แฟนเก่าผมเมื่อนานมาแล้ว เป็นโรคซึมเศร้าครับ ตอนแรกไม่รู้ แต่พอคบแล้วจึงรู้ ประเด็นคือเธอไม่หายแต่เธอเข้าใจว่าเธอหายแล้ว (อันนี้น่ากลัว) คือ หยุดยาเอง แต่พอคบไปแล้วคุณจะเจอสารพัดปัญหา โลกในจินตนาการของคนประเภทนี้ เราจะเข้าไม่ถึง การมองโลกก็ค่อนข้างจะเป็นไปในทางเลวร้ายสุดๆ เช่น บางทีเธอก็พูดว่า เธออยากตายก่อนแม่เธอ ซึ่งอยู่ดีๆก็โพล่งออกมา ไม่ได้ถาม ไม่ได้คุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วอย่างตอนที่พี่ชายเธอผ่าตัดหัวใจ เธอก็ไม่ไปเยี่ยม ไม่ไปหา ผมก็บอกว่าไปเป็นกำลังใจหน่อยก็ดีนะ คนครอบครัวเดียวกัน ปรากฏว่า เธอกลับถามหาอาหารเสริมที่เป็นสาเหตุให้พี่เธอต้องผ่าตัดหัวใจ เธอบอกว่าเธออยากเอามากินจะได้ตายๆไป ซึ่งอันนี้ก็คิดได้ไงไม่รู้ คือ การมองโลกนอกจากจะเป็นแง่ลบแล้ว ยังมองแต่เรื่องของตัวเอง เอาตัวเองเป็นหลัก คุณต้องตามเขาให้ทัน และต้องรับสถานะการณ์อึ้งๆได้ตลอดเวลา

ผมไม่สรุปว่ามันดีหรือไม่ดีนะ แต่คุณต้องสรุปเองว่ายอมรับได้หรือไม่ได้ เพราะมันจะวนๆเวียนๆอยู่กับเรื่องที่คิดติดลบ แปลกแยกจากผู้คนแบบมองคนอื่นไม่ดี ฯลฯ คบกับคนลักษณะนี้ต้องอาศัยความเข้าใจว่ามันเป็นแบบนี้แหละ แล้วก็เปลี่ยนไม่ได้ และผมจะบอกเพิ่มเติมอีกนิดว่า ถ้าคนป่วยแล้วรู้ตัวว่าป่วยจะดีกว่า คนป่วยที่คิดว่าตัวเองหาย แล้วหยุดยา หรือ การรักษาไป อันนี้หละเครียดเลย