สวัสดีครับ ผมอยากจะมาระบายเรื่องนี้มากเหนื่อยใจกับชีวิตอย่างมากครับ ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนผมบ้าง
เมื่อก่อนผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ เหมือนเด็กทั่วไป เล่นเกม เรียนหนังสือตามประสาเด็กๆแต่ว่า อยู่มาวันหนึ่ง คุณครูเค้าให้สอบท่อง เขียนตามคำบอกบ้างเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งผมท่องไม่ได้เลย ผมก็เลยคิดว่า ผมคงไม่สนใจท่องเองรึป่าว หรือว่าผมไม่สนใจสิ่งที่ครูสอน? ตอนนั้นผมอยู่ม1 ผมก็ไม่ได้สนใจเรื่องผลเสียนี่เท่าไหร่เพราะผมคิดว่าคงเป็นเพราะตัวเราทำตัวเอง ที่ไม่สนใจ (ผมเป็นคนที่ขี้ลืมมากๆครับ) แล้วหลังจากนั้น คุณแม่ผมเห็นผมเป็นคนที่ขี้ลืมบ่อยๆแล้วก็ความจำไม่ดี สมาธิไม่นิ่ง คุณแม่ผมก็เลยส่งผมไปเรียนดนตรี เพื่อฝึกให้สมาธิผมนิ่งขึ้น(เริ่มมีความคิดว่าทำไมเราตอนนั้นเป็นแบบนี้ความคิด ณปัจจุบัน) แต่ผลกลับไม่ดีขึ้นเลย ผมเรียนได้ก็จริงแต่skill ผมอยู่กลับที่ไม่ไปไหนไม่พัฒนาขึ้นเลย เพราะผมไม่เคยฝึกซ้อมเลยครับ ผมรู้สึกเกลียดตัวเองมากเลยที่ผมไม่ได้ตั้งใจฝึกซ้อม เหมือนสมองสั่งการไม่ให้ฝึกซ้อมครับ คุณแม่ผมเสียเงินให้กับครูสอนดนตรีไปเยอะมาก ซึ่งผมไม่ได้อะไรเลย 3ปี เสียเงินปล่าว แล้วจากนั้น ผมขึ้น ม2-ม3 เนื้อหามันเริ่มยากขึ้น ผมก็เลยจำเป็นต้อง เรียนพิเศษเพิ่มเติมครับ *ผมบอกเลยว่าผมอ่อนคณิตมาก ไม่สามารถคำนวณได้เลย ผมทำได้มากสุดถึง การหาสมการเท่านั้น ผมเรียนพิเศษวิชา คณิตศาสตร์ อังกฤษ ผมลองไปเรียนแบบกลุ่มดูปรากฎว่าผมไปเรียนแบบนั้นไม่ได้ เพราะมีปัญหาด้านสมาธิมาก ผมจึงไปจ้างครูแบบ ตัวต่อตัวครับ คณิตศาสตร์ ผมจำได้ว่าแม่ผมจ้างครูมาสอนที่บ้าน ครูแต่ละคนเก่งๆทั้งนั้น ครูคณิต ที่คุณแม่ผมจ้างครูมาสอนแล้ว ประมาณรวมกันได้3คนแล้วครับ คุณครูทุกคนที่เคยสอนผมแบบตัวต่อตัว บอกผมว่า ได้หน้าลืมหลังประจำ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าผมควรทำยังไงดี มันไม่จำเลย ทำยังไงก็ไม่ยอมจำ  คุณแม่ผมเสียเงินไปกับเรื่องจ้างครูสอนพิเศษมามากถึงมากที่สุด แต่ผมกลับทำแบบไม่เห็นคุณค่าของเงินที่คุณแม่ผมเสียไปเลย มันเยอะมากแต่ผมไม่ได้อะไรจากที่ผมเรียนมากเลย ถึงได้มาก็ขี้ลืม คืนคุณครูหมด แม่ผมกลุ้มใจมากว่าทำไมผม ถึงเป็นแบบนี้ ผมก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอกครับ ไม่มีใครอยากให้พ่อแม่เสียเงินไปกับเรื่องที่ปล่าวประโยชน์หรอกครับ แต่ทำยังไงได้หล่ะ ผมเป็นซะแบบนี้แล้วแก้ไม่ได้ด้วย ขี้ลืม ไม่มีสมาธิ แถมผมยังเข้ากับพวกรุ่นน้องไม่ได้เลยคนที่ผมไม่ค่อยรู้จัก แต่กับผู้ใหญ่ผมเข้าได้ดีเลย
