คือ ยายเรามีลูก 2 คน คือ แม่เราและน้าชายคะ ยายเรารักลูกชายมากกว่า ชอบด่าทอแต่แม่เรารวมถึงพ่อเราด้วยแต่ตอนนี้ท่านทั้งสองไปอยู่บนสรรค์แล้วคะ ก่อนแม่เราตายแม่เราไม่สบายมากลุกไปทำงาน ทำอะไรไม่ค่อยไหว แม่เราบอก กับ ยายว่า หนูไม่สบายไม่ไหวจริงๆ คือแม่เรา แกไม่สบายหนักมากจริงๆ แต่ยายไม่เคยเชื่อคะ ด่าทอแม่เราตลอดจนวินาทีสุดท้าย พอแม่เราไม่อยู่ ยายแกก็เสียใจอยู่นะคะ คือแกรู้สึกผิดนะคะ
    ตอนที่แม่เรามีชีวิตอยู่แม่เราเหมือนเป็นที่ระบายอารมณ์ของยายคะ โดนด่าประจำ เช่น  เก็บกวาดบ้าน บ้างสิ ลุก มาทำงานบ้างสิ ล้างนู้นล้างนี้ บ้างสิ แต่คือแม่เราไม่ไหวไงคะ ส่วนน้าเราเหรอคะ ไม่เคยทำอะไรเลย พอเราเถียงยายว่าทำไมไม่ให้น้าทำบ้าง ยายเราก็บอกก็มันเป็นผู้ชายจะให้มันช่วยอะไร คือเรา งง กับ ตรรกะ ของยาย คือผู้ชาย แล้วไงอะ
        ไม่ต้องทำงานบ้านงี้เหรอ คือยายเข้าข้างแต่น้าเราจริงๆคะ ยายไม่เคยด่าน้าเลยคะ มีแต่แม่เราที่โดนด่าอะไรๆ แม่เราก็ไม่ดี
เรากับน้องต้องเถียงกับยาย แทนแม่ตลอด แต่แม่มักจะบอกเรากับน้องเสมอคะ ว่าอย่าไปเถียงยายเลยลูก ยายเป็นแม่ ของแม่นะ ยังไงแกก็เลี้ยงแม่มา ถึงแกจะรักแม่น้อยกว่า น้องชายแม่ก็ตาม  อย่าไปเถียงยายเลยลูก เราก็เข้าใจแม่นะคะ แต่เราก็รักแม่ของเรา เราอยากปกป้องแม่ของเรา  เรากับน้องอาจจะดื้อไปส่ะหน่อย ก็ยังคงเถียง ยายแทนแม่ตลอด ยายเราเค้าไม่ค่อยเหมือนใครชอบประจารคนในบ้าน ชอบด่าทอแต่ พ่อแม่เราตั้งสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่คะ
         พอท่านเสียไปทั้ง 2 ที่นี้จะด่า จะว่าใครละคะ มาลงเอ่ยที่น้องเราคะ  น้องเราโดนด่าตลอดคะ ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหนก็ตาม ก็จะไม่ดี หาข้าว หาปลาก็ไม่เคยถูกใจ ก็ตะโกนด่าประจารว่าไม่หาอะไรให้กิน ทั้งที่หาให้แล้วแต่ดันไม่ถูกใจแก ดูแลบ้านตัดต้นมง ต้นไม้ แฟนน้องเราก็ตัดให้ พอตัดก็ไม่พอใจ ทำอะไรก็ไม่ดี  ตี4แกตื่นมาด่าน้องเราละ เลิกงานมาน้องเราก็โดนด่าอีกละทำอะไรก็ไม่ดีๆ ยังไงก็ไม่ดี คือไม่ว่ายังไงยายก็ไม่เคยเห็น น้องเราดี ส่วนน้านี้ไม่เคยทำอะไรเลยคะแต่ดี ไม่เคยโดนด่าโดนว่า ลูกรักไงคะ เวลา น้องเราหรือเราโดนยายด่า น้าเรานี้แบบทำหน้าส่ะใจมาก คนอื่นๆ เค้าก็มองเรากับน้องไม่ดี เพราะ ยายด่าทอแต่น้องกับเราคะ พูดอะไรไปไม่มีใครเชื่อเรากับน้อง เพราะเรากับน้องยังเด็กแล้วคำพูดที่ออกจากคนมีอายุคนสูงวัยใครๆก็เชื่อ ไปไหนมาไหนก็มีแต่สายตา ดูถูก ดูแคลน  คนอื่นๆ ก็หาว่าเรา กับน้อง เนรคุณ ทั้งที่พยายามดูแลแล้ว  แต่กับน้าที่ไม่เคยทำอะไรอยู่เฉยๆก็ยังดี น้องเราท้อแท้เสียใจมาก เพราะทำดีแค่ไหนยายก็ไม่เคยเห็น แถมเอาไปพูดเสียๆ หายๆ ให้คนอื่นๆเข้าใจผิดอีก ท้อคะ
          น้องเราเลยตัดสินใจที่จะออกมาอยู่ข้างนอกแล้วจะไม่หันกลับไปอีก ไปหาสังคมใหม่ชีวิตใหม่  เพราะไหนๆ ใครๆก็บอกเรากับน้องเนรคุณ เรากับน้องไม่ดี ก็เลยตัดสินใจที่จะออกมา คืออยู่ไปก็ไม่อะไรดี  ไม่ใช่ไม่รักยายนะคะ แต่อยู่แล้ว มีแต่ บั่นทอดจิตใจกัน มีแต่ปัญหา ปวดหัวมาก ไม่สบายใจ ไม่มีความสุขเลยสักวัน แยกกันอยู่น่าจะดีกว่า