต่ทุกๆครั้งที่ทำไปก็ต้องการแค่ ''Thank you'' ก็แค่นั้น แต่หลายครั้งมันไม่มี ไม่มีเลย มันบั่นทอนความตั้งใจในการทำงานของเรานะ
นั่นคือเหตุผลหลัก และวันนี้ผมกำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่ทำงาน ลูกของเจ้าของโรงแรมเดินมาสะกิดไหล่ผม แล้วพูดว่า
''พี่กินข้าวเสร็จ หนูขอคุยด้วยหน่อยนะ''
และผมก็ได้นั่งประชันหน้ากับเธอ แล้วเธอก็อธิบายสิ่งต่างๆที่เธอจะทำในอนาคต เหมือนขายของ แต่ยังไม่มีสินค้ามาโชว์ และบอกผมว่าจะขึ้นเงินเดือนให้ผม และจำนวนของเงินนั้นมันก็เท่ากับที่ใหม่เลย เขาทำให้ผมลังเล << นี่เหตุผลที่สอง
และเหตุผลสุดท้าย คือ เพื่อนร่วมงานในทีมของผม เป็นทีมที่ดีมาก ทุกคนน่ารัก ทำให้ทำงานที่นี่อย่างมีความสุข และไม่ท้อ เพราะมีตัวอย่างที่ดี และผมลาออกด่วนเกินไป ทำให้พี่ๆเขาไม่มีเวลาหาคนใหม่ได้ทัน ตำแหน่งผมจะต้องมี 2 คน แต่ตอนนี้มีผมเหลือคนเดียว แล้วมาลาออกอย่างด่วนอีก ทำให้ผมรู้สึกผิดจริงๆ ที่ให้เวลาพวกพี่เขาน้อยเกินไปในการหาคนมาแทน
พวกคุณมีความคิดเห็นกันอย่างไรหรอครับ ความคิดของผมไม่สามารถทำให้ผมลาออกได้อย่างสบายใจเลย เลยอยากจะถามทุกคนที่ได้อ่านกระทู้นี้ว่า ผมควรจะคิดยังไง จะต้องมองยังไงกับเหตุการณ์ที่เผชิญอยู่ตอนนี้