พอหลังจากนั้น
เมื่อผมได้โตขึ้นในอีกระดับนึง ผมก็ยิ่งเคลียดมากกว่าเดิม ช่วงม.1-3 มีประวัติไม่ค่อยดีโดนเพื่อนแกล้งตลอด ผมเลยจำเป็นต้องพยายามสอบ ย้ายไปโรงเรียนชื่อดังแห่งนึง ตอนระดับชั้นม.4 ผมพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะเข้ารรนี้ให้ได้ อยู่ๆก็
ฟลุกขึ้นมา เข้ามาได้ด้วยความพยายามทั้งหมดของผมที่มีมา มันหมดความอดทนจริงๆแล้วครับที่ผม จะต้องมาเจอกับคนแบบนั้น ติดรรดังนั้นก็จริงแต่เกือบจะหลุดแล้ว ผมเลือกสาย อังกฤษ-จีน
เพื่อนในห้องรู้สึกจะมี 45 คน ผมได้อันดับที่ 44 เกือบสุดท้าย แต่ก็ยังดีที่สอบเข้ามาได้
ช่วง ม4 ผมก็เรียนไปกับความคิดที่ผมเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เริ่มมีความคิดมากขึ้น
ซึ่งปัญหานี้มันก็ยังไม่จบตามมาหลอกหลอนต่อ
ที่รรชื่อดังแห่งนี้ก็มีการท่องจำ บ่อยขึ้น เขียนตามคำบอกเยอะขึ้น เน้นความจำเยอะขึ้นมาก ซึ่งสมัยก่อนผมมีปัญหาด้านสมาธิ ความจำนี้อยู่แล้ว มันก็ไม่ดีสำหรับผมอยู่แล้ว ผมก็เลยต้องท่องไป แต่คะแนนมันก็ไม่ได้ดี เพราะว่าผมท่องไม่ค่อยได้ การที่ผมต้องท่องผมต้องใช้เวลาท่องมากกว่าเพื่อนคนอื่นเพราะผม เป็นคนที่จำอะไรยาก ท่องเป็นเดือนถึงจะท่องได้ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าเวลา หารกำหนดสอบท่องของโรงเรียนเร็วเกินกว่าจะผมจะท่องได้ เค้านัดท่องอาทิตย์หน้าบ้าง แบบนี้ ผมไม่สามารถท่องได้เลย คะแนนช่วงม4 ก็ไม่ค่อย ดีเท่าไหร่ ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจ เพราะผมยังคิดว่า คงอาจจะไม่ใช่ความจำไม่ดีหรอก เราอาจจะไม่สนใจเอง? (แต่ผมคิดผิด)
พอช่วงม4 ปลายๆจะม5. ผมได้โอกาส ดีๆ จากคุณพ่อคุณแม่ได้ทุนฟรีไปเรียนต่อต่างประเทศ 1ปี
ต้องสอบเหมือนกัน
แต่พอหลังกลับมา จากต่างประเทศ1ปีแล้ว ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรพัฒนา เรื่องตรงนี้ไม่ว่ากัน ถึงจะไม่ได้ภาษาอังกฤษ เพราะไม่ได้ไปประเทศที่เค้าพูดภาษาสามัญของโลกกันแต่ ก็ได้ ประสบการณ์มากมาย มีไหวพริบ ตรงนี้ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ถือว่าดีเลยทีเดียว เรื่องนี้ไม่ว่ากัน

*เข้าสู่ช่วงสุดท้ายช่วงปัจจุบันที่ผมประสบปัญหานี้อยู่ คือช่วงหัวเรี้ยวหัวต่อ ม6 นั้นเอง ช่วงนี้ผมเริ่มสังเกตตัวผมเองมากขึ้นแล้ว ผมเริ่มมีความคิดที่ดี แต่ว่า ก็เกิดปัญหามากมาย เพราะผมPASS ชั้นไป ม6 ตอนนั้น ผมเริ่มรู้สึกFailมาก เพราะเพื่อนคาดหวังเราไว้ค่อนข้างเยอะ เพราะเราไปต่างประเทศมาอย่างน้อยก็ควร จำศัพท์ภาษาอังกฤษไรบ้างได้เยอะแหละนะ แต่กับผมไม่ใช่เลย เพราะผมเป็นแบบนี้แยากจะร้องไห้มาก