ถ้าแฟนเป็นคนศึกษาธรรมะ มีเวลาว่างก็ปฏิบัติ มีเป้าหมายคืออยากนิพพาน
แรกๆที่คบกันก็ปกติเหมือนคนอื่นๆ ไม่ถึงขั้นเข้าเส้นขนาดนี้ หลังๆมาบอกให้เราไม่ต้องยึดติดกับเขา
ถามว่ารักกันไหม ก็บอกว่ารักแบบไม่ยึดติดในตัวเธอ ไม่คาดหวัง ถ้าเธอจะไปก็ปล่อยเธอได้ตลอด
เพราะเขาไม่คิดจะยึดติดกับเรา เขาจึงบอกว่าเขาจึงไม่ห่วง ไม่แสดงออกทางคำพูดเหมือนคนอื่นๆว่ารักหรือคิดถึง
แต่พอการพูดประชดกลับพูดเพราะบอกว่าไม่ได้สนใจอะไรเธอพูดไปอย่างนั้นเอง ถ้าเธอจะพูดแย่ๆกับฉันบ้างฉันก็ไม่ได้สนอะไร
เพราะไม่เอามาเป็นอารมณ์ และเขาก็ไม่ต้องการมีลูก ต้องการเพียงกัลยานิมิตรที่ดีต่อกัน เป้าหมายของเขาคือการนิพพาน
เขาบอกว่าการที่เราต้องเข้ามาเจอกันคบกันทั้งๆที่ไม่น่าจะได้คบกัน เพราะแรงกรรม (ที่พูดว่าจริงๆเราไม่น่าเข้ามาเจอะเจอกันได้ด้วยเพราะว่า
เขาอายุมากกว่า15ปี เราอายุ30ปี ซึ่งไม่เคยคิดว่าจะมาคบกันได้ และเขาก็ไม่คิดจะมีใครมานานแล้ว จู่ๆก็มาจีบเรา แรกๆก็ดี เหมือนคู่หนุ่มสาวปกติ
นานๆไป กลับกลายเป็นธรรมะเข้าเส้น อย่างที่กล่าวมา เราเองก็ทะเลาะเพราะการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้มาก่อน)
คนแบบนี้เป็นคนที่ยังน่าคบหาอยู่ไหม