รู้สึกแย่มาก เพราะไม่สามารถให้คำตอบที่เพื่อนอยากรู้ได้ หลายๆคำภาษาอังกฤษ ผมไม่สามารถทำเซอร์ไพร์ให้เพื่อนๆได้เลย  ผมเริ่มคิดได้ในเรื่องต่างๆ ว่าผมเป็นอะไร ทำไมผมทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องเลย ความจำก็ไม่ดี ตัวก็ไม่สูง เรียนก็ไม่เก่ง ขี้ลืม ทำอะไรก็ไม่โดดเด่นซักอย่าง มีความตั้งใจอะไร เอาจริงได้อยู่2วัน จากนั้นก็กลับเป็นเหมือนเดิม ไม่ค่อยรู้หน้าที่ ความรับผิดชอบไม่ดีพอ ผมไม่รู้จะทำยังไงดี อาการผมหนักขึ้นเรื่อยๆ
เกี่ยวกับสมาธิ ช่วง ม6 การท่องจำมีมากขึ้น การเขียนตามคำบอกมีเยอะกว่าเดิม ซึ่งผม มีปัญหามากๆ สอบเขียนตามคำบอกภาษาอังกฤษทุกครั้ง จำไม่เคยได้เลย ซักครั้ง คำศัพท์ยาวด้วย จีนก็ ยาก ท่องจีนอีก ผมก็ทำไม่ได้  ผมสอบตกประจำเลย ผมไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผม ก็ไม่อยากเป็นแบบนี้นะ แต่ผมไม่สามารถบังคับได้ เพื่อนบอกผมทุกครั้ง ตกอีกแล้วหรอ ทำไมจำไม่ได้ว่ะ เพื่อนๆเค้าท่องได้ภายในวันเดียว ไม่ว่าจะวิชาไหนก็ท่องได้ แต่ผมท่องไม่ได้เลย ใช้เวลาเป็นเดือน ผมควรทำยังไงดี มีใครเป็นเหมือนผมบ้างครับ?}

คุณแม่ผมเลยจึงไปปรึกษาหมอ ว่าผมเป็นสมาธิสั้นรึป่าว
หมอบอกว่าเป็นสมาธิสั้น หลังจากการวัดทดสอบอะไรผมแล้ว หมดก็ให้ยามา แต่ยาหมอบอกว่า ยาที่หมอให้ไปอาจจะไม่ได้ผลกับผม เพราะผมโตเกินไป หมอยังบอกว่าผมมาช้าเกินไป (เพราะผมไม่รู้ครับว่าผมเป็นสมาธิสั้นตั้งแต่แรก ผมคิดว่าเกิดจากความไม่ตั้งใจของตัวผมเอง) ผมเลยลองกินยาหมอไปดูก่อนแต่ก็ไม่ได้ผลนั้นแหละตามที่หมอบอกไว้เลย แถมมีผลข้างเคียงอีกกินแล้ว จะอ้วกทุกที เลยหยุดกินไป ตอนนี้เลยสั้งAlertideมา เค้าบอกให้กินดู6กล่อง เผื่อมันจะดีขึ้น ตอนนี้ผมก็ติดตามผล อยู่ครับ แต่ว่ามีใครพอจะช่วยผมหาทางออกได้บ้างครับ ตอนนี้ผมรู้สึกเคลียดมาก ทำทุกวิธีทาง ให้มีสมาธิมากขึ้น
สวดมนต์ ทำให้มีสมาธิทุกคืน นั่งสมาธิด้วยครับ
แต่เรื่องนั้น ผมลบออกจากสมองผมไม่ได้เลยครับ
ความจำผมไม่รู้เป็นอะไร ทำไมจำอะไรไม่ได้เลย รู้สึกด้อยมาก เหมือนตัวเองไม่มีความสามารถไม่มีค่าอะไรเลย ไม่เก่งสักอย่างนึง ปัจจุบัน สอบตกหมดทุกวิชาครับ ผมมีความกังวลมาก เกี่ยวกับเรื่องสมาธิมันจะเป็นปกติมั้ยครับ?  เคลียดมากครับ มีใครที่จะพอช่วยผมเรื่องนี้ได้บ้างครับ😭😭 มีใครเป็นโรคสมาธิสั้นที่คล้ายๆผมบ้างไหมครับ ชอบเหม่อเลย แต่ผมไม่ใช่พวกที่ซุกซนนะครับ และก็ไม่ได้เป็นพวกบกพ่องทางด้านLD ผมเหมือนจะมีปัญหาทางด้านสมาธิ และอีกหลายๆเรื่องครับ ผมกลัวจะเป็นโรคซึมเศร้ามาเพิ่มอีกอย่างครับ  เคลียดกับชีวิต สงสารพ่อแม่และสงสารตัวเองที่เป็นแบบนี้😱😕